گروه فرهنگي مشرق- يک روحاني که فرزندش در يک "رپر" زير زميني است مي تواند سوژه خوبي براي يک مستند ساز خارجي باشد."ايماني" نام روحاني است که فيلم ساز فرانسوي او را سوژه کرده و به تصوير مي کشد.
فيلم «به مادرم نگو در ايرانم» دو کانال تلويزيوني فرانسه توليد و پخش شده است، به صورت گسترده بر روي اينترنت قرار گرفته است. فيلم سال 1387 خورشيدي (2009 ميلادي) به سفارش واحد مستندسازي Canal + فرانسه ساخته شده. شبکه هاي ديگري هم در ساخت اين فيلم همکاري داشته اند که مي شود به شبکه‌ي Nationa Gepgraphic اشاره کرد.
«به مادرم نگو در ايرانم» ساختاري دوگانه دارد. از يک سو در حال نشان دادن تصويري از ايران به شمايل کشوري آزاد و متفاوت با کشورهاي عربي است و از طرف ديگر با سوژه کردن "ايماني" روحاني را به تصوير مي کشد که تمام معنا مدرن شده و براي مخاطب غربي آشناست و او را به ياد روحانيون مسيحي دگر انديش دوره رنسانس مي اندازد.

آقاي ايماني که به نظر مي‌رسد با  زبان انگليسي آشناست  معتقد است که «دين‌مداري معنايش اين نيست که از زيبايي‌هاي دنيا چشم بپوشي». در  نمايي ديگر  ايماني رو کنار همسرش مي‌بينيم که  در حال گوش دادن به اين آهنگ رپ هستند.کارگردان با خواننده رپ صحبت مي‌کند. خواننده، پسر ايماني است که يک گروه زيرزميني را سرپرستي مي‌کند. ايماني البته در بخشي از فيلم يک نطق انتقادي درباره نظام  دارد و انتقاد مي کند که چرا اجازه نمي‌دهند اين گروه‌ها - گروههاي رپ- فعاليت کنند.
دو گانگي به اين محدود نمي شود؛ درست است که اين فيلم از ايران هراسي فاصله گرفته و وضعيت ايران را نسبت به استاندارد هاي غربي مطلوب معرفي مي کند اما ايران را با نمادهايي نشان مي دهد که بيش از هر چيز از سنت و فرهنگ ايراني فاصله گرفته و غربي شده اند.
نشان دادن تصوير ايران نه چندان اسلامي لبه ديگري از تبليغات غربي است که نسبت به ايران هراسي هزينه و حساسيت کمتري دارد ولي در بسياري موارد بيشتر موثر است.