به گزارش مشرق، بعد از قهرمانی مقتدرانه در مسابقات جهانی، مدال طلا را کنار گذاشتند و حالا برای هدف بزرگترشان المپیک می جنگند. خستگی تمرین در بدنشان بود و شاید این خستگی از بی توجهی‌ها بیشتر شده باشد. قهرمانانی که با اقتدار به مقام قهرمانی جهان رسیدند حالا تنها خواسته آنها از مسئولان ورزش کشور توجه و حمایت بیشتر است تا پرچم ایران را در المپیک بالا ببرند.
عاشورزاده، جوان‌ترین ایرانی قهرمان جهان (19 سال و 6 ماه) می خندد و می گوید: " حرف های ما که به گوش آنها نمی رسد." حجی زواره نیز که 27 سال دارد نظرش با فرزان مشترک است: "قرار بود نگاه ویژه‌ای نسبت به تکواندو که ورزش مدال آور المپیک است، داشته باشند اما نمی دانم این نگاه ویژه از چه زمانی شروع می‌شود؟
اول از مسابقات جهانی صحبت کنیم که تیم ایران توانست با اقتدار قهرمان شود و هر دوی شما توانستید مدال طلا بگیرید.
حجی زواره: در این دوره از مسابقات 6 بازی انجام دادم که 5 بازی از حساسیت بالایی برایم برخوردار بود زیرا به 5 تن از حریفانم در گذشته یک بار باخته بودم. در دور دوم با تکواندوکاری مبارزه کردم که در دو ماه قبل در تورنمت هلند از او شکست خورده بودم. در دور سوم با حریف اسپانیایی مبارزه کردم که شاید تنها مبارزه ای بود که استرس داشتم. در دور چهارم به مصاف حریف مکزیکی رفتم که قهرمان دور پیش مسابقات بود اما به خوبی شکستش دادم. در مرحله نیمه نهایی به حریف روسی رسیدم که به نظرم بازی باید در مبارزه معمول به پایان می رسید و من برنده بودم اما کمک داوری به کشور میزبان باعث شد بازی به راند طلایی کشیده شود که خوشبختانه در راند طلایی من امتیاز اول را کسب کردم. در فینال نیز رودر روی حریف ازبکم قرار گرفتم که پیش از این او را در گرند پری منچستر و فینال بازی های آسیایی اینچئون شکست داده بودم و خوشحالم که با یک مبارزه منطقی توانستم او را مجددا شکست دهم و مدال طلای مسابقات را از آن خودم کنم.
عاشورزاده: در هیچ مسابقه ای رقبایم را دست کم نمی گیرم در این مسابقه ها نیز حریفانم سرسخت بودند، قبل از شروع مسابقه ها من دچار سرماخوردگی شدم و به دلیل اینکه مجبور بودم نزدیک به 9 کیلو وزن کم کنم شرایط مساعدی نداشتم اما با مشاوره خوب پزشک تیم و راهنمایی های کادر فنی به شرایط ایده آلم رسیدم و خوشحالم که توانستم اولین مدال کاروان ایران را با طلا رقم بزنم و به نوعی به بچه های تیم روحیه دادم و با عملکرد خوبی که دیگر بازیکنان داشتند توانستیم مقام قهرمانی مسابقات را کسب کنیم.
من به کشتی علاقه ای نداشتم و در تابستان سال 81 برای گذراندن اوقات فراغت به باشگاه ساعدی در نزدیک محل زندگیمان مراجعه کردم. به پیشنهاد مادرم در رشته تکواندو ثبت نام کردم و زیر نظر استاد ساعدی تکواندو را یاد گرفتم اما بعد خودم علاقه مند شدم و با حمایت بی دریغ پدرم که خود کشتی گیر بود، به تکواندو گرایش بیشتری پیدا کردم.
نسبت به دوره های قبل مسابقات جهانی در چه سطحی برگزار شد؟
حجی زواره: کل دنیا در تکواندو سرمایه گذاری کرده اند تا بتوانند مدال المپیک بگیرند. من تجربه حضور در مسابقات جهانی را داشته ام. هر سال مسابقات جهانی سخت تر می شود امسال هم به دلیل اینکه سال قبل المپیک است و امتیاز مسابقات برای کسب سهمیه مهم بود تیم ها با قدرت ظاهر شدند. اما این تیم ایران بود که با اقتدار با کسب سه مدال طلا قهرمان شد.
عاشورزاده: سطح مسابقات بسیار بالا بود. من اولین حضورم را در مسابقات جهانی تجربه کردم و خوشبختانه توانستم مدال طلا را کسب کنم.
افت کره ای ها این نگرانی را به وجود نمی آورد که بخواهند تا المپیک برخی قانون ها را تغییر دهند که مدال‌های بیشتری بگیرند، در مسابقات جهانی نیز شاهد بودیم بازیکنان ایران از سنسورهای کنار پا برای نزدیک شدن به حریف و ضربه زدن استفاده می کردند که مسئولان برای توقف روند امتیازگیری قانون را عوض کردند.
حجی زواره: کره ای ها در جایی که زورشان نمی رسد در بحث داوری ها اعمال نفوذ می کنند. البته برای ما فرقی ندارد و هدف بچه های تیم ملی رسیدن به المپیک و در نهایت کسب 4 مدال المپیک است که تلاش می کنیم به هدفمان برسیم. در روز مسابقه‌ی من این قانون عجیب را گذاشتند و مطمئنا کره ای ها و روس ها در این اتفاق تاثیر گذار بودند و کارشکنی کردند. چون من به بازیکن حریفم می چسبیدم از این طریق امتیازات خوبی گرفتم. این شگردی بود که نمایندگان ایران در آن تبحر دارند که لطف کردند و روز مسابقه من این قانون را برداشتند (باخنده). البته قانون های جدید نیز تاثیری روی عملکرد ملی پوشان ما نداشت.
در سال های اخیر کسب مدال مسابقات جهانی مخصوص یکی دو کشور خاص نیست و کشورهای زیادی در تکواندو سرمایه گذاری کرده اند، آیا این مسئله کار را سخت تر می کند؟
حجی زواره: در تکواندو 144 کشور در مسابقات جهانی حضور داشتند که این نشان از وسعت این رشته در جهان دارد. کشورها واقعا سرمایه گذاری قابل توجهی داشتند. حتی کشوری مثل آذربایجان هم مدال طلا گرفت یا کشور ساحل عاج فینالیست داشت. دیدیم کره جنوبی که پر افتخارترین تیم در تکواندو است به مقام چهارم رسید. مدال طلا بین دیگر کشور ها تقسیم شد اما با این حال تیم ایران 4 مدال کسب کرد و مقتدرانه قهرمان شد.
هردوی شما مجبور شدید که وزن کم کنید. در تکواندو که نزدیک مسابقه اول وزن کشی انجام می گیرد، سخت نیست تا شب مسابقات وزن خود را کنترل کنید؟
عاشورزاده: ما به وزن کم کردن عادت کرده‌ایم و جزئی از زندگی ماست. من وزن کم کردن را رفیق خودم می‌دانم! فقط امیدوارم که این وزن کم کردن بیشتر نشود زیرا من در سن رشد هستم و هر چه می گذرد مجبورم وزن بیشتری کم کنم. منتظرم این مدتی که تا المپیک باقی مانده است هم بگذرد، تا بتوانم بعد از المپیک در وزن بالاتر شرکت کنم و از صفر تکواندو را آغاز کنم.
