به گزارش مشرق، پرسش اصلی در این جا این است که به راستی مدیران شهرداری و نمایندگان شورای شهر برای نگهداری تنها ریه‌های باقی مانده در شهر قم چه میزان دغدغه و همت دارند؟ به راستی قاعده و قانون سنتی پیشین در کاشت پنج درخت به جای یک درخت قطع شده، همچنان اجرا می‌شود؟ «جلوی منظره ساختمان را گرفته. حاج اصغر گفته آدمی را می‌شناسد 400 هزار تومان می‌گیرد و دستور قطع درخت کهنه را می‌دهد» شاید شایعه باشد و شاید هم واقعیت؟ کسی چه می‌داند؟ اما باورش سخت است. این سخنان یک آدم به ظاهر مذهبی ناشناس است به دوستش که پس از نماز جماعت برای قطع و قتل درختی کهنسال در جلوی منزلش از او کمک می‌خواست.
درختان کهنسال خیابان توحید، نیروگاه، چهل درخت و 20 متری ضاد محصول دستان خیرین و نیکوکاران بزرگی چون حاج آقا عبداللهی، حاج حسن ضاد و حاج آقا برقعی بود. مردانی که بدون هیچ چشمداشتی هم خانه دنیا و آخرت خود را آباد کردند و هم سایه ساری برای مسیر و راه مردم مهیا.
این درختان کهنسال 50 ساله شاید در اثر کاهلی به دم تیغ سودجویان سپرده شد و بدون هیچ جایگزینی از بین رفت. مغازه داران و مراکز تجاری و اداری بزرگ و بانک‌ها برای آشکار شدن نمای تابلوهای تبلیغی خود با خشکاندن و قطع این درختان اصلی‌ترین متهمان ردیف اول این جنایت هستند. متهمانی که حتی می‌توانند با اعمال نفوذ و قدرت مالی خود مسیر سنگفرش پیاده روها را نیز تغییر داده و یا روبه‌روی مراکز خود را عاری از هر باغچه و درختی کنند.
اکنون در مسیرهای قدیمی خیابان‌های نیروگاه چند درخت کهنسالِ باقی مانده نیز در خطر نابودی هستند. تاسف بارتر این که این نابودی در برابر دید مسئولان شهر قم اتفاق می افتد و هیچ واکنشی دیده نمی‌شود.
شاید برخی از اینها که امروز لباس خدمت به تن کرده‌اند فراموش نکرده باشند روزگاری را که زیر سایه درختان زبان گنجشک و توت سر به فلک کشیده در کنار جوی آب منزل حاج برقعی، کیف و کتاب بر دوش به مدرسه می‌رفتند.
از میان این درختان ارزشمند در مسیر تنها چند درخت آسیب دیده باقی مانده و البته برای پلاک گذاری آنها و مقابله با سودجویان نیز فرصتی بسیار اندک. این فاجعه پر غصه در هر محله این شهر، برای خود داستانی غمبار و دهشتناک دارد. فاجعه‌ای که ساکنان قدیمی این شهر، گواه زنده و شاهد آن بودند و صدا و فریاد هیچ کدام از حنجره‌های دغدغه مند آنان به گوش هیچ مدیر و کارگزاری اثرگذار نبود.
پرسش اصلی در این جا این است که به راستی مدیران شهرداری و نمایندگان شورای شهر برای نگهداری تنها ریه‌های باقی مانده در شهر قم چه میزان دغدغه و همت دارند؟ به راستی قاعده و قانون سنتی پیشین و خودجوش مردم در کاشت 5 درخت به جای یک درخت قطع شده، همچنان اجرا می‌شود؟ آیا دیگر کسی از میان مدیران و مسئولان شهری به این باور قدیمی که گفته‌اند «درخت افکن بود کم زندگانی» اعتقاد دارد؟
چه کسی شهامت معرفی قاتلان درختان سبز و قدیمی شهر را به مردم و رسانه‌ها دارد؟ کدام نهادی باید پیگیر فاجعه زیست محیطی قم و کاهلی مدیران شهری در دو دهه گذشته باشد؟ فردا فرزندان ما درباره ما چه قضاوت می‌کنند؟
همه مردم منتظر اقدام فوری و برنامه ریزی جدی و قاطعانه مدیران شهرداری و نمایندگان شورای شهر هستند.
اعضای شورای شهر و مدیران شهرداری! همین قدر باید بدانند که چشم امید نه تنها درختان نیروگاه، بلکه همه درختان کهنسال و باغ‌های باقی مانده در گوشه و کنار شهر به اقدام شجاعانه و به موقع آنهاست.
درختانی که هر کدام به بهانه ساخت موسسه و مدرسه و پاساژ و اداره و برج منتظر نابودی و خشکی زودرس و ناجوانمردانه هستند.
هنوز که هنوز است مردم قم برای روح بلند بزرگ مردانی که در سبز و آباد کردن شهر کوشیدند، در هر سایه درخت فاتحه‌ای نثار می‌کنند.
فکر می‌کنید فرزندان کلافه شده از شلاق داغ آفتاب گرم و درمانده از هوای خفقان آور قم، چه چیزی را نثار عاملان نابودی باغ‌ها و درختان قم خواهند کرد؟
