به گزارش مشرق، زين الروابده گزارشگر شبکه تلويزيوني العربيه، درباره ادامه مذاکرات هسته اي ايران گفت: کشورهاي بزرگ و ايران با توجه به محدود بودن زمان براي رسيدن به توافقنامه نهايي تلاش مي کنند، در حالي که فقط يک هفته به پايان مهلت تعيين شده فرصت باقي مانده است.

در ادامه اين گزارش آمده است: وزير امور خارجه ايران در لوزامبورگ با همتايان فرانسوي، آلماني و انگليسي خود و نيز فدريکا موگريني مسئول ارشد سياست خارجي اتحاديه اروپا ديدار کرد تا با آنها درباره توافقنامه احتمالي گفتگو کند. محمد جواد ظريف پيش از اين نشست خواستار دوري جستن از آنچه خواسته هاي مبالغه آميز در مذاکرات شد. ظريف تاکيد کرد دستيابي به توافقنامه خوب و مناسب مهمتر از آن است که مذاکرات از مهلت تعيين شده چند روز فراتر رود.

در ادامه اين گزارش آمده است: به نظر مي رسد اين سخنان ظريف در پاسخ به وزير امور خارجه انگليس بيان شد که از تهران خواسته بود در مذاکرات انعطاف نشان دهد. همزمان با ديدارها، گمانه زني درباره تمديد احتمال مذاکرات بيشتر شده است. منابع ايراني اين احتمال را مطرح کردند و آلمان هم آن را رد نکرد. وزير امور خارجه فرانسه در ديدار جداگانه با ظريف از مسايل اساسي سخن گفت که بايد در توافقنامه در نظر گرفته شود تا موافقت پاريس را به دست آورد.

گزارشگر اين شبکه خاطر نشان کرد: همچنان چند مسئله فني و سياسي در مذاکرات باقي مانده است که مهمترين آنها درصد غني سازي اورانيوم، بازرسي سايت هاي هسته اي و سازوکار لغو تحريمهاست.
 
توافق هسته اي بر سر چند راهي

العرب مدعي شد توافق هسته اي احتمالي با ايران سر چند راهي قرار گرفته است.

روزنامه العرب چاپ انگليس در پايگاه اينترنتي خود نوشت: توافق هسته اي احتمالي با ايران سر چند راهي قرار گرفته است. در حالي که ابرقدرت هاي جهان درخصوص آخرين مرحله از مذاکرات، که احتمالا فردا چهارشنبه آغاز مي شود، اختلاف موضع دارند، اسرائيل طبق معمول درخصوص اين توافق ابراز نگراني مي کند.

العرب با اشاره به اظهارات مارتين شفر سخنگوي وزارت خارجه آلمان نوشت به نظر مي رسد مذاکرات به سمت تمديد شدن پيش مي رود.

اين درحاليست که جامعه جهاني منتظر توافقي است که در چارچوب آن ترديدها درخصوص پرونده هسته اي به شدت پيچيده ايران از بين برود.

العرب در پايان به انتقاد اسرائيل از توافق احتمالي با ايران و اظهارات فيليپ هاموند وزير خارجه انگليس درخصوص مذاکرات اشاره کرد.
 
موضع فرانسه در مذاکرات

فرانسه همچنان به موضع سرسختانه خود درقبال ايران ادامه مي دهد. 
   
خبرگزاري رويترز در گزارشي از لوکزامبورگ به قلم آدريان کرافت نوشت : لوران فابيوس وزير امور خارجه فرانسه روز دوشنبه گفت فرانسه خواستار يک موافقتنامه هسته اي محکم با ايران است و اين موافقتنامه بايد شامل يک ساز و کار راستي آزمايي محکم براي بررسي پايبندي ايران به هرگونه موافقتنامه باشد.

فابيوس اين اظهارات را پس از نشست با محمد جواد ظريف وزير امور خارجه ايران مطرح کرد که براي مذاکرات با وزيران امور خارجه اروپايي در لوکزامبورگ به سر مي برد.

فابيوس پس از مذاکرات يک ساعته با ظريف در مصاحبه با خبرنگاران گفت فرانسه خواستار موافقتنامه است اما معتقد است اين موافقتنامه بايد محکم باشد و موافقتنامه اي بد نباشد.

چنين موافقتنامه اي شامل محدوديتي زماني براي تحقيقات هسته اي ايران و توانايي هاي اين کشور در زمينه توليد و همچنين شامل ساز و کاري به منظور راستي آزمايي پايبندي ايران به موافقتنامه خواهد بود.

فابيوس تصريح کرد اين موافقتنامه همچنين بايد شامل بخشي در ارتباط با بازگشت خودکار تحريم ها عليه ايران در صورت عدم پايبندي اين کشور به تعهدات خود باشد.