آقای عاشور زاده شما که به سونامی تکواندوی جهان ملقب شده‌ای، با کسب 120 امتیاز مسابقات جهانی فاصله ات را با رقبایت زیاد کردی و تقریبا حضورت در المپیک حتمی شد، برای حفظ شرایط آمادگی و ماندن در شرایط ایده آل باید چه کار کنی؟
عاشورزاده: اصلا به عناوین و لقب‌هایی که به من می دهند توجهی ندارم چون فقط سختی کارم را زیاد می کند و مسئولیتم را بالا می برد. به این هم فکر نمی کنم که حضورم حتمی شده و سهمیه را برای خودم نمی دانم و همچنان باید برای هدفم بجنگم. توجهی ندارم که بخواهم حتما نفر اول رنکینگ باشم. به دنبال نتیجه مطلوبم و برای مبارزاتی که در آینده پیش رو دارم تلاش می کنم. در سالی که عضو تیم ملی تکواندو شدم انگیزه ام خیلی بالا بود اما در حال حاضر این انگیزه در من بیشتر شده است و می خواهم نماینده خوبی برای ایران باشم. برای ماندن در کورس قهرمانی لازم است که ورزشکار از مسائل حاشیه ای دوری کند و روی مبارزه و تمرینات خود تمرکز داشته باشد. تلاشم این است که این روند آمادگی و قهرمانی را حفظ کنم تا نماینده شایسته ایران در مرداد ماه سال 95 در المپیک باشم.
من همیشه می گویم جور ورزش های دیگر را در المپیک و بازیهای آسیایی تکواندو می کشد. با چه زبانی باید به مسئولان بگوییم که به تکواندو توجه کنید. ما چیز زیادی نمی خواهیم فقط خواهان تامین مخارج زندگیمان هستیم. تنها شغل ما تکواندو است. نه بیمه داریم و نه آینده شغلی.
نفر اول رنکینگ بودن خوب است اما ممکن است از لحاظ انگیزشی گول زننده باشد و اگر ورزشکار فکر حرفه ای نداشته باشد انگیزه اش کمتر شود و ممکن است اول بودن خطرهایی هم داشته باشد. به این مرحله رسیده ای که فریب این عناوین و القاب را نخوری؟
عاشورزاده: همه ورزشکاران دنیا در میدان های بزرگ و کوچک شکست را تجربه می کنند. اتفاقا بعضی از شکست ها ابتدای پیروزی و درسی برای پیروزی های بزرگ است. شاید بهترین مثال مسعود حجی زواره باشد که در تورنمنت هلند علیرغم آمادگی شکست خورد اما در مسابقات جهانی جبران کرد و در این مسابقات به حدی نمایش خوبی داشت که همه لذت بردیم. شاید خود مسعود در مصاحبه ها گفته بود که انتظار کسب طلا از او نمی رفت اما با قهرمانی ثابت کرد که اینطور نیست. ما همگی هم‌پیمان شده ایم که به هدفمان برسیم. به انتظاراتی که از من هست توجهی نمی کنم. به دنبال این هستم در مسابقه‌ای که شرکت می کنم نتیجه مطلوب بگیرم. در برخی رقابت ها می‌بازی اما به هدف نزدیکتر می شوی، این اتفاق برای من در مسابقات گرند پری افتاد، در این رقابت ها به حریف قرقیزستانی باختم اما این شکست برای من درسی شد و دو هفته بعد از آن در بازی های آسیایی اینچئون همین حریف را شکست دادم و به مدال طلا رسیدم. درست است که سال گذشته برایم طلایی بود و امسال نیز با طلای جهان شروع کردم اما پیش خود می گویم که راه خیلی زیادی دارم تا بتوانم یک بازیکن بهتر شوم.
حضور ورزشکاران با تجربه در تیم ملی مثل حجی زواره که تجربه جهانی را داشت چقدر تاثیر گذار بود؟
عاشور زاده: تیم ما تلفیقی از جوان ها و با تجربه ها بود. حضور مسعود حجی زواره در مسابقات جهانی و یا کمک های محمد باقری معتمد و یا یوسف کرمی که تا سال گذشته در تیم ملی بودند خیلی به من کمک کرد و روحیه و قوت قلب آنها باعث شد که رویدادهای سخت برایم آسان شود.
آقای حجی زواره شما نیز با کسب مدال طلای جهان 9 پله در رنکینگ المپیک صعود کردی و به جایگاه چهارم وزن سوم رسیدی. با توجه به اینکه در این وزن خدابخشی دیگر طلایی ایران در جایگاه نخست قرار دارد، می توانی وزنت را تغییر بدی و برای المپیک یک وزن پائین بیایی؟
حجی زواره: این بستگی به کادر فنی دارد که چه تصمیمی بگیرد. به حدی رفاقت و صداقت در اردوی تیم ملی زیاد است که مهم نیست چه کسی به المپیک می رود و مهم این است که هر کس می رود نماینده خوبی برای ایران باشد. هر کس که می خواهد به المپیک راه پیدا کند تلاش می کند و بقیه دست خداوند است. فرقی ندارد من یا خدابخشی به المپیک برویم و هدف اصلی افتخار آفرینی برای کشور است.
بعد از قهرمانی تکواندو در جهان قرار است مراسم تجلیل از تکواندو کاران برگزار شود اتفاقی که بعد از قهرمانی کشتی آزاد در جام جهانی نیز قرار بود رخ دهد اما مراسم تجلیل آن به تعویق افتاد. آیا شرایط امسال که سال کسب سهمیه المپیک است تغییر کرده است؟
حجی زواره: واقعا شرایط فرق نداشته و طبق روال گذشته پیش می رود. سه هفته است که از قهرمانی جهان گذشته اما مراسم تجلیل که فعلا برگزار نشده و امیدوارم مثل کشتی گیران مراسم ما منتفی نشود. قرار است رخ دهد اما نمی‌دانم کی؟! یک سال تا المپیک فرصت داریم و نباید یکی دو ماه مانده به المپیک به یاد تکواندو که ورزش مدال آور المپیک است بیفتند. انتظار حمایت داریم. سال گذشته قهرمان آسیا شدیم، بهترین نتیجه کاروان ایران را در بازیهای آسیایی کسب کردیم و حالا قهرمان جهان شدیم. آیا این همه افتخار آفرینی نگاه ویژه نمی خواهد؟ از سوی فدراسیون رسیدگی خوب است اما حمایت فدراسیون تنها کافی نیست. رئیس کمیته ملی المپیک قبل از تورنمنت هلند به ما گفت که نگاه ویژه ای به تکواندو خواهند داشت اما نمی دانم این نگاه ویژه کجاست و چه زمانی رخ می‌دهد؟
عاشور زاده: نگاه مسئولین فقط قبل از بازیهای معتبر است در حالی که بعد از مدال آوری باید توجه و تقدیر شود. تکواندو در چند سال اخیر افت و خیز هایی داشته است اما حالا به روزهای اوج خود رسیده است. در قهرمانی آسیا بهترین بازیکن و مربی از ایران بود در بازی های آسیایی تاریخ ساز شدیم و از 6 وزن 4 طلا گرفتیم. در مسابقات قهرمانی جهان نیز بهترین مربی بیژن مقانلو سرمربی تیم ایران بود و این بار نیز با قهرمانی جهان ثابت کردیم موفقیت های تکواندو اتفاقی نیست اما آنطور که باید به تکواندو نگاه نمی شود که این ها همه دلسردی خاص خود را دارد. البته این مسائل روی عملکرد ما تاثیری ندارد و هم‌پیمان شدیم که به هدف نهایی مان برسیم. مسئولان خودشان باید به فکر ورزشکاران باشند، تکواندو به اندازه کافی افتخار آفرینی کرده است. نباید نگاه فقط به سمت برخی ورزش ها خصوصا فوتبال باشد. البته می دانم صحبت های ما به جایی نمی رسد و به حرف های ما توجهی نخواهد شد. من به شخصه هدفم تلاش برای قهرمانی و شاد کردن دل مردم است و در قهرمانی به این مسائل فکر نمی کنم.
