آسمان جناح اصلاح‌طلب، چندان هم آبی و بدون ابر نیست و نشانه‌های اختلافات سیاسی برای تصاحب کرسی‌های سبز رنگ بهارستان درون جریان اصلاح‌طلب به خوبی به چشم می‌خورد.

شرایط آنها حتی با یک ماه پیش هم قابل مقایسه نیست و تفاوت‌های زیادی کرده است. هم شورای مشورتی زیر سؤال رفته و هم شورای راهبردی موسوی لاری که تنها با هدف انتخابات آینده شکل گرفته است.

حتی مخالفان محمدرضا عارف هم این روزها دیگر ابایی از رسانه‌ای کردن مخالفت‌شان ندارند و رسانه های کارگزاران هر روز با بهانه‌ای به تخریب وجهه عارف می‌پردازند و به چهره محبوب او در میان حامیانش خدشه وارد می‌کنند.

سامان‌دهی برنامه های انتخاباتی در قالب «امید ایرانیان»

محمدرضا عارف پس از انصراف از رقابت های انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و روی کار آمدن دولت حسن روحانی، با راه‌اندازی بنیاد «امید ایرانیان» فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی خود را برای ورود به عرصه انتخابات مجلس دهم سامان داد، ولی گویا برای چندمین بار با سد محکم برخی از اصلاح طلبان مواجه شد.

او در پاسخ به سوال روزنامه شرق مبنی بر اینکه چرا به سمت راه اندازی حزب نمی رود، از مخالفانی نام برد که در جبهه اصلاحات به او اجازه راه اندازی حزب را نداده اند.[1]

آغاز مخالفت‌ برخی از اصلاح‌طلبان با عارف

فعالیت های عارف که با خروج از هیات مدیره بنیاد باران رنگ و بوی مستقلی به خود گرفته بود به مذاق بسیاری از اصلاح طلبان خوش نیامد به طوری که با مطرح شدن تشکیل حزب توسط عارف و سرلیستی وی در لیست انتخاباتی اصلاح طلبان برخی رسانه ها و شخصیت های اصلاح طلب از افراد دیگری به عنوان سرلیست انتخاباتی اصلاح طلبان نام بردند تا شاید فضا و میدان بازی را به سمت خود تغییر دهند. مطرح شدن نام ناطق نوری و برخی چهره های مطرح دیگر به عنوان سرلیست جبهه اصلاح طلبان از این جمله اقدامات بود.[2]

به طوری که اظهارنظرهای چهره های منتسب به حزب کارگزاران و رسانه های این حزب در حدود یک سال گذشته از هیچ چیزی برای مخدوش کردن چهره عارف و صدمه زدن به محبوبیت او در بدنه اجتماعی اصلاح طلبان فروگذار نکردند.[3]

بنیاد امید ایرانیان و تلاش برای جذب نخبگان

همانطور که خود عارف در اولین روزهای روی کار آمدن دولت یازدهم اعلام کرده بود، قرار شد تا با راه‌اندازی بنیادی تحت عنوان «امید ایرانیان» فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی خود را برای ورود به عرصه انتخابات مجلس دهم سامان دهد که ظاهراً این فرایند با خداحافظی وی از بنیاد بارانی ها کلید خورد.

در قسمت معرفی نامه سایت بنیاد امید ایرانیان آمده است: ایده اولیه تاسیس بنیاد امید ایرانیان در سال ۱۳۸۴ با توجه به دغدغه‌هایی چون نیاز به یک مجموعه حرفه‌ای اثرگذار در حوزه‌های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی با دغدغه‌ی پیشرفت همه جانبه کشور، ایجاد زیرسختی برای بهره‌گیری از دانش و تجربه‌ی نخبگان و خبرگان ایرانی در عرصه‌های عمومی، ایجاد فرصتی برای حضور و فعالیت جوانان شایسته در عرصه‌های مدیریتی و سیاست‌گذاری، ترویج رویکرد اعتدال و خردورزی و توسعه گفتمان کشورداری خردمندانه مطرح و توسط جمعی از نخبگان، فرهیختگان و مدیران کشور پایه‌ریزی شد.

