مشرق - حضرت فاطمه معصومه (س) اول ذيقعده سال 173 هجري در شهر مدينه چشم به جهان گشود. اين بانوي بزرگوار از همان آغاز در محيطي پرورش يافت که پدر، مادر و فرزندان همه به فضايل اخلاقي آراسته بودند.

حضرت معصومه (س) در خانداني که سرچشمه علم و تقوا و فضايل اخلاقي بود پرورش يافت. پس از آنکه پدر بزرگوار آن بانوي گرامي به شهادت رسيد حضرت رضا (ع) عهده دار امر تعليم و تربيت خواهران و برادران خود شد و مخارج آنان را نيز بر عهده گرفت.

بدون ترديد بعد از حضرت رضا در ميان فرزندان امام کاظم (ع)، حضرت معصومه (س) از نظر علمي و اخلاقي، والامقام ترين آنان است. اين حقيقت از اسامي، لقبها، تعريفها و توصيفات آشکار است .

زيارت

زيارت مزار با صفاي کريمه اهل بيت (س)، سبب مي شود که زائر حرم خود را نيازمند پروردگار ببيند، در برابر او خضوع کند، از مرکب غرور و تکبر- که سرچشمه تمامي بدبختي ها و سيه روزي هاست- فرو آيد و حضرت معصومه (س) را واسطه درگاه پروردگار عالميان قرار دهد.

در اين باره از امام جواد (ع) نقل شده که فرمود: "هر کس عمه ام را در قم زيارت کند، بهشت از آن اوست".

ورود به قم

در مسير ملحق شدن به برادر، پس از آنکه حضرت معصومه (ع) به شهر ساوه رسيد، بيمار شد. چون توان رفتن به خراسان را در خود نديد تصميم گرفت به قم برود.

آن بزرگوار به مدت 17 روز در اين شهر زندگى کرد و در اين مدت مشغول عبادت و راز و نياز با پروردگار متعال بود.

محل عبادت آن حضرت در مدرسه ستيه به نام "بيت النور" هم اکنون محل زيارت ارادتمندان آن حضرت است.

سرانجام در روز دهم ربيع الثانى سال 201 هجرى، پيش از آن که ديدگان مبارکش به ديدار برادر روشن شود در ديار غربت و با اندوه فراوان ديده از جهان فروبست و شيعيان را در ماتم خود به سوگ نشاند .

مردم قم با تجليل فراوان پيکر پاکش را به سوى محل فعلى که در آن روز بيرون شهر و به نام "باغ بابلان" معروف بود تشييع کردند.

پس از دفن حضرت معصومه(س) موسى بن خزرج سايبانى از بوريا بر فراز مزار شريف آن حضرت قرار داد تا اينکه حضرت زينب فرزند امام جواد(ع) به سال 256 هجرى قمرى اولين گنبد را بر فراز قبر شريف عمه بزرگوارش بنا کرد و بدين سان تربت پاک آن بانوى بزرگوار اسلام قبله گاه قلوب ارادتمندان به اهلبيت (ع) و دارالشفاي دلسوختگان عاشق ولايت وامامت شد.

القاب

به طور کلي سه زيارتنامه براي حضرت معصومه (س) ذکر شده که يکي از آنها مشهور و دو تاي ديگر غير مشهور است.

طاهره (پاکيزه)، حميده (ستوده)؛ رشيده (حد يافته)؛ تقّيه (پرهيزگار)؛ رضّيه (خشنود از خدا)؛ مرضيّه (مورد رضايت خدا)؛ سيده صديقه (بانوي بسيار راستگو)؛ سيده رضيّه مرضّيه (بانوي خشنود خدا و مورد رضاي او). همچنين محدثّه و عابده از صفات و القابي است که براي حضرت معصومه (س) عنوان شده است.

شفاعت حضرت معصومه (س)

بالاترين جايگاه شفاعت از آن رسول گرامي اسلام است که در قرآن کريم از آن به "مقام محمود" تعبير شده است. همين طور دو تن از بانوان خاندان رسول مکرم اسلام، شفاعت گسترده اي دارند که بسيار وسيع و جهان شمول است و مي تواند همه اهالي محشر را فرا گيرد.

اين دو بانوي عاليقدر، صديقه اطهر، حضرت فاطمه زهرا (س) و شفيعه روز جزا، حضرت فاطمه معصومه (س) هستند.

در مورد شفاعت گسترده حضرت زهرا (س) همين بس که شفاعت، مهريه آن حضرت است و به هنگام ازدواج پيک وحي طاقه ابريشمي از سوي پروردگار آورد که در آن جمله "خداوند مهريه فاطمه زهرا را شفاعت گنهکاران از امت محمد (ص) قرار داد"، اين حديث از طريق اهل سنت نيز نقل شده است.