امسال سهمیه المپیک تکواندو از 2 به 4 رسیده است و احتمال کسب مدال در المپیک در تکواندو بالا رفته است، انتظارتان از مسئولان چیست؟
حجی زواره: من همیشه می گویم جور ورزش های دیگر را در المپیک و بازیهای آسیایی تکواندو می کشد. به جز کشتی به هیچ رشته ای زیاد نمی توان امید به مدال داشت. در المپیک 2004 آتن ایران با دو نماینده در تکواندو یک طلا و یک برنز کسب کرد. در المپیک 2008 پکن هم تک مدال طلای کاروان ایران برای هادی ساعی بود. گرفتن تنها یک نقره در المپیک لندن نیز یک اتفاق بود، اما امسال ایران برای اولین بار می تواند 4 نماینده در المپیک داشته باشد. با چه زبانی باید به مسئولان بگوییم که به تکواندو توجه کنید. حرف های ما را از یک گوش می‌شنوند و از گوش دیگر در می کنند. ما چیز زیادی نمی خواهیم فقط خواهان تامین مخارج زندگیمان هستیم. تنها شغل ما تکواندو است. نه بیمه داریم و نه آینده شغلی.
آیا مسئولین استانهایتان (مازندران و کرمانشاه) از شما تقدیر به عمل آورده اند؟
حجی زواره: مسئولین استان کرمانشاه به من قول هایی داده اند اما فعلا که عملی نشده است. اما رفیعی رئیس هیئت استان یک دستگاه پراید به من هدیه داده که برای یک هیات واقعا کار بزرگی است و از او تشکر می کنم.
عاشورزاده: مردم در مازندران همیشه به من لطف داشته اند و برای من سنگ تمام گذاشته اند و زمانی که از مسابقات بر می گردم هر جور شده برایم مراسم استقبال می گیرند. همیشه می گویند که به وجودم افتخار می کنند و باعث غرورشان می شوم. بعد از بازگشت از مسابقات جهانی نیز مراسم استقبال گرفتند اما من از مسئولین استان مازندران چیزی ندیده ام. البته این مسائل برایم مهم نیست و معتقدم روزی دهنده خداست و من به اندازه خودم تلاش می کنم و خدا زحمات من را می‌بیند.
با تقدیر از قهرمانان، جوانهای دیگر نیز به ورزش گرایش پیدا می کنند، فکر می کنید که بی توجهی به ورزشکاران به نوعی به ورزش کشور لطمه می‌زند؟
حجی زواره: اصولا جوان ها با توجه به اینکه در آمد فوتبال را می بینند به این ورزش گرایش پیدا می کنند. فوتبالیست ها نسبت به برخی رشته ها کمتر زحمت می کشند اما بیشتر پول می گیرند. مطمئنا اگر از ورزشکاران حمایت شود و جوانان این جنبه حمایتی را ببینند به ورزش های دیگر هم گرایش پیدا می کنند. وقتی از عاشور زاده یا حجی زواره‌ی نوعی حمایت و تقدیر شود، این کار انگیزه‌ای برای جوانان است. بعد از بازگشت از مسابقات جهانی حتی یک بنر تبریک در اتوبان ها ندیدیم در حالی که در برخی رشته ها تیم قهرمان غرب آسیا هم بشود کل اتوبان ها را بنر می زنند!
لیگ تکواندو درآمد خوبی دارد؟ به نظرتان با قهرمانی جهان اسپانسر ها به تکواندو ورود می کنند؟
حجی زواره: مبلغ قرار داد لیگ در سال گذشته پایین بود، به خاطر حضور در گرند پری ها بعضی از ورزشکاران در لیگ مبارزه نکردند. در برخی رشته ها ورزشکاران در آمد های خوبی از لیگ ها دارند البته ما خوشحال می شویم که دیگر ورزشکاران درآمد خوبی داشته باشند و به رشته ای حسادت نمی کنیم. فقط امیدواریم که به اندازه زحمت و افتخاری که کسب می شود رسیدگی باشد. امیدوارم بعد از قهرمانی جهان، لیگ برتر امسال با حضور اسپانسرهای قدرتمند، پرشورتر شود.
ارتباط ملی پوشان با کادر فنی تیم ملی چطور است؟
حجی زواره: این ارتباط بسیار خوب است. کادر فنی ما شبانه روز زحمت می کشد اما به اندازه تلاششان تجلیلی از آن ها نمی شود. بعد از بازیهای آسیایی اینچئون توقع می رفت از کادر فنی تیم ملی تکواندو تقدیر ویژه شود که این اتفاق نیفتاد. مسئولان وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک باید با مربیان تکواندو مانند مربیان فوتبال و یا والیبال برخورد کنند.
عاشورزاده: رابطه ما با کادر فنی بسیار صمیمانه است. همگی برای ما سنگ تمام گذاشتند و از خانواده و زندگی خود زده اند تا برای ما زحمت بکشند. شاید منِ ورزشکار با قهرمانی، در رسانه ها یا میان مردم مطرح شوم اما پشت صحنه افراد بسیاری هستند که برای مدال قهرمان تلاش کرده اند اما دیده نمی شوند. امیدواریم ورزشکاران لایقی باشیم و بتوانیم دل مربیان را با کسب مدال شاد کنیم تا اندکی از زحمات کادر فنی را پاسخ داده باشیم.
بعد از رفتن مهماندوست سرمربی سابق تکواندو و حواشی که بعد از آن پیش آمد بسیاری فکر می کردند که تکواندو زمین خورده است، اما بیژن مقانلو تیم را به خوبی جمع کرد و بعد از کسب نتایج نسبتا ضعیف در المپیک لندن، تکواندو را به اوج رساند، حضور وی چقدر تاثیر در تیم ملی داشته است؟
حجی زواره: شخص مقانلو یکی از مهمترین اصولی که دارد این است که کاری به حاشیه ندارد. کلا تکواندو همین طور است. کادر فنی جلوی خود را می‌بیند و برای مسابقات آتی تلاش می کند و به گذشته و اتفاقاتی که افتاده توجهی نمی کنند. با توجه به تمام موفقیت هایی که بدست آمده است بیژن مقانلو نشان داد که بهترین مربی دنیاست.
