گروه فرهنگی مشرق- ابوالقاسم طالبی بعد از ساخت فیلم سیاسی «قلاده‌های طلا» سراغ پروژه‌ای تاریخی و وقت‌گیر به نام «یتیم خانه ایران» رفت؛ پروژه‌ای که داستانی تراژیک درباره قحطی گریبانگیر ملت ایران هنگام جنگ جهانی اول را روایت می‌کند.
صبح نو در گزارشی مفصل آورده است که فیلم «یتیمخانه ایران» اخیراً برای حضرت آیت الله خامنه‌ای به نمایش درآمده است و رهبر معظم انقلاب نیز ضمن تمجید از این اثر سینمایی از توجه سینما به این مضامین مهم در تاریخ معاصر ابراز رضایت کرده‌اند؛ مضامین و سوژه‌هایی که جای خالی آنها به شدت در سینمای ایران احساس می‌شود؛ سوژه‌ای که بالاخره ابوالقاسم طالبی بعد از چند سال موفق به نهایی کردن نسخه تصویری آن شد.
از همان حدود پنج سال پیش و مدتی بعد از اکران «قلاده‌های طلا» که طالبی از عزمش برای تصویری کردن این برهه عجیب از تاریخ ایران در «یتیمخانه ایران» سخن گفت تا چندی قبل که اولین اکران‌های خصوصی این فیلم انجام شد همواره نوعی کنجکاوی نسبت به تصویرسازی طالبی از تاریخ در این اثر وجود داشت.
ژانر تاریخی همواره در سینما و تلویزیون ایران بستری بوده برای ابراز نظرات مختلف کارشناسان و محققانی که تک تک آنها خود را برتر و جامع الاطراف‌تر از بقیه می‌دانند و کوچک‌ترین گاف‌های تاریخی را گل درشت می‌کنند. البته که این ژانر به دلیل کمتر پرداخت شدن با گاف‌هایی به ویژه در طراحی صحنه و لباس آثار سینمایی و تلویزیونی مواجه بوده است. اولین نمایش‌های خصوصی «یتیمخانه ایران» به لحاظ طراحی صحنه نقد زیادی بسیاری چشم انداز تصویری اثر را تأیید کردند. البته در این تصویرسازی از یک طرف حضور آقای عباس بلوندی، طراح صحنه قدیمی ایرانی و از طرف دیگر حضور آقای اصغر رفیعی جم فیلمبردار با سابقه و رفیق سالیان بهرام بیضایی هم به قدر کفایت نقش داشت. حالا باید منتظر ماند و دید در اکران وضعیت چطور رقم خواهد خورد. به همین بهانه سراغ آقای طالبی رفتیم.
به ماندگاری محصول فکرمی‌کنم
کارگردان و نویسنده «یتیمخانه ایران» درباره تازه‌ترین وضعیت اکران فیلمش به «صبح نو» می‌گوید: برنامه‌ریزی قبلی‌مان برای اکران در تابستان بود که هنوز قطعی نشده است. مشغول رایزنی با پخش کننده و سینماداران هستیم تا زمانی مناسب برای اکران پیدا کنیم.
وی درباره پیش بینی‌اش از بازخورد مخاطبان بیان می‌دارد: ما معمولا دو جور فیلم داریم؛ یک سری آثاری که نگاهشان به گیشه است و البته ممکن است سوآوری خوبی هم در گیشه داشته باشند اما سوآوری‌شان مقطعی است و محدود می‌شود به همان یک ماه و دو ماهی که روی پرده هستند و بعد از این مدت نه کسی درباره آنها صحبت می‌کند نه به عنوان اثر جریان ساز از آنها یاد می‌شود. با این حال آثاری را هم داریم که اکرانی معمولی دارند اما طی سالیان ماندگارند و مرتب دیده می‌شوند و بحث ایجاد می‌کنند.
طالبی با اشاره به «دست‌های خالی» که بارها از تلویزیون پخش شده اظهار می‌دارد: در برخورد گیشه‌ای با «دست‌های خالی» ما اکرانی متوسط داشتیم اما طی یک دهه بعد از آن اکران، فیلم مرتب در شبکه نمایش خانگی و تلویزیون دیده می‌شود و البته بحث هم ایجاد می‌کند. فکر می‌کنم «یتیمخانه ایران»هم چنین وضعیتی داشته باشد. یعنی کیفیت اثر طوری است که طی سالیان ماندگار بوده و دیده خواهد شد.