وي گفت همه اينها هم براي امنيت منطقه اي و هم براي اقدام در جهت جلوگيري از منع تکثير هسته اي مهم است.
 
احتمال طرح پيشنهادهاي جديد در مذاکرات    

کارشناس بين المللي امور هسته اي گفت طرف هاي مذاکره کننده با ايران برسر منافع خود در منطقه بايکديگراختلاف دارند.

به گزارش شبکه تلويزيوني العالم عامر البياتي کارشناس امور آژانس بين المللي انرژي اتمي از وين گفت: اظهارات لوران فابيوس وزير امور خارجه فرانسه درباره مذاکرات هسته اي ايران حاکي از آن است که آنها مي خواهند پيشنهادهاي جديدي ارائه دهند. اين پيشنهادها تحت فشارهاي سياسي است که اسرائيل نيز جزء عوامل اصلي آن است.

وي در بخش ديگري گفت: طرف هاي مذاکره کننده در خصوص برنامه هسته اي ايران همگي تمايل دارند به نتايج قابل قبولي برسند اما در مذاکرات بين المللي همواره افراط گرائي وجود دارد و هر يک از طرف ها سعي مي کند در آخرين لحظه همه خواسته هاي خود را محقق سازد. برکسي پوشيده نيست که مذاکرات ايران و پنج بعلاوه يک بيش از حد طولاني شده است و طرح مطالبات جديد خصوصاً براي بازرسي مراکز نظامي و خصوصاً پارچين و گفتگو با دانشمندان ايراني و افشا شدن هويت آنها از مصاديق افراط گري طرف مقابل است.

وي در بخش ديگري گفت: در منطقه ، مناقشاتي برسر منافع سياسي و اقتصادي وجود دارد. همه مي دانند که فرانسوي ها و کل اروپائي ها نمي خواهند کل منطقه را در اختيار آمريکا بگذارند. آنها با طرح پيشنهادهاي جديد و مانع تراشي سعي مي کنند مذاکرات را به تعويق بيندازند و از به نتيجه رسيدن آن در موعد تعيين شده جلوگيري مي کنند. سوال اين است که وقتي در لوزان توافق اوليه درباره چارچوب موضوعات مورد مذاکره صورت گرفته است به چه علت پيشنهادهاي جديدي مطرح مي کنند؟ به اعتقاد من آنها به دنبال منافع خود هستند. آنها ميان خود برسر تقسيم منافع اختلاف دارند. ميان واشنگتن و مسکو جنگ سرد وجود دارد و افزون بر اين اتحاديه اروپا در تحريم روسيه به واشنگتن پيوسته است و اقتصاد اروپا درحال زيان ديدن است زيرا ميلياردها دلار درآمد حاصل از تجارت با روسيه را از دست داده است.
 
مرحله آخر ماراتن ديپلماتيک ايران با 1+5

خبرگزاري فرانسه در گزارشي از وين به قلم سيمون استوردي نوشت ماراتن ديپلماتيکي که قرار است تضمين کند ايران به سلاح هسته اي دست نخواهد يافت، سه شنبه در فاصله زماني يک هفته مانده به مهلتي که براي رسيدن به توافق بين تهران و قدرت هاي بزرگ تعيين شده است ، وارد آخرين مرحله خود شد .

براي پنج بعلاوه يک (‌چين ،‌آمريکا ،‌فرانسه ،‌انگليس ، روسيه و‌آلمان ) مانند جمهوري اسلامي، روزها و شب هاي گفتگوهاي آينده بايد پايان بخش 20 ماه گفتگوهاي سنگين که بعضا تا مرحله توقف به پيش رفته است ،‌ باشد.

هدف ساده است : تضمين صلح آميز بودن برنامه هسته اي ايران براي بيشترين زمان ممکن در برابر لغو تحريم هاي بين المللي که اقتصاد اين کشور 78 ميليون نفري را در تنگنا قرار داده است .
راه بسيار پيچيده است : ديپلمات ها تلاش خود را به تدوين سندي 40 تا 50 صفحه اي معطوف کرده اند که پر از جزئيات است، جزئياتي که هر کدام از آن خط به خط بايد مورد گفتگو قرار گيرد.

دو طرف مانند معمول هرگاه که وضع بغرنج مي شود تاکيد مي کنند اختلافات زيادي وجود دارد به حدي که مهلت 30 ژوئن ( نهم تيرماه) ممکن است چند روزي تمديد شود.

دوشنبه عباس عراقچي رئيس گروه گفتگو کنندگان ايراني تاکيد کرد :« پيشرفت ها در سطح مورد انتظار نيست.» اما محمد جواد ظريف وزير امور خارجه ايران در لوکزامبورگ از « تعهد سياسي » براي پيشرفت به سمت يک توافق ابراز خرسندي کرد اما در عين حال درخواست کرد هر طرفي بايد از زياده خواهي ها پرهيز کند.