تکواندو یک نسل طلایی داشت و کنار گذاشتن قهرمانانی مانند ساعی یا کرمی و جایگزین کردن جوانان کاری سخت بود، به نظرتان نسلی که در حال حاضر در تکواندو وجود دارد به دلیل اعتماد فدراسیون بوده یا اینکه فدراسیون مجبور به این جوانگرایی شد؟
حجی زواره: خداحافظی ملی پوشان قدیمی زیاد ربطی به فدراسیون ندارد زیرا این کار تعریف شده است. روز اولی که مقانلو سرمربی تیم ملی شد تاریخ انتخابی تیم ملی را مقرر کرد و برای او فرقی نمی کرد که چه کسی عضو تیم ملی می شود. هر کس بهترین عملکرد را داشت به تیم ملی دعوت شد و در مسابقات آسیایی و جهانی حضور پیدا کرد. در مسابقات گرند پری هم هر کس جزو 32 نفر اول رنکینگ باشد می تواند شرکت کند. حتی کسانی که از دنیای قهرمانی تکواندو خداحافظی کرده اند هم می توانند دوباره خود را ثابت کنند و به ترکیب برگردند. کادر فنی این فرصت را به برترین تکواندوکاران می دهد که حضور در تیم ملی را تجربه کنند. کسی که در انتخابی‌ها می‌بازد هم برای همیشه از ترکیب کنار گذاشته نمی‌شود. در تکواندو این فرصت وجود دارد که تکواندوکار خود را ثابت کند.
برای مسابقات آتی که پیش رو دارید چه برنامه ریزی کرده اید؟
عاشورزاده: نزدیک به دو ماه دیگر مسابقات گرند پری آغاز می شود. البته پیش از آن چند تن از ملی پوشان در مسابقات اوپن کره جنوبی شرکت خواهند کرد. در حال آماده سازی برای گرند پری ها هستیم و اردوهایمان از هفته گذشته شروع شده است. امیدوارم در این مسابقات خوش بدرخشیم و نمایندگان ایران بتوانند امتیازات خوبی در سبد امتیازات المپیکی خود ذخیره کنند.
فکر نمی کنید که فشار زیاد تورنمنت‌ها و حضور در مسابقات متعدد مصدومیت های احتمالی به دنبال دارد، مانند مصدومیتی که برای بهنام اسبقی و محمد باقری معتمد هم رخ داد.
عاشورزاده: حرف شما کاملا درست است اما مصدومیت هم جزئی از ورزش است. پخته ترین کادر فنی دنیا را در اختیار داریم. مربیان برای شرکت کردن ما در مسابقات برنامه ریزی می کنند و خودشان هر چه صلاح بدانند ما اجرا می کنیم. ما تابع مربیان هستیم. با توجه به اینکه یک سال تا مسابقات المپیک فرصت باقیست ما باید در مسابقات زیادی شرکت کنیم. ما نسبت به کشورهای اروپایی در مسابقات کمتری حاضر می‌شویم.
آقای عاشورزاده بیشتر ورزشکاران مازندرانی به کشتی گرایش پیدا می کنند چطور شد که شما به سمت تکواندو رفتید؟
عاشورزاده: به قول رئیس هیئت‌مان در مازندران درختان هم پای آدم را می گیرند و کشتی گیر هستند (باخنده). من به کشتی علاقه ای نداشتم. در تابستان سال 81 برای گذراندن اوقات فراغت به باشگاه ساعدی در نزدیک محل زندگیمان مراجعه کردم و به پیشنهاد مادرم در رشته تکواندو ثبت نام کردم و زیر نظر استاد ساعدی تکواندو را یاد گرفتم. اما بعد خودم علاقه مند شدم و با حمایت بی دریغ پدرم که خود کشتی گیر بود، به تکواندو گرایش بیشتری پیدا کردم و در حال حاضر چیزی جز تکواندو بلد نیستم. هر ورزشکاری که وارد رشته ای می شود از همان اول هدف های خاص خود را دارد و من هم از این قاعده مستثنی نبودم و از همان کودکی هدف هایم را دنبال کردم.
هنوز هم به باشگاه دوران کودکی خود سر می‌زنی؟ فکر می کنی حضور قهرمانی چون تو تاثیری بر گرایش نوجوانان و جوانان به این رشته داشته است؟
عاشور زاده: هر موقع به تعطیلات در سلمان شهر بروم حتما به باشگاه خود سر می زنم و هیچ وقت فراموش نمی کنم که از کجا به کجا رسیدم. اطلاع دارم که برخی از نونهالان و نوجوانان بعد از کسب قهرمانی های من به تکواندو گرایش پیدا کرده اند. تاجایی که ممکن باشد مشوق این ورزشکاران هستم. با بچه های هم محلی خود هنوز هم دوستی خوبی دارم.
آقای حجی زواره حضور دو تن از برادرانتان که از قهرمانان تکواندو هستند شما را به رشته تکواندو علاقه مند کرد؟
حجی زواره: دو تن از برادرانم عضو تیم ملی تکواندو بوده اند و حضور آنها در این رشته من را به تکواندو سوق داد. در استان کرمانشاه قهرمانانی داشته ایم که مدال های بین المللی در تکواندو داشته اند اما من اولین مدال آور جهان در استانمان هستم.
اینکه فرزان عاشور زاده به طور اتفاقی تکواندو کار شد و یا حجی زواره به علت حضور برادرانش در تکواندو به این رشته گرایش پیدا کرد نشان از این است که ورزش ما روش قهرمان سازی درستی ندارد. برای استعدادیابی اصولی چه کار باید کرد؟
حجی زواره: در ورزش کشور بسیاری از ورزشکاران هرز می روند. به طور مثال شاید یک ورزشکاری در تکواندو استعداد دارد اما کشتی گیر می شود. باید برای هر رشته مرکز تخصصی استعدادیابی وجود داشته باشد. در کل دنیا این مرکز استعدادیابی وجود دارد. ایران استعداد های زیادی در ورزش دارد اما این استعدادها به خوبی کشف نمی شوند.
الگوی ورزشی‌تان در ایران کیست؟ آیا در تکواندو جهان الگوی خاصی دارید؟
حجی زواره: در تکواندوی ایران الگوی من هادی ساعی است. اما در دنیا شخص خاصی را الگو قرار نداده ام.
عاشورزاده: از سبک مبارزات مهدی بی باک از بچگی لذت می بردم اما نمی توانم بگویم که الگوی خاصی دارم و یک شخص را نام نمی برم زیرا از هر یک از قهرمانان تکواندوی ایران یا جهان که از نظر فنی بالا باشند الگو برداری می کنم. نکته های مثبت هم تیمی هایم را دریافت می کنم و از آنها هم استفاده می کنم. من زندگی نامه ورزشکاران دیگر رشته ها مثل بسکتبال، فوتبال و تنیس را مطالعه می کنم و از تجربه های خوب زندگی آنها هم استفاده می برم.
سقف آرزوهایتان چیست؟
حجی زواره: در ذهن خودم هدف هایی دارم که امیدوارم به آنها برسم. طلای بازی های آسیایی و جهانی از آرزوهایم بود که به آنها رسیدم.
عاشورزاده: من هدف های خاصی برای خودم تعیین کرده ام که هیچ وقت آنها را بیان نمی کنم. بعد از مسابقات جهانی حس خاصی نداشتم، حتی طلای المپیک هم هدف پایانی من نیست و زمانی که به هدف نهایی‌ام برسم آن زمان اغنا می شوم.
حرف پایانی؟
حجی زواره: از خانواده و همسرم تشکر می کنم که صبوری می کنند و دوری من را از خانه تحمل می کنند. از فدراسیون و کادر فنی هم تشکر ویژه دارم. امسال تکواندو با قهرمانی جهان آغاز کرد. امیدوارم در ادامه نیز همه ی ملی پوشان باعث افتخار آفرینی کشورمان شوند.