تصمیمی برای سریال کردن فیلم نگرفته‌ام
طالبی در پاسخ به این سوال که چقدر شنیده‌های مرتبط با پخش «یتیمخانه ایران» در قالب یک سریال از تلویزیون بعد از پایان اکران رسمی آن صحت دارد؟ می‌گوید: من از این موضوع خبر ندارم و اصلاً نمی‌دانم این خبر از کجا شایعه شده است. فقط می‌توانم بگویم تا این لحظه هیچ تصمیمی در این باره نگرفته‌ایم. این کارگردان درباره اینکه آیا نسخه‌ای از فیلم که برای اکران عمومی آماده می‌شود با نسخه اکران خصوصی آن تفاوت خواهد داشت یا خیر؟ می‌گوید: مشغول کار روی افتتاحیه و فینال اثریم تا با یک سری تغییرات، فیلم را روانه پرده کنیم. طالبی در توصیف این تغییرات با استفاده از واژه «مینیاتور» که یکی از اصیل‌ترین هنرهای تصویرسازی در ایران است و به نوعی از نقاشی گرفته می‌شود که در آن از پرسپکتیو خبری نیست ولی طبیعت جای ویژه‌ای دارد، اظهار می‌دارد: مشغول کار مینیاتوری بر روی شروع و پایان‌بندی اثریم تا محصولی قابل تأمل‌تر خلق کنیم.
از دیالوگ با مورخان استقبال می‌کنمچرایی عدم رونمایی «یتیمخانه ایران» در جشنواره سی و چهارم فیلم فجر با توجه به وقت و هزینه چند ساله‌ای که صرف تولید فیلم شده بود پرسش بعدی از طالبی بود.
طالبی با اشاره به اینکه به دلیل درگیری در پروسه فنی پس از تولید نتوانست فیلم را در جشنواره رونمایی کند خاطرنشان می‌سازد: فیلم به دلیل ماهیتش که ژانر تاریخی است یک سری ریزه کاری‌های فنی داشت که انجام آنها زمان می‌برد و به همین دلیل نسخه نهایی آن دیر آماده شد وگرنه می‌توانستیم به جشنواره هم فکر کنیم.
طالبی در پایان گفت و گوی خود در پاسخ به این پرسش که آیا واهمه‌ای ندارد که مانند تمامی آثار تاریخی سالیان اخیر، فیلمش پس از اکران آماج نقدهای کارشناسان و مورخانی قرار گیرد که آثار تاریخی را با مو شکافی می‌بینند؟ پاسخ می‌دهد: امیدوارم تمامی کسانی که حرفی برای گفتن و سررشته‌ای از تاریخ دارند، بنشینند و درباره فیلم صحبت کنند. شخصاً از این دیالوگ و نقد مورخان استقبال می‌کنم.
صبح نو در گزارشی مفصل آورده است که فیلم «یتیمخانه ایران» اخیراً برای حضرت آیت الله خامنه‌ای به نمایش درآمده است و رهبر معظم انقلاب نیز ضمن تمجید از این اثر سینمایی از توجه سینما به این مضامین مهم در تاریخ معاصر ابراز رضایت کرده‌اند؛ مضامین و سوژه‌هایی که جای خالی آنها به شدت در سینمای ایران احساس می‌شود؛ سوژه‌ای که بالاخره ابوالقاسم طالبی بعد از چند سال موفق به نهایی کردن نسخه تصویری آن شد.
ژانر تاریخی همواره در سینما و تلویزیون ایران بستری بوده برای ابراز نظرات مختلف کارشناسان و محققانی که تک تک آنها خود را برتر و جامع الاطراف‌تر از بقیه می‌دانند و کوچک‌ترین گاف‌های تاریخی را گل درشت می‌کنند. البته که این ژانر به دلیل کمتر پرداخت شدن با گاف‌هایی به ویژه در طراحی صحنه و لباس آثار سینمایی و تلویزیونی مواجه بوده است. اولین نمایش‌های خصوصی «یتیمخانه ایران» به لحاظ طراحی صحنه نقد زیادی بسیاری چشم انداز تصویری اثر را تأیید کردند. البته در این تصویرسازی از یک طرف حضور آقای عباس بلوندی، طراح صحنه قدیمی ایرانی و از طرف دیگر حضور آقای اصغر رفیعی جم فیلمبردار با سابقه و رفیق سالیان بهرام بیضایی هم به قدر کفایت نقش داشت. حالا باید منتظر ماند و دید در اکران وضعیت چطور رقم خواهد خورد. به همین بهانه سراغ آقای طالبی رفتیم.