بنیاد امید ایرانیان اصول و ارزش‌های بنیادینی چون پایبندی به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، رعایت اصول کلی میانه‌روی و اخلاق در حوزه‌های مختلف، جوانگرایی و شایسته‌سالاری در کشف و جذب استعدادها و اعتلای ایران اسلامی به عنوان ارزش غایی را دنبال خواهد کرد.

از وظایف اصلی بنیاد امید ایرانیان می‌توان ایجاد تفاهم و تعامل بین خبرگان و نخبگان ایرانی فراتر از مرزبندی‌های سیاسی و جغرافیایی، استفاده از ظرفیت‌ها و توانمندی‌ها و کمک به بازگشت سرمایه‌های انسانی خارج از کشور همراه با استفاده هوشمندانه از سرمایه‌های داخل کشور، توسعه و پرورش منابع انسانی نخبه و کارآمد در زمینه‌های مختلف به ویژه در حوزه مدیریت راهبردی، معرفی و ترویج اندیشه‌های راهبردی در عرصه کشورداری از طریق تعامل حرفه‌ای با عرصه قدرت و عرصه عمومی و تاثیرگذاری بر سطوح تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری از طریق پژوهش، مشاوره، نقد و آموزش در حوزه مسایل راهبردی و فعالیت در امور عام‌المنفعه، خیریه و فرهنگی و اجتماعی را نام برد.[4]

یادداشت عارف برای گردهمایی جوانان بنیاد امید ایرانیان

محمدرضا عارف نیز در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ۹۳ طی پیامی به اولین گردهمایی جوانان بنیاد امید ایرانیان نوشت: یکی از جلوه های این عنایت خداوندی و همت شما جوانان، حضور تحسین برانگیز و تلاش امیدآفرین شما در تحقق حماسه سیاسی سال ۹۲ بود که بی شک نقطه عطفی روشن برای تاریخ کشورمان قرار گرفت.

در ادامه این یادداشت با تاکید بر مشارکت جدی جوانان و توسعه نهادهای غیردولتی و حضور احزاب قدرتمند، آمده است: شخصا معتقدم که اصلی‌ترین راه ارتقاء جامعه و رسیدن به پیشرفت و توسعه‌ی مورد نظر در اسناد بالادستی کشور، مشارکت جدی جوانان و توسعه نهادهای غیردولتی و حضور احزاب قدرتمند و مرتبط با توده های مردم است. از این رو، عزم شما عزیزان در تشکیل، توسعه و استمرار شاخه جوانان بنیاد امید ایرانیان، تلاشی ستودنی و البته ضروری است. قطعا ضمن آنکه نقش آگاهی رسان و ارتباط با توده های مردم و حفظ امید و اعتماد ایشان را برعهده خواهید داشت، شناسایی و پیگیری مطالبات مردم را نیز وجه همت خود قرار خواهید داد. در این راه من نیز به عنوان یک معلم و عضوی از دریای خروشان مردم و جریان اصیل اصلاح طلبی، همراه شما خواهم بود.[5]

انتخاب 25 عضو شورای عالی بنیاد ایرانیان

طی انتخاباتی که در سومین دوره انتخابات شورای عالی ایرانیان برگزار شد 25 نفر به عنوان اعضای شورای عالی بنیاد باران به مدت 4 سال انتخاب شدند.

محسن آرمین، جواد امام، سید محمد بهشتی، حبیب‌الله بی‌طرف، جعفر توفیقی، حمیدرضا جلابی پور،مرتضی حاجی ، سید صفدر حسینی، هادی خانیکی، احمد خرم، فاطمه راکعی ،سید حسن رسولی، عبدالله رمضان‌زاده، حسام‌الدین سراج، زهرا شجاعی، علی شکوری راد، سید محمد صدر، محسن صفایی فراهانی، محمد رضا عارف، حجت‌الاسلام والمسلمین فاضل میبدی، الهه کولایی ، محمد کیانوش‌راد، سید حسین مرعشی، مصطفی معین و عبدالله ناصری به عنوان اعضای شورای عالی بنیاد باران انتخاب شدند.[6]

مخالفت با راه اندازی حزب عارف

عارف در پاسخ به سوال روزنامه شرق مبنی بر اینکه چرا به سمت راه اندازی حزب نمی رود، از مخالفانی نام برد که در جبهه اصلاحات به او اجازه راه اندازی حزب را نداده‌اند.