عاشورزاده: خدا را شاکرم که توانستم در این سن قهرمان جهان شوم. راهی که پیش رو داریم سخت است. امیدوارم که سال آینده تکواندو 4 مدال المپیک را کسب کند. در پایان هم از کادر فنی، مسئولان فدراسیون و خانواده عزیزم تشکر می کنم که برای رسیدن من به این جایگاه تلاش زیادی کردند.
عاشورزاده، جوان‌ترین ایرانی قهرمان جهان (19 سال و 6 ماه) می خندد و می گوید: " حرف های ما که به گوش آنها نمی رسد." حجی زواره نیز که 27 سال دارد نظرش با فرزان مشترک است: "قرار بود نگاه ویژه‌ای نسبت به تکواندو که ورزش مدال آور المپیک است، داشته باشند اما نمی دانم این نگاه ویژه از چه زمانی شروع می‌شود؟
اول از مسابقات جهانی صحبت کنیم که تیم ایران توانست با اقتدار قهرمان شود و هر دوی شما توانستید مدال طلا بگیرید.
حجی زواره: در این دوره از مسابقات 6 بازی انجام دادم که 5 بازی از حساسیت بالایی برایم برخوردار بود زیرا به 5 تن از حریفانم در گذشته یک بار باخته بودم. در دور دوم با تکواندوکاری مبارزه کردم که در دو ماه قبل در تورنمت هلند از او شکست خورده بودم. در دور سوم با حریف اسپانیایی مبارزه کردم که شاید تنها مبارزه ای بود که استرس داشتم. در دور چهارم به مصاف حریف مکزیکی رفتم که قهرمان دور پیش مسابقات بود اما به خوبی شکستش دادم. در مرحله نیمه نهایی به حریف روسی رسیدم که به نظرم بازی باید در مبارزه معمول به پایان می رسید و من برنده بودم اما کمک داوری به کشور میزبان باعث شد بازی به راند طلایی کشیده شود که خوشبختانه در راند طلایی من امتیاز اول را کسب کردم. در فینال نیز رودر روی حریف ازبکم قرار گرفتم که پیش از این او را در گرند پری منچستر و فینال بازی های آسیایی اینچئون شکست داده بودم و خوشحالم که با یک مبارزه منطقی توانستم او را مجددا شکست دهم و مدال طلای مسابقات را از آن خودم کنم.
عاشورزاده: در هیچ مسابقه ای رقبایم را دست کم نمی گیرم در این مسابقه ها نیز حریفانم سرسخت بودند، قبل از شروع مسابقه ها من دچار سرماخوردگی شدم و به دلیل اینکه مجبور بودم نزدیک به 9 کیلو وزن کم کنم شرایط مساعدی نداشتم اما با مشاوره خوب پزشک تیم و راهنمایی های کادر فنی به شرایط ایده آلم رسیدم و خوشحالم که توانستم اولین مدال کاروان ایران را با طلا رقم بزنم و به نوعی به بچه های تیم روحیه دادم و با عملکرد خوبی که دیگر بازیکنان داشتند توانستیم مقام قهرمانی مسابقات را کسب کنیم.
من به کشتی علاقه ای نداشتم و در تابستان سال 81 برای گذراندن اوقات فراغت به باشگاه ساعدی در نزدیک محل زندگیمان مراجعه کردم. به پیشنهاد مادرم در رشته تکواندو ثبت نام کردم و زیر نظر استاد ساعدی تکواندو را یاد گرفتم اما بعد خودم علاقه مند شدم و با حمایت بی دریغ پدرم که خود کشتی گیر بود، به تکواندو گرایش بیشتری پیدا کردم.
نسبت به دوره های قبل مسابقات جهانی در چه سطحی برگزار شد؟
حجی زواره: کل دنیا در تکواندو سرمایه گذاری کرده اند تا بتوانند مدال المپیک بگیرند. من تجربه حضور در مسابقات جهانی را داشته ام. هر سال مسابقات جهانی سخت تر می شود امسال هم به دلیل اینکه سال قبل المپیک است و امتیاز مسابقات برای کسب سهمیه مهم بود تیم ها با قدرت ظاهر شدند. اما این تیم ایران بود که با اقتدار با کسب سه مدال طلا قهرمان شد.
عاشورزاده: سطح مسابقات بسیار بالا بود. من اولین حضورم را در مسابقات جهانی تجربه کردم و خوشبختانه توانستم مدال طلا را کسب کنم.
افت کره ای ها این نگرانی را به وجود نمی آورد که بخواهند تا المپیک برخی قانون ها را تغییر دهند که مدال‌های بیشتری بگیرند، در مسابقات جهانی نیز شاهد بودیم بازیکنان ایران از سنسورهای کنار پا برای نزدیک شدن به حریف و ضربه زدن استفاده می کردند که مسئولان برای توقف روند امتیازگیری قانون را عوض کردند.
حجی زواره: کره ای ها در جایی که زورشان نمی رسد در بحث داوری ها اعمال نفوذ می کنند. البته برای ما فرقی ندارد و هدف بچه های تیم ملی رسیدن به المپیک و در نهایت کسب 4 مدال المپیک است که تلاش می کنیم به هدفمان برسیم. در روز مسابقه‌ی من این قانون عجیب را گذاشتند و مطمئنا کره ای ها و روس ها در این اتفاق تاثیر گذار بودند و کارشکنی کردند. چون من به بازیکن حریفم می چسبیدم از این طریق امتیازات خوبی گرفتم. این شگردی بود که نمایندگان ایران در آن تبحر دارند که لطف کردند و روز مسابقه من این قانون را برداشتند (باخنده). البته قانون های جدید نیز تاثیری روی عملکرد ملی پوشان ما نداشت.
در سال های اخیر کسب مدال مسابقات جهانی مخصوص یکی دو کشور خاص نیست و کشورهای زیادی در تکواندو سرمایه گذاری کرده اند، آیا این مسئله کار را سخت تر می کند؟
حجی زواره: در تکواندو 144 کشور در مسابقات جهانی حضور داشتند که این نشان از وسعت این رشته در جهان دارد. کشورها واقعا سرمایه گذاری قابل توجهی داشتند. حتی کشوری مثل آذربایجان هم مدال طلا گرفت یا کشور ساحل عاج فینالیست داشت. دیدیم کره جنوبی که پر افتخارترین تیم در تکواندو است به مقام چهارم رسید. مدال طلا بین دیگر کشور ها تقسیم شد اما با این حال تیم ایران 4 مدال کسب کرد و مقتدرانه قهرمان شد.
هردوی شما مجبور شدید که وزن کم کنید. در تکواندو که نزدیک مسابقه اول وزن کشی انجام می گیرد، سخت نیست تا شب مسابقات وزن خود را کنترل کنید؟
عاشورزاده: ما به وزن کم کردن عادت کرده‌ایم و جزئی از زندگی ماست. من وزن کم کردن را رفیق خودم می‌دانم! فقط امیدوارم که این وزن کم کردن بیشتر نشود زیرا من در سن رشد هستم و هر چه می گذرد مجبورم وزن بیشتری کم کنم. منتظرم این مدتی که تا المپیک باقی مانده است هم بگذرد، تا بتوانم بعد از المپیک در وزن بالاتر شرکت کنم و از صفر تکواندو را آغاز کنم.
