به گزارش مشرق، روزنامه «هاآرتص» دوشنبه شب پس از سخنرانی «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی در مجمع عمومی سازمان ملل، نطق وی را کسل‌کننده و تکراری توصیف کرد و نوشته این سخنرانی کسانی را که در انتظار شنیدن اظهارات جدید بودند، مأیوس کرد.
در مطلب هاآرتص آمده است: «نخست‌وزیر بنیامین نتانیاهو روز دوشنبه زمانی که به ساختمان سازمان ملل در نیویورک پا گذاشت، آن را تقریبا خالی یافت. امسال هم نتانیاهو مانند سال گذشته زمانی رسید که جشن تمام شده بود. سران کشورهای بزرگتر هفته گذشته سخنرانی‌های خود را انجام داده و نیویورک را ترک کردند. به همین جهت نتانیاهو مجبور در حالی سخنرانی کند که مخاطبانش وزیران خارجه لیختنشتاین، ایسلند و بحرین بودند.
صحن مجمع عمومی تقریبا به کلی خالی بود و دیپلمات‌های حاضر هم در صندلی‌هایشان فرو رفته و کسل به نظر می‌رسیدند. نتانیاهو قطعا از پشت تریبون متوجه صندلی‌های خالی شده است. البته در بالکن بالای مجمع عمومی حامیان مالی و هوادارانش از جامعه یهودیان ایالات متحده حضور داشتند تا مثل هر سال او را تشویق کنند. از جمله آن‌ها، «ران لاودر»، «مالکوم هولنین» و طبیعتا «شلدون آدلسون» بودند. آن‌ها همراه با مشاوران نتانیاهو هر وقت که احساس می‌کردند باید روحیه بدهند، بلند شده و وی را تشویق می‌کردند. یعنی زمانی که او از ایران نام برد، زمانی که گفت ارتش اسرائیل اخلاقی‌ترین ارتش دنیاست و زمانی که او به سازمانی حمله کرد که در آن در حال سخنرانی بود.
اگر کسی انتظار داشت که حرف تازه‌ای از نخست‌وزیر بشنود هم نهایتا احساس یأس، ناراحتی کرد و تصور کرد که پیشتر این حرف‌ها را شنیده است. سازمان ملل همان سازمان ملل بود و سخنرانی نتانیاهو هم همان سخنرانی بود. برخی از موارد و استدلال‌هایی که نتانیاهو در سخنرانی روز دوشنبه به کار برد، در پنج سال گذشته در تک تک دیگر نطق‌های وی در مجمع عمومی نیز عنوان شده بود. بخش‌هایی از سخنرانی وی مانند مجموعه‌ای کلیشه‌ها و شعارهای اعضای کابینه‌اش بدل شد. مانند حرف «نفتالی بنت» (وزیر دارایی) که می‌گوید یهودیان در سرزمین خود هستند و اشغالگر به شمار نمی‌آیند.
حتی یک اتفاق آشنا نیز رخ داد، اما طبق معمول این تکرار کمتر از اتفاق اصلی موفق بود. نتانیاهو این بار به جای بمب و خط قرمزی که دو سال قبل روی آن ترسیم کرد و ویدئوی آن دست به دست شد، تصویری نسبتا ناواضح از کودکان فلسطینی را نشان داد که در نزدیکی یک راکت‌انداز حماس بازی می‌کردند. کسانی که در ردیف اول هم نشسته بودند باید خیلی به خود فشار می‌آوردند تا متوجه شوند که دارند به چه چیزی نگاه می‌کنند. حتی خود نتانیاهو هم یکی دو ثانیه‌ای طول کشید تا بتواند تصویر را در جهت صحیحش در دست گیرد.
نتانیاهو مثل همیشه بیش از هر چیز در مورد تهدیدات و خطرات صحبت کرد. مبارزه بین‌المللی علیه داعش نیز مانند میوه‌ای رسیده به درد او خورد و به وی کمک کرد که پیام‌هایی را در رابطه با حماس و برنامه هسته‌ای ایران عنوان کند. اما نمی‌توان مطمئن بود که سخنرانی او کسی را متقاعد کرده است. اغلب دنیا باور ندارند که حماس (که بخشی از جنبش ملی فلسطین است) و داعش که به دنبال ایجاد خلافت است، «شاخه‌هایی از یک درخت سمی» باشند یا اینکه یک قدرت شیعی نظیر ایران و سازمان سنی کوچکی مثل داعش دو روی یک سکه باشند.
علاوه بر این، مانند پارسال، سخنرانی او فاقد هرگونه راهبرد یا برنامه دیپلماتیک ساختاریافته و دقیق بود. اما نتانیاهو همواره انتقادهایی را که از عدم خلاقیت وی می‌شود، رد می‌کند. او به این باور کرده است که راهبرد کنونی‌اش مبنی بر بن‌بست و ادامه وضعیت کنونی راهبردی صحیح است.»
پیش از این برخی از سیاستمداران اسرائیلی نیز به شدت از سخنرانی نتانیاهو که بخش اعظم آن در رابطه با ایران و داعش بود، انتقاد کرده و آن را خالی از محتوا خوانده بودند.
احمد طیبی نماینده کنست رژیم صهیونیستی روز دوشنبه و پس از سخنرانی نخست‌وزیر این رژیم در سازمان ملل گفت: «این سخنرانی از رهبری ایراد شده که نسبت به قبول مواضع خود در خصوص ایران و داعش از سوی جهانیان ناامید شده است.»