عارف در این خصوص می‌گوید: «در برنامه ما به‌طور جدی تشکیل حزب مطرح بود. گروه‌های مختلفی که با من ملاقات می‌کردند، عموما دو سه مطالبه داشتند که یکی از آنها، "تشکیل حزب" بود. بنابراین مطالبه، تقریبا از دو سال قبل، این موضوع در برنامه ما بود. کار سنگین و جدی هم دراین‌باره انجام دادیم، اما از ابتدا "عده‌ای مخالف بودند" که من حزب تشکیل دهم و اصرار داشتند در خود جبهه اصلاحات باید فعالیت کنم.»

او در ادامه بر این موضوع تاکید می کند که موافقان معتقد بودند که ما باید خودمان پرچم خاصی داشته باشیم؛ ولی عده‌ای مخالف بودند. عارف با بیان اینکه مخالفان می گفتند در آستانه انتخابات مجلس هستیم و امکان دارد با تشکیل حزب شما، این حزب با احزاب دیگر اصلاح‌طلب اختلاف نظر پیدا کند؛ توضیح داد: «بحث دوستانی که مخالف بودند، بیشتر این بود که چون هنوز در کشور رویکرد حزبی نداریم، با تشکیل حزب، این حزب با احزاب دیگر اصلاح‌طلب ممکن است اختلاف نظر پیدا کند. زمان که پیش رفت، ضرورت تشکیل حزب قطعی شد، اما با فعالیت انتخابات مجلس روبه‌رو شدیم و اینکه اگر حزبی را زودهنگام تأسیس کنیم، ممکن است همان تلقی دوستان مخالف محقق شود. احساس می‌شد در کنار احزاب اصلاح‌طلب موجود، نقش‌آفرینی و فعالیت‌های ما در داخل جبهه، جهت‌دار شود و به همین دلیل هم حزب نتواند کارایی داشته باشد. به همین دلیل، فرایند تشکیل حزب به بعد از انتخابات اسفند موکول شد.»[7]

مخالفت با راه اندازی حزب توسط عارف در حالی در جبهه اصلاح طلبان رخ می دهد که حزب کارگزاران به طور جدی برنامه های استانی خود را برای انتخابات سازماندهی می کند و در ماه های اخیر احزابی همچون «ندا» برای جذب جوانان اصلاح طلب و همچنین حزبی متشکل از تندروهای جریان مشارکت در قالب حزب اتحاد ملت آغاز بکار می‌کنند.[8]

آنچه مشخص است تجربه های انتخاباتی پیشین عارف چندان برای وی خوشایند نبوده است چنان که خود گلایه‌های صریحی را در این مورد مطرح کرده است و حتی رسانه ها از او به عنوان مرد انصراف های انتخاباتی نام می‌برند. اما مشخص نیست با توجه به اینکه عارف این بار عزم خود را برای تکیه زدن بر کرسی ریاست مجلس دهم جزم کرده است چرا در جبهه اصلاحات تنها با راه اندازی حزب او مخالفت شده است.

این مخالفت در حالی صورت گرفته است که در ماه های اخیر فعالیت های حزبی در داخل جریان اصلاحات رونق جدی گرفته است و احزاب برنامه های جدی خود را برای رسیدن به کرسی های سبز رنگ بهارستان در دستور کار قرار داده اند. شاید این مخالفت‌ها ارتباط مستقیمی با برچسب "بدلی بودن عارف" در جریان اصلاحات داشته باشد که مدت‌هاست از سوی تندروهای این جریان و ارگان‌های رسانه ای کارگزاران علیه عارف به کار می‌رود.