آقای عاشور زاده شما که به سونامی تکواندوی جهان ملقب شده‌ای، با کسب 120 امتیاز مسابقات جهانی فاصله ات را با رقبایت زیاد کردی و تقریبا حضورت در المپیک حتمی شد، برای حفظ شرایط آمادگی و ماندن در شرایط ایده آل باید چه کار کنی؟
عاشورزاده: اصلا به عناوین و لقب‌هایی که به من می دهند توجهی ندارم چون فقط سختی کارم را زیاد می کند و مسئولیتم را بالا می برد. به این هم فکر نمی کنم که حضورم حتمی شده و سهمیه را برای خودم نمی دانم و همچنان باید برای هدفم بجنگم. توجهی ندارم که بخواهم حتما نفر اول رنکینگ باشم. به دنبال نتیجه مطلوبم و برای مبارزاتی که در آینده پیش رو دارم تلاش می کنم. در سالی که عضو تیم ملی تکواندو شدم انگیزه ام خیلی بالا بود اما در حال حاضر این انگیزه در من بیشتر شده است و می خواهم نماینده خوبی برای ایران باشم. برای ماندن در کورس قهرمانی لازم است که ورزشکار از مسائل حاشیه ای دوری کند و روی مبارزه و تمرینات خود تمرکز داشته باشد. تلاشم این است که این روند آمادگی و قهرمانی را حفظ کنم تا نماینده شایسته ایران در مرداد ماه سال 95 در المپیک باشم.
من همیشه می گویم جور ورزش های دیگر را در المپیک و بازیهای آسیایی تکواندو می کشد. با چه زبانی باید به مسئولان بگوییم که به تکواندو توجه کنید. ما چیز زیادی نمی خواهیم فقط خواهان تامین مخارج زندگیمان هستیم. تنها شغل ما تکواندو است. نه بیمه داریم و نه آینده شغلی.
نفر اول رنکینگ بودن خوب است اما ممکن است از لحاظ انگیزشی گول زننده باشد و اگر ورزشکار فکر حرفه ای نداشته باشد انگیزه اش کمتر شود و ممکن است اول بودن خطرهایی هم داشته باشد. به این مرحله رسیده ای که فریب این عناوین و القاب را نخوری؟
عاشورزاده: همه ورزشکاران دنیا در میدان های بزرگ و کوچک شکست را تجربه می کنند. اتفاقا بعضی از شکست ها ابتدای پیروزی و درسی برای پیروزی های بزرگ است. شاید بهترین مثال مسعود حجی زواره باشد که در تورنمنت هلند علیرغم آمادگی شکست خورد اما در مسابقات جهانی جبران کرد و در این مسابقات به حدی نمایش خوبی داشت که همه لذت بردیم. شاید خود مسعود در مصاحبه ها گفته بود که انتظار کسب طلا از او نمی رفت اما با قهرمانی ثابت کرد که اینطور نیست. ما همگی هم‌پیمان شده ایم که به هدفمان برسیم. به انتظاراتی که از من هست توجهی نمی کنم. به دنبال این هستم در مسابقه‌ای که شرکت می کنم نتیجه مطلوب بگیرم. در برخی رقابت ها می‌بازی اما به هدف نزدیکتر می شوی، این اتفاق برای من در مسابقات گرند پری افتاد، در این رقابت ها به حریف قرقیزستانی باختم اما این شکست برای من درسی شد و دو هفته بعد از آن در بازی های آسیایی اینچئون همین حریف را شکست دادم و به مدال طلا رسیدم. درست است که سال گذشته برایم طلایی بود و امسال نیز با طلای جهان شروع کردم اما پیش خود می گویم که راه خیلی زیادی دارم تا بتوانم یک بازیکن بهتر شوم.
حضور ورزشکاران با تجربه در تیم ملی مثل حجی زواره که تجربه جهانی را داشت چقدر تاثیر گذار بود؟
عاشور زاده: تیم ما تلفیقی از جوان ها و با تجربه ها بود. حضور مسعود حجی زواره در مسابقات جهانی و یا کمک های محمد باقری معتمد و یا یوسف کرمی که تا سال گذشته در تیم ملی بودند خیلی به من کمک کرد و روحیه و قوت قلب آنها باعث شد که رویدادهای سخت برایم آسان شود.
آقای حجی زواره شما نیز با کسب مدال طلای جهان 9 پله در رنکینگ المپیک صعود کردی و به جایگاه چهارم وزن سوم رسیدی. با توجه به اینکه در این وزن خدابخشی دیگر طلایی ایران در جایگاه نخست قرار دارد، می توانی وزنت را تغییر بدی و برای المپیک یک وزن پائین بیایی؟
حجی زواره: این بستگی به کادر فنی دارد که چه تصمیمی بگیرد. به حدی رفاقت و صداقت در اردوی تیم ملی زیاد است که مهم نیست چه کسی به المپیک می رود و مهم این است که هر کس می رود نماینده خوبی برای ایران باشد. هر کس که می خواهد به المپیک راه پیدا کند تلاش می کند و بقیه دست خداوند است. فرقی ندارد من یا خدابخشی به المپیک برویم و هدف اصلی افتخار آفرینی برای کشور است.
بعد از قهرمانی تکواندو در جهان قرار است مراسم تجلیل از تکواندو کاران برگزار شود اتفاقی که بعد از قهرمانی کشتی آزاد در جام جهانی نیز قرار بود رخ دهد اما مراسم تجلیل آن به تعویق افتاد. آیا شرایط امسال که سال کسب سهمیه المپیک است تغییر کرده است؟
حجی زواره: واقعا شرایط فرق نداشته و طبق روال گذشته پیش می رود. سه هفته است که از قهرمانی جهان گذشته اما مراسم تجلیل که فعلا برگزار نشده و امیدوارم مثل کشتی گیران مراسم ما منتفی نشود. قرار است رخ دهد اما نمی‌دانم کی؟! یک سال تا المپیک فرصت داریم و نباید یکی دو ماه مانده به المپیک به یاد تکواندو که ورزش مدال آور المپیک است بیفتند. انتظار حمایت داریم. سال گذشته قهرمان آسیا شدیم، بهترین نتیجه کاروان ایران را در بازیهای آسیایی کسب کردیم و حالا قهرمان جهان شدیم. آیا این همه افتخار آفرینی نگاه ویژه نمی خواهد؟ از سوی فدراسیون رسیدگی خوب است اما حمایت فدراسیون تنها کافی نیست. رئیس کمیته ملی المپیک قبل از تورنمنت هلند به ما گفت که نگاه ویژه ای به تکواندو خواهند داشت اما نمی دانم این نگاه ویژه کجاست و چه زمانی رخ می‌دهد؟
عاشور زاده: نگاه مسئولین فقط قبل از بازیهای معتبر است در حالی که بعد از مدال آوری باید توجه و تقدیر شود. تکواندو در چند سال اخیر افت و خیز هایی داشته است اما حالا به روزهای اوج خود رسیده است. در قهرمانی آسیا بهترین بازیکن و مربی از ایران بود در بازی های آسیایی تاریخ ساز شدیم و از 6 وزن 4 طلا گرفتیم. در مسابقات قهرمانی جهان نیز بهترین مربی بیژن مقانلو سرمربی تیم ایران بود و این بار نیز با قهرمانی جهان ثابت کردیم موفقیت های تکواندو اتفاقی نیست اما آنطور که باید به تکواندو نگاه نمی شود که این ها همه دلسردی خاص خود را دارد. البته این مسائل روی عملکرد ما تاثیری ندارد و هم‌پیمان شدیم که به هدف نهایی مان برسیم. مسئولان خودشان باید به فکر ورزشکاران باشند، تکواندو به اندازه کافی افتخار آفرینی کرده است. نباید نگاه فقط به سمت برخی ورزش ها خصوصا فوتبال باشد. البته می دانم صحبت های ما به جایی نمی رسد و به حرف های ما توجهی نخواهد شد. من به شخصه هدفم تلاش برای قهرمانی و شاد کردن دل مردم است و در قهرمانی به این مسائل فکر نمی کنم.
