به گزارش مشرق آيت‌الله نجم‌الدين طبسي، استاد کلام و مهدويت حوزه علميه قم در گفت‌وگو با فارس، در نقد و بررسي مستند «ظهور بسيار نزديک است» بيان داشت: اين مستند به شخصيت‌هاي متعددي اشاره کرده است؛ از جمله «شعيب‌بن صالح»، «سيد خراساني» و «سيد حسني» که براي فهم بهتر علائم ظهور بايد اين شخصيت‌ها را با استفاده از روايات معتبر شناخت.
وي، تطبيق قطعي شخصيت‌هاي ياد شده به افراد معاصر را محل اشکال دانست و گفت: شيخ مفيد (ره) کشته‌شدن سيد حسني را از علائم ظهور مي‌داند. در ميام راويان متأخر نيز معتبرترين روايت در باره سيد حسني در ‌«الانوار» علامه مجلسي آمده است اما از آنجايي که در اثبات روايات حسني ناتوانيم، نمي‌توانيم وارد تفصيل شخصيت او شويم.
اين پژوهشگر مهدوي در خصوص «شعيب‌بن صالح» نيز بيان داشت: در روايات به اصل وجود شيعب در عصر ظهور اشاره شده است، ولي در باره معرفي تفصيلي اين شخصيت آن حتي در يک روايت صحيح ديده نمي‌شود.
وي با بيان اينکه نام «شعيب بن صالح» در حداکثر 17حديث آمده است، خاطرنشان کرد: از مجموع اين روايات، فقط مي‌فهميم که شخصي با نام شعيب‌بن صالح پيش از ظهور حضرت مهدي، وجود خواهد داشت، ولي مشخصات تفصيلي اين شخص در روايات يا ديده نمي‌شود و يا اينکه در اکثر منابعي که شخصيت اين فرد را تشريح کرده‌ است يا از روايات کم اعتباري استفاده شده است؛ يا اينکه که روايات تفاوت‌هاي زيادي با هم دارند، از اين رو ما نمي‌توانيم به جمع‌بندي درستي برسيم.
طبسي در پاسخ به پرسشي مبني بر ميزان وثاقت منابع مورد استفاده در مستند «ظهور بسيار نزديک است» گفت: در اين مستند به کتاب «الفتن» اثر ابن‌ حمّاد استناد‌ شده است. «ابن حماد» يک رجالي سني است که «شمس‌الدين ذهبي» رجال‌شناس بزرگ اهل‌تسنن نيز وي را فاقد اعتبار مي‌‌داند و با تأکيد بر اينکه مطالب عجيبي در کتاب او خوانده است، مي‌گويد که اين کتاب از اعتبار ساقط است. ضمن اينکه ابن حماد در ميان رجاليون شيعي نيز جايگاهي ندارد.
اين مدرس سطوح عالي حوزه علميه قم با اشاره به يکي ديگر از منابع مورد استفاده مستند «ظهور بسيار نزديک است»، يعني «خطبة البيان» گفت: علامه مجلسي معتقد است که اين خطبه توسط غاليان ساخته و پرداخته شده، زيرا راوي آن سه سال پيش از بيان خطبه فوت کرده است!
آيت‌الله طبسي در پايان اين گفت‌وگو با اشاره به رواياتي که در ساخت فيلم از آن استفاده شده است، تصريح کرد: بنده به عنوان يکي نگارندگان «المعجم»، کمتر روايتي در باب مهدويت وجود دارد که آن را مطالعه نکرده باشم! مقصود آن که اگر قصد داريم مطلب مستندي را نقل کنيم، بايد ارزش کتاب و مؤلف آن نزد شيعه و سني را در نظر بگيريم تا نتوانند به ما اشکال کنند.