به گزارش مشرق، واليبال ايران در سال هاي گذشته پيشرفت هاي زيادي داشته است. با پيروزي هاي تيم ملي در مسابقات جهاني و فتح پياپي قله هاي افتخار، واليبال به نسبت ساير رشته هاي ورزشي توسعه مطلوبي داشته است. گردش مالي ليگ برتر واليبال در سال 1392 بيش از 160 ميليارد ريال برآورد شده که اين رقم در ساير رشته هاي غيرفوتبالي بي سابقه بوده است. رقمي که نسبت به پنج سال گذشته رشد خيره کننده اي داشته است. براي مثال بنا بر اعلام مسئولان باشگاه باريج اسانس اين تيم در سال 1389 با بودجه اي حدود نيم ميليارد ريال در مسابقات شرکت کرده اما همين باشگاه در سال 1392 حدود پنج ميليارد ريال هزينه کرده است. يعني طي سه سال هزينه يک تيم در ليگ برتر واليبال 10 برابر شده است.

چنين شرايطي براي ساير باشگاه هاي ريشه دار در واليبال، نظير کاله، پيکان و شهرداري اروميه در دوره زماني هاي مختلف تکرار شده است. بالارفتن هزينه تيم داري در ليگ برتر واليبال موجب شد تا در سال هاي گذشته باشگاه هاي بسياري از مسابقات کناره گيري کنند. بسياري از باشگاه ها که با هدف قهرماني هزينه هاي سرسام آوري در اين ورزش کردند بعد از مدت کوتاهي عطاي تيم داري را در واليبال به لقاي آن بخشيدند. باشگاهي نظير داماش گيلان، پرسپوليس، ارتعاشات صنعتي ايران، پتروشيمي بندر امام، گيتي پسند اصفهان، پيشگامان کوير يزد، کاله مازندران، متين ورامين، شهرداري زاهدان، باريج اسانس کاشان و شفق اردکان در سال هاي گذشته از حضور در ليگ برتر واليبال انصراف دادند. موضوعي که زنگ خطر را براي علاقه مندان واليبال به صدا درآورده است. بدون تريد حضور باشگاه ها به ويژه بخش خصوصي در ليگ برتر واليبال نقش بسزايي در توسعه اين ورزش و موفقيت هاي واليبال ايفا مي کند. اين باشگاه ها هستند که عملا دستمزد بازيکنان تيم ملي را مي دهند و در طول سال آن ها را