به گزارش مشرق، محمد رضا پوینده مدیرعامل و رییس هیئت مدیره صندوق احیاء با تأکید بر اینکه قرارداد واگذاری عمارت مسعودیه که در سال 89 و در زمان دولت دهم انجام شده، از ابتدا مخدوش بوده است، اظهار داشت: عمارت تاریخی مسعودیه تهران توسط صندوق احیاء و یگان حفاظت میراث فرهنگی به دلیل انجام تخلفات مکرر و عدم انجام تعهدات از بهره بردار باز پس گرفته شد.
 
پوینده ادامه داد: متاسفانه در دولت گذشته عمارت مسعودیه در قراردادی به مدت 59 سال ( از جمله 3 سال زمان مرمت و 7 سال تنفس پس از مرمت) و با حضور فقط یک شرکت و در یک فرایند واگذاری پُر ابهام به شرکت عظام واگذار شد که این قرارداد به شدت از سوی نهادهای نظارتی از جمله سازمان بازرسی کل کشور مورد اشکال بود و این مراجع نظارتی طی مکاتبات مکرر درخواست لغو و فسخ قرارداد را داشتند. عمارت مسعودیه طبق قرارداد در مدت سه سال باید کاملا مرمت می‌شد و در سال 92 مراحل مرمت باید به اتمام می‌رسید.
پوینده، افزود: در طی دو سال گذشته طی مکاتبات مکرر، تذکرات حقوقی و فنی را به شرکت مذکور اعلام کرده و درخواست کردیم که با توجه به وضعیت اسفبار نگهداری عمارت مسعودیه نسبت به مرمت بنا بر اساس قرارداد اقدام کرده و هرگونه بهره برداری صنفی از جمله کافی شاپ، برگزاری کنسرت‌های موسیقی، تئاتر، عکاسخانه و فروش زیور آلات را متوقف کنند که متاسفانه کمترین توجهی به این تذکرات و درخواست‌ها از سوی شرکت بهره بردار نشد لذا از آنجایی که کارشناسان فنی صندوق احیاء وضعیت عمارت مسعودیه را به لحاظ فنی بسیار نامناسب تشخیص دادند، پس از تأمین دلیل از سوی کارشناسان رسمی دادگستری در خصوص میزان مرمت و بهره برداری و علی رغم میل باطنی نسبت به فسخ قرار داد و بازپس گیری عمارت مسعودیه اقدام شد.
پوینده در تشریح برخی موارد تخلف آشکار، شرکت بهره بردار افزود: بر اساس ماده 2 قرارداد مبنی مدت زمان مرمت و بند 6 ذیل ماده 4 مبنی بر عدم رعایت اصول و قواعد حرفه‌ای و ابلاغیه‌های صندوق و همچنین بند 11 ذیل ماده 4 مبنی بر عدم رعایت اصول و ضوابط فنی در زمان بهره برداری غیر مجاز تخلفات گسترده ای در بهره برداری از این بنا انجام شده است.
 
مدیرعامل صندوق احیاء در بیان جزئیات بیشتر این تخلفات، ادامه داد: شرکت عظام در بند12 ذیل ماده 4 مبنی بر استفاده از بنا در موارد خارج از کاربری‌های تعریف شده و بر اساس ماده 13 دیر کرد در شروع عملیات مرمت و احیاء بنای تاریخی واگذاری‌های به غیر بدون کسب اجازه قبلی از صندوق احیاء نیز خارج از قرارداد اقدام کرده که باید در مراجع قضایی پاسخگو باشد.
 
به گزارش میراث فرهنگی، پوینده با بیان اینکه شرکت عظام قبل از اجرا و به پایان رساندن مراحل مرمت اقدام به تخلف کرده و نسبت به بهره برداری اقدام کرده است، یادآور شد: از آنجاییکه صندوق احیاء حفاظت و استحکام بنا را به دلیل بهره برداری غیر اصولی در مخاطره می‌دید به ناچار برای حفاظت و مرمت این بنای تاریخی فاخر شهر تهران با توجه به مفاد قرارداد و تعهدات دو طرف نسبت به فسخ قرارداد و بازپس گیری بناء اقدام کرد.
وی یکی از سیاست‌های صندوق احیاء در واگذاری بناهای تاریخی را حمایت و دفاع از حقوق سرمایه گذاران دانست و گفت: در این خصوص نسبت به شرکت عظام همه نوع همکاری و همراهی را از آغاز استقرار دولت تدبیر و امید طی سه سال گذشته انجام شده که متاسفانه این شرکت نتوانست از حمایت‌های صندوق احیاء استفاده کند.
 
گفتنی است، عمارت مسعودیه یک ساختمان تاریخی مربوط به دوره قاجار است که در تهران، میدان بهارستان قرار دارد. این اثر در تاریخ 27 دی 1377 با شمارهٔ ثبت 2190 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
 
باغ عمارت مسعودیه با دستور مسعود میرزا حاکم اصفهان، ملقب به ظل‌السلطان فرزند ناصرالدین شاه پس از آقامحمد در 1295 ق، به سرکارگری رضا قلی خان (ملقب به سراج الملک) در زمینی به وسعت حدود 4 هزار مترمربع و مرکب از بیرونی (دیوان خانه) و اندرونی و دیگر ملحقات بنا شده است. در واقع نام این عمارت نیز برگرفته از نام مسعود میرزا به مسعودیه شهرت یافته است. معمار این بنا استاد شعبان معمار باشی و ناظر آن میرزا رضا قلی خانی ملقب به سراج الملک است.
 
عمارت مسعودیه در طول سالهای عمر خود شاهد وقایع بسیار زیادی بود. در جریان جنبش مشروطه با توجه به نزدیکی آن به میدان بهارستان و اختلاف ظل السلطان با برادرش مظفر الدین شاه و فرزند او، یکی از پایگاه‌های مشروطه خواهان و مخالفان محمد علی شاه بود. در سال 1287 در نزدیکی این عمارت بمبی دست ساز زیر کالسکه محمد علی شاه منفجر شد که بهانه لازم را برای به توپ بستن مجلس دست او داد. پس از واقعه بهارستان، عمارت مسعودیه نیز به همراه خانه ظهیرالدوله و سایر مشروطه خواهان به رگبار بسته شد.
بنای بسیاری از ساختمان‌های فرهنگی کشور در این عمارت گذاشته شد. نخستین کتابخانه و موزه ملی ایران جایی در گوشه این عمارت برپا شدند. در حدود سال‌های 1304 انجمن معارف با استفاده از یکی از اتاق‌های آن نخستین کتابخانه رسمی کشور را که پایه اصلی و اولیه کتابخانه ملی بود را گذاشت. چند سال بعد نیز یکی دیگر از اتاق‌های آن به عتیقه‌های باستانی که از گوشه و کنار ایران به دست آمده بود اختصاص یافت و در حقیقت نخستین موزه ایران در آن پایه‌گذاری شد. اشیای عتیقه همین جا در سال 1318 به موزه ملی منتقل شد.