فيلپ هاموند همتاي انگليسي او به نوبه خود خواستار آن شد که ايران از خود انعطاف بيشتري نشان دهد.
 
ايران عجله اي براي گرفتن تصميمات نهايي ندارد     

ايران عجله اي براي گرفتن تصميمات نهايي يا بلعيدن طعمه اردک زشت آمريکايي ندارد .

پايگاه اينترنتي يوريژيا ديلي در شماره امروز خود در اينترنت نوشت تاريخي که گروه پنج به علاوه يک و ايران براي انعقاد توافقنامه نهايي هسته اي تعيين کرده اند کم کم به سرمي آيد و با نزديک شدن به اين موعد ميزان موفقيت مرحله نهايي رايزني ها مبهم ترمي شود. پس ازماهها گفت و گو تهران و شرکاي خارجي اش متن توافقنامه مقدماتي را آماده کرده اند که بايد به يک قرارداد بين المللي تبديل شود. ولي با وجود اظهارات مکرر حاضران درمذاکرات، اختلافها چندان هم به مسائل فني مربوط نمي شوند. معامله هسته اي خيلي وقت است شکل مناقشه ژئوپليتيکي آمريکا و ايران را به خود گرفته که دو طرف طي مراحل قبلي سعي کرده اند به روشهاي مختلف آن را برطرف سازند. غيراز واشنگتن سايرشرکت کنندگان گفت و گوها مخالفتي با متن توافقنامه دوم آوريل ندارند. حتي دولت آمريکا هم اعتراضي ندارد ولي مساله اين است که مرحله فعلي تا چه اندازه براي انعقاد توافقهاي نهايي با تهران مناسب است.

باراک اوباما و تيم اش تمايل خود را به انجام معامله درموعد تعيين شده يا تاريخ نزديک به آن پنهان نمي کنند. يک و نيم سال باقي مانده ازدوران رياست جمهوري اوباما که پس ازآن حکومت به دست جمهوري خواهاني مي افتد که هم رئيس جمهور و هم اکثريت کنگره جزو آنها خواهند بود، رئيس جمهور دمکرات را وا مي دارد روند بهبود روابط را با ايران تسريع کند. دراين رابطه در واشنگتن حتي نظريه مشخصي هم شکل گرفته که حاصل آن موافقت عملي شاخه جمهوري خواه کنگره با اين مساله بوده که اگراوباما خواهان رساندن معامله با ايران به نتيجه مشخص است، کسي برايش مزاحمت ايجاد نخواهد کرد. بيست و دوم ماه مه اوباما قانوني امضا کرد که دولت اش را موظف مي کند توافقنامه هسته اي با ايران را براي بررسي در اختيار کنگره قراردهد. براساس اين قانون اوباما موظف است به فاصله پنج روزکاري پس ازانعقاد توافقنامه با تهران که بايد روزسي ام ژوئن صورت گيرد، متن سند را دراختيارکميته هاي سنا و مجلس نمايندگان قراردهد. نمايندگان کنگره براي بررسي آن به سي روز زمان نياز دارند و سپس کاخ سفيد مي تواند طي دوازده روز تصميم کنگره را وتو کند. کنگره به نوبه خود ده روزبراي اعتراض به تصميم رئيس جمهور فرصت خواهد داشت. در تمام اين مدت آمريکا هيچ تحريمي را عليه ايران لغو نخواهد کرد. هرچند براي جمهوري خواهان کسب دو سوم آراء کنگره براي رد وتوي رئيس جمهور ممکن به نظرنمي رسد. اين نشانه اي براي اوباماست تا بداند دررابطه با ايران مي تواند بدون هيچ مشکلي اقدام کند.

يک مساله ديگراين است که ايران تا چه اندازه آمادگي حل توام با زور مشکل هسته اي خود را دارد. بايد گفت پاسخ اين سوال موجب خوشحالي طرفداران راه حل هاي سريع درخاورميانه نخواهد بود. عملا همه تلاشهاي قبلي آمريکا و ايران براي دستيابي به مصالحه که گفت و گوهاي محرمانه مربوط به آن ازتابستان سال دوهزار ونه درعمان شروع شده به يک سوال منجرمي شوند: آيا حل و فصل ژئوپليتيکي مشکلات بين واشنگتن و تهران کتبي خواهد بود؟ يا فقط جنبه تاکتيکي خواهد داشت؟

تهران به طورمعقولانه اي معتقد است هرگونه توافقي با دولت فعلي آمريکا درخصوص مشکلات خاورميانه پايدارنخواهد بود، چه برسد به توافق کتبي درخصوص اختلاف هاي دوجانبه. علاوه براين يک سال و نيم ديگراوباما ديگردرکاخ سفيد نخواهد بود و به همين دليل ايرانيها نگران اين مساله هستند که آمريکايي ها تا چه اندازه روي اوضاع خاورميانه کنترل دارند تا بتوانند با آنها وارد گفت وگوهاي پيشرفته شوند؟

