با وجود کاهش شدید قیمت‌های نفت، کاهش تحریم‌ها طبق برنامه اقدام مشترک نمی‌تواند در بلند مدت کمکی به اقتصاد ایران کند و بسیاری از شعارهای اقتصادی رئیس جمهور ایران نیز محقق نمی‌شود. حال ممکن است با تعلل طرفین، در آینده رئیس‌جمهور جدیدی در ایران بر سرکار بیاید که با هرگونه توافق هسته‌ای مخالف باشد.

موضوع دیگری که روند مذاکرات را تهدید می‌کند تلاش کنگره جدید امریکا برای وضع تحریم‌های جدید علیه ایران است، مساله‌ای که یکی از مهمترین انگیزه‌های ایران برای پای میز مذاکره آمدن را از بین می‌برد. چالش دیگری که بر سر راه مذاکرات وجود دارد بلند پروازی‌های روسیه و چین است. این دو کشور ممکن است در صورتی که منافع آنها از جانب ایران تامین نشود مذاکرات را سریع خاتمه بخشند. ایران برای تکمیل پروژه‌های نفتی و گازی خود نیازمند سرمایه‌گذاری خارجی است. روسیه و چین نیز در پسِ مذاکرات هسته‌ای منافع اقتصادی خور را دنبال می‌کنند.

شرایط داخلی در ایران نیز وضعیت موجود را تحمل نخواهد کرد. برخی افراد در ایران معتقدند که غرب بیش از ایران به توافق هسته‌ای نیاز دارد. همچنین موقعیت این کشور در با توجه به تغییر وتحولات منطقه‌ای مستحکم تر شده است. بنابراین، اگر مذاکرات به نتیجه مطلوبی نرسد، امکان دارد این کشور در پی فشار داخلی مذاکرات را ترک نماید.

در دور نهایی مذاکرات، ایران و گروه 5+1 باید از فرصت باقیمانده استفاده نمایند. زمان مذاکرت تا ابد ادامه نخواهد یافت.