به ماندگاری محصول فکرمی‌کنم
کارگردان و نویسنده «یتیمخانه ایران» درباره تازه‌ترین وضعیت اکران فیلمش به «صبح نو» می‌گوید: برنامه‌ریزی قبلی‌مان برای اکران در تابستان بود که هنوز قطعی نشده است. مشغول رایزنی با پخش کننده و سینماداران هستیم تا زمانی مناسب برای اکران پیدا کنیم.
وی درباره پیش بینی‌اش از بازخورد مخاطبان بیان می‌دارد: ما معمولا دو جور فیلم داریم؛ یک سری آثاری که نگاهشان به گیشه است و البته ممکن است سوآوری خوبی هم در گیشه داشته باشند اما سوآوری‌شان مقطعی است و محدود می‌شود به همان یک ماه و دو ماهی که روی پرده هستند و بعد از این مدت نه کسی درباره آنها صحبت می‌کند نه به عنوان اثر جریان ساز از آنها یاد می‌شود. با این حال آثاری را هم داریم که اکرانی معمولی دارند اما طی سالیان ماندگارند و مرتب دیده می‌شوند و بحث ایجاد می‌کنند.
طالبی با اشاره به «دست‌های خالی» که بارها از تلویزیون پخش شده اظهار می‌دارد: در برخورد گیشه‌ای با «دست‌های خالی» ما اکرانی متوسط داشتیم اما طی یک دهه بعد از آن اکران، فیلم مرتب در شبکه نمایش خانگی و تلویزیون دیده می‌شود و البته بحث هم ایجاد می‌کند. فکر می‌کنم «یتیمخانه ایران»هم چنین وضعیتی داشته باشد. یعنی کیفیت اثر طوری است که طی سالیان ماندگار بوده و دیده خواهد شد.
طالبی در پاسخ به این سوال که چقدر شنیده‌های مرتبط با پخش «یتیمخانه ایران» در قالب یک سریال از تلویزیون بعد از پایان اکران رسمی آن صحت دارد؟ می‌گوید: من از این موضوع خبر ندارم و اصلاً نمی‌دانم این خبر از کجا شایعه شده است. فقط می‌توانم بگویم تا این لحظه هیچ تصمیمی در این باره نگرفته‌ایم. این کارگردان درباره اینکه آیا نسخه‌ای از فیلم که برای اکران عمومی آماده می‌شود با نسخه اکران خصوصی آن تفاوت خواهد داشت یا خیر؟ می‌گوید: مشغول کار روی افتتاحیه و فینال اثریم تا با یک سری تغییرات، فیلم را روانه پرده کنیم. طالبی در توصیف این تغییرات با استفاده از واژه «مینیاتور» که یکی از اصیل‌ترین هنرهای تصویرسازی در ایران است و به نوعی از نقاشی گرفته می‌شود که در آن از پرسپکتیو خبری نیست ولی طبیعت جای ویژه‌ای دارد، اظهار می‌دارد: مشغول کار مینیاتوری بر روی شروع و پایان‌بندی اثریم تا محصولی قابل تأمل‌تر خلق کنیم.
از دیالوگ با مورخان استقبال می‌کنمچرایی عدم رونمایی «یتیمخانه ایران» در جشنواره سی و چهارم فیلم فجر با توجه به وقت و هزینه چند ساله‌ای که صرف تولید فیلم شده بود پرسش بعدی از طالبی بود.
طالبی با اشاره به اینکه به دلیل درگیری در پروسه فنی پس از تولید نتوانست فیلم را در جشنواره رونمایی کند خاطرنشان می‌سازد: فیلم به دلیل ماهیتش که ژانر تاریخی است یک سری ریزه کاری‌های فنی داشت که انجام آنها زمان می‌برد و به همین دلیل نسخه نهایی آن دیر آماده شد وگرنه می‌توانستیم به جشنواره هم فکر کنیم.
طالبی در پایان گفت و گوی خود در پاسخ به این پرسش که آیا واهمه‌ای ندارد که مانند تمامی آثار تاریخی سالیان اخیر، فیلمش پس از اکران آماج نقدهای کارشناسان و مورخانی قرار گیرد که آثار تاریخی را با مو شکافی می‌بینند؟ پاسخ می‌دهد: امیدوارم تمامی کسانی که حرفی برای گفتن و سررشته‌ای از تاریخ دارند، بنشینند و درباره فیلم صحبت کنند. شخصاً از این دیالوگ و نقد مورخان استقبال می‌کنم.
۱۷:۰۶ - ۱۳۹۹/۰۶/۱۶