علاوه بر اين معامله هسته اي با ايران براي آمريکاييها به منزله طرحي درزمينه سياست خارجي است که شکست آن موجب تغييرات شديد درعرصه سياسي کشورنخواهد شد. ولي براي ايران اوضاع به مراتب پيچيده تراست. شروع گفت و گوهاي محرمانه درعمان درتابستان سال دو هزار و نه عملا با غليان هاي داخلي جدي درايران همراه بود. درآن زمان شاخه اصولگراي حکومت سياسي کشوربا موفقيت ازوضع دشوارخارج شد و ضمن تثبيت اوضاع به نيروهاي خارجي اجازه نداد مشکلات داخلي را تشديد کنند. آمريکا ثبات ايران را تحسين کرد به ويژه به اين دليل که کشوري که تحت تحريم هاي شديدي قرارداشت توانست پس ازسال دوهزارويازده نه تنها ثبات داخلي را تقويت کند، بلکه توان خود را به کشورهاي همسايه هم سرايت دهد. عراق بدون ايران اوضاع کاملا متفاوتي مي داشت. اگرحمايت به موقع ايران نبود، جنگجويان داعش خيلي وقت پيش حکومت بغداد را به دست گرفته بودند. بدون ايران سرنوشت دمشق خيلي تاثرانگيزترازحالا مي شد. ولي حالا رژيم علوي سوريه درکمال شگفتي ثبات خود را به نمايش گذاشته است. عامل شورشيان شيعه دريمن به ابزارمهمي دردست آمريکا براي بازدارندگي عربستان و سايررژيم هاي پادشاهي حوزه خليج فارس تبديل شده است. درنتيجه ايران به راستي به کارآمدترين شريک آمريکا درعراق و سوريه و تنها نيرويي تبديل شده که مي تواند به طورموثري به بازدارندگي بپردازد و هم زمان ضربه هايي به گروه جهادي وارد کند که ازکنترل آمريکا وعربستان خارج شده است. دريمن زمينه هاي مشارکت آمريکا و ايران چندان مشخص نيست ولي درآن جا هم تهران با توجه به اقدامات خشن عربستاني که درعمليات ازقبل شکست خورده بمباران مواضع حوثي ها فرو رفته، با هنرمندي سياست به ميخ و نعل زدن را به نمايش گذاشته است.

درچنين شرايطي معقولانه ترين کاربراي ايران به تعويق انداختن روند بهبود روابط با آمريکاست. مقامات تهران مخالفتي با تمديد مجدد گفت و گوها براي چند ماه ديگرندارند. اگرتوافقنامه لغو کامل وفوري همه تحريم ها را دربرداشته باشد، مورد حمايت طرف ايراني خواهد بود و مي تواند موجب مصالحه بين اصولگرايان و اصلاح طلبان شود. ولي آمريکا به هيچ وجه چنين وعده اي به ايرانيها نداده است. علاوه براين اوباما به کنگره اطمينان داده که لغو همه تحريمهاي اعمال شده عليه ايران دربرنامه نيست. دست کم تدابيرمحدود کننده عليه مقامات وشرکت هاي ايراني به خاطر حمايت مالي ازتروريسم بين المللي ادامه خواهند داشت. حتي قصد ايران براي ورود به بازاربا افزايش استخراج نفت به ميزان يک ميليون بشکه در روز نمي تواند درماني براي همه مشکلات اقتصادي اش باشد. ضمنا آمريکا صرف نظرازاوضاع آتي قصد ندارد داراييهاي مسدود شده اين کشور را دربانکهاي غربي به طورکامل آزاد کند.

پايگاه اينترنتي روسي يوريژيا ديلي درخاتمه چنين مي نويسد: براي خيلي ها اين پرسش هنوزبي پاسخ مانده که آيا تهران به راستي خواهان تمديد مذاکرات است يا اظهارات مقامات آن فقط يک پوشش ديپلماتيک است؟

بدون ترديد حرف آخررا مثل هميشه رهبرايران مي زند و او براي تفکر به زمان نياز دارد. به اين ترتيب احتمال تمديد تاريخ مذاکرات زياد است. تب وتاب اوباما براي اغوا کردن ايراني ها با توافقنامه حل وفصل اختلاف ها با بي اعتنايي تهران روبه روشده است. اگراوباما که روزبه روزبيشتربه اردک زشت تبديل مي شود آمادگي سبقت گرفتن ازاوضاع را دارد، ايراني ها شتابي براي اتخاذ تصميمهاي نهايي ندارند. آنها کلا هيچ وقت عجله نمي کنند.

منبع: آریا