امسال سهمیه المپیک تکواندو از 2 به 4 رسیده است و احتمال کسب مدال در المپیک در تکواندو بالا رفته است، انتظارتان از مسئولان چیست؟
حجی زواره: من همیشه می گویم جور ورزش های دیگر را در المپیک و بازیهای آسیایی تکواندو می کشد. به جز کشتی به هیچ رشته ای زیاد نمی توان امید به مدال داشت. در المپیک 2004 آتن ایران با دو نماینده در تکواندو یک طلا و یک برنز کسب کرد. در المپیک 2008 پکن هم تک مدال طلای کاروان ایران برای هادی ساعی بود. گرفتن تنها یک نقره در المپیک لندن نیز یک اتفاق بود، اما امسال ایران برای اولین بار می تواند 4 نماینده در المپیک داشته باشد. با چه زبانی باید به مسئولان بگوییم که به تکواندو توجه کنید. حرف های ما را از یک گوش می‌شنوند و از گوش دیگر در می کنند. ما چیز زیادی نمی خواهیم فقط خواهان تامین مخارج زندگیمان هستیم. تنها شغل ما تکواندو است. نه بیمه داریم و نه آینده شغلی.
آیا مسئولین استانهایتان (مازندران و کرمانشاه) از شما تقدیر به عمل آورده اند؟
حجی زواره: مسئولین استان کرمانشاه به من قول هایی داده اند اما فعلا که عملی نشده است. اما رفیعی رئیس هیئت استان یک دستگاه پراید به من هدیه داده که برای یک هیات واقعا کار بزرگی است و از او تشکر می کنم.
عاشورزاده: مردم در مازندران همیشه به من لطف داشته اند و برای من سنگ تمام گذاشته اند و زمانی که از مسابقات بر می گردم هر جور شده برایم مراسم استقبال می گیرند. همیشه می گویند که به وجودم افتخار می کنند و باعث غرورشان می شوم. بعد از بازگشت از مسابقات جهانی نیز مراسم استقبال گرفتند اما من از مسئولین استان مازندران چیزی ندیده ام. البته این مسائل برایم مهم نیست و معتقدم روزی دهنده خداست و من به اندازه خودم تلاش می کنم و خدا زحمات من را می‌بیند.
با تقدیر از قهرمانان، جوانهای دیگر نیز به ورزش گرایش پیدا می کنند، فکر می کنید که بی توجهی به ورزشکاران به نوعی به ورزش کشور لطمه می‌زند؟
حجی زواره: اصولا جوان ها با توجه به اینکه در آمد فوتبال را می بینند به این ورزش گرایش پیدا می کنند. فوتبالیست ها نسبت به برخی رشته ها کمتر زحمت می کشند اما بیشتر پول می گیرند. مطمئنا اگر از ورزشکاران حمایت شود و جوانان این جنبه حمایتی را ببینند به ورزش های دیگر هم گرایش پیدا می کنند. وقتی از عاشور زاده یا حجی زواره‌ی نوعی حمایت و تقدیر شود، این کار انگیزه‌ای برای جوانان است. بعد از بازگشت از مسابقات جهانی حتی یک بنر تبریک در اتوبان ها ندیدیم در حالی که در برخی رشته ها تیم قهرمان غرب آسیا هم بشود کل اتوبان ها را بنر می زنند!
لیگ تکواندو درآمد خوبی دارد؟ به نظرتان با قهرمانی جهان اسپانسر ها به تکواندو ورود می کنند؟
حجی زواره: مبلغ قرار داد لیگ در سال گذشته پایین بود، به خاطر حضور در گرند پری ها بعضی از ورزشکاران در لیگ مبارزه نکردند. در برخی رشته ها ورزشکاران در آمد های خوبی از لیگ ها دارند البته ما خوشحال می شویم که دیگر ورزشکاران درآمد خوبی داشته باشند و به رشته ای حسادت نمی کنیم. فقط امیدواریم که به اندازه زحمت و افتخاری که کسب می شود رسیدگی باشد. امیدوارم بعد از قهرمانی جهان، لیگ برتر امسال با حضور اسپانسرهای قدرتمند، پرشورتر شود.
ارتباط ملی پوشان با کادر فنی تیم ملی چطور است؟
حجی زواره: این ارتباط بسیار خوب است. کادر فنی ما شبانه روز زحمت می کشد اما به اندازه تلاششان تجلیلی از آن ها نمی شود. بعد از بازیهای آسیایی اینچئون توقع می رفت از کادر فنی تیم ملی تکواندو تقدیر ویژه شود که این اتفاق نیفتاد. مسئولان وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی المپیک باید با مربیان تکواندو مانند مربیان فوتبال و یا والیبال برخورد کنند.
عاشورزاده: رابطه ما با کادر فنی بسیار صمیمانه است. همگی برای ما سنگ تمام گذاشتند و از خانواده و زندگی خود زده اند تا برای ما زحمت بکشند. شاید منِ ورزشکار با قهرمانی، در رسانه ها یا میان مردم مطرح شوم اما پشت صحنه افراد بسیاری هستند که برای مدال قهرمان تلاش کرده اند اما دیده نمی شوند. امیدواریم ورزشکاران لایقی باشیم و بتوانیم دل مربیان را با کسب مدال شاد کنیم تا اندکی از زحمات کادر فنی را پاسخ داده باشیم.
بعد از رفتن مهماندوست سرمربی سابق تکواندو و حواشی که بعد از آن پیش آمد بسیاری فکر می کردند که تکواندو زمین خورده است، اما بیژن مقانلو تیم را به خوبی جمع کرد و بعد از کسب نتایج نسبتا ضعیف در المپیک لندن، تکواندو را به اوج رساند، حضور وی چقدر تاثیر در تیم ملی داشته است؟
حجی زواره: شخص مقانلو یکی از مهمترین اصولی که دارد این است که کاری به حاشیه ندارد. کلا تکواندو همین طور است. کادر فنی جلوی خود را می‌بیند و برای مسابقات آتی تلاش می کند و به گذشته و اتفاقاتی که افتاده توجهی نمی کنند. با توجه به تمام موفقیت هایی که بدست آمده است بیژن مقانلو نشان داد که بهترین مربی دنیاست.
تکواندو یک نسل طلایی داشت و کنار گذاشتن قهرمانانی مانند ساعی یا کرمی و جایگزین کردن جوانان کاری سخت بود، به نظرتان نسلی که در حال حاضر در تکواندو وجود دارد به دلیل اعتماد فدراسیون بوده یا اینکه فدراسیون مجبور به این جوانگرایی شد؟
حجی زواره: خداحافظی ملی پوشان قدیمی زیاد ربطی به فدراسیون ندارد زیرا این کار تعریف شده است. روز اولی که مقانلو سرمربی تیم ملی شد تاریخ انتخابی تیم ملی را مقرر کرد و برای او فرقی نمی کرد که چه کسی عضو تیم ملی می شود. هر کس بهترین عملکرد را داشت به تیم ملی دعوت شد و در مسابقات آسیایی و جهانی حضور پیدا کرد. در مسابقات گرند پری هم هر کس جزو 32 نفر اول رنکینگ باشد می تواند شرکت کند. حتی کسانی که از دنیای قهرمانی تکواندو خداحافظی کرده اند هم می توانند دوباره خود را ثابت کنند و به ترکیب برگردند. کادر فنی این فرصت را به برترین تکواندوکاران می دهد که حضور در تیم ملی را تجربه کنند. کسی که در انتخابی‌ها می‌بازد هم برای همیشه از ترکیب کنار گذاشته نمی‌شود. در تکواندو این فرصت وجود دارد که تکواندوکار خود را ثابت کند.
برای مسابقات آتی که پیش رو دارید چه برنامه ریزی کرده اید؟
عاشورزاده: نزدیک به دو ماه دیگر مسابقات گرند پری آغاز می شود. البته پیش از آن چند تن از ملی پوشان در مسابقات اوپن کره جنوبی شرکت خواهند کرد. در حال آماده سازی برای گرند پری ها هستیم و اردوهایمان از هفته گذشته شروع شده است. امیدوارم در این مسابقات خوش بدرخشیم و نمایندگان ایران بتوانند امتیازات خوبی در سبد امتیازات المپیکی خود ذخیره کنند.
فکر نمی کنید که فشار زیاد تورنمنت‌ها و حضور در مسابقات متعدد مصدومیت های احتمالی به دنبال دارد، مانند مصدومیتی که برای بهنام اسبقی و محمد باقری معتمد هم رخ داد.
عاشورزاده: حرف شما کاملا درست است اما مصدومیت هم جزئی از ورزش است. پخته ترین کادر فنی دنیا را در اختیار داریم. مربیان برای شرکت کردن ما در مسابقات برنامه ریزی می کنند و خودشان هر چه صلاح بدانند ما اجرا می کنیم. ما تابع مربیان هستیم. با توجه به اینکه یک سال تا مسابقات المپیک فرصت باقیست ما باید در مسابقات زیادی شرکت کنیم. ما نسبت به کشورهای اروپایی در مسابقات کمتری حاضر می‌شویم.
آقای عاشورزاده بیشتر ورزشکاران مازندرانی به کشتی گرایش پیدا می کنند چطور شد که شما به سمت تکواندو رفتید؟
عاشورزاده: به قول رئیس هیئت‌مان در مازندران درختان هم پای آدم را می گیرند و کشتی گیر هستند (باخنده). من به کشتی علاقه ای نداشتم. در تابستان سال 81 برای گذراندن اوقات فراغت به باشگاه ساعدی در نزدیک محل زندگیمان مراجعه کردم و به پیشنهاد مادرم در رشته تکواندو ثبت نام کردم و زیر نظر استاد ساعدی تکواندو را یاد گرفتم. اما بعد خودم علاقه مند شدم و با حمایت بی دریغ پدرم که خود کشتی گیر بود، به تکواندو گرایش بیشتری پیدا کردم و در حال حاضر چیزی جز تکواندو بلد نیستم. هر ورزشکاری که وارد رشته ای می شود از همان اول هدف های خاص خود را دارد و من هم از این قاعده مستثنی نبودم و از همان کودکی هدف هایم را دنبال کردم.
هنوز هم به باشگاه دوران کودکی خود سر می‌زنی؟ فکر می کنی حضور قهرمانی چون تو تاثیری بر گرایش نوجوانان و جوانان به این رشته داشته است؟
عاشور زاده: هر موقع به تعطیلات در سلمان شهر بروم حتما به باشگاه خود سر می زنم و هیچ وقت فراموش نمی کنم که از کجا به کجا رسیدم. اطلاع دارم که برخی از نونهالان و نوجوانان بعد از کسب قهرمانی های من به تکواندو گرایش پیدا کرده اند. تاجایی که ممکن باشد مشوق این ورزشکاران هستم. با بچه های هم محلی خود هنوز هم دوستی خوبی دارم.
آقای حجی زواره حضور دو تن از برادرانتان که از قهرمانان تکواندو هستند شما را به رشته تکواندو علاقه مند کرد؟
حجی زواره: دو تن از برادرانم عضو تیم ملی تکواندو بوده اند و حضور آنها در این رشته من را به تکواندو سوق داد. در استان کرمانشاه قهرمانانی داشته ایم که مدال های بین المللی در تکواندو داشته اند اما من اولین مدال آور جهان در استانمان هستم.
اینکه فرزان عاشور زاده به طور اتفاقی تکواندو کار شد و یا حجی زواره به علت حضور برادرانش در تکواندو به این رشته گرایش پیدا کرد نشان از این است که ورزش ما روش قهرمان سازی درستی ندارد. برای استعدادیابی اصولی چه کار باید کرد؟
حجی زواره: در ورزش کشور بسیاری از ورزشکاران هرز می روند. به طور مثال شاید یک ورزشکاری در تکواندو استعداد دارد اما کشتی گیر می شود. باید برای هر رشته مرکز تخصصی استعدادیابی وجود داشته باشد. در کل دنیا این مرکز استعدادیابی وجود دارد. ایران استعداد های زیادی در ورزش دارد اما این استعدادها به خوبی کشف نمی شوند.
الگوی ورزشی‌تان در ایران کیست؟ آیا در تکواندو جهان الگوی خاصی دارید؟
حجی زواره: در تکواندوی ایران الگوی من هادی ساعی است. اما در دنیا شخص خاصی را الگو قرار نداده ام.
عاشورزاده: از سبک مبارزات مهدی بی باک از بچگی لذت می بردم اما نمی توانم بگویم که الگوی خاصی دارم و یک شخص را نام نمی برم زیرا از هر یک از قهرمانان تکواندوی ایران یا جهان که از نظر فنی بالا باشند الگو برداری می کنم. نکته های مثبت هم تیمی هایم را دریافت می کنم و از آنها هم استفاده می کنم. من زندگی نامه ورزشکاران دیگر رشته ها مثل بسکتبال، فوتبال و تنیس را مطالعه می کنم و از تجربه های خوب زندگی آنها هم استفاده می برم.
سقف آرزوهایتان چیست؟
حجی زواره: در ذهن خودم هدف هایی دارم که امیدوارم به آنها برسم. طلای بازی های آسیایی و جهانی از آرزوهایم بود که به آنها رسیدم.
عاشورزاده: من هدف های خاصی برای خودم تعیین کرده ام که هیچ وقت آنها را بیان نمی کنم. بعد از مسابقات جهانی حس خاصی نداشتم، حتی طلای المپیک هم هدف پایانی من نیست و زمانی که به هدف نهایی‌ام برسم آن زمان اغنا می شوم.
حرف پایانی؟
حجی زواره: از خانواده و همسرم تشکر می کنم که صبوری می کنند و دوری من را از خانه تحمل می کنند. از فدراسیون و کادر فنی هم تشکر ویژه دارم. امسال تکواندو با قهرمانی جهان آغاز کرد. امیدوارم در ادامه نیز همه ی ملی پوشان باعث افتخار آفرینی کشورمان شوند.
عاشورزاده: خدا را شاکرم که توانستم در این سن قهرمان جهان شوم. راهی که پیش رو داریم سخت است. امیدوارم که سال آینده تکواندو 4 مدال المپیک را کسب کند. در پایان هم از کادر فنی، مسئولان فدراسیون و خانواده عزیزم تشکر می کنم که برای رسیدن من به این جایگاه تلاش زیادی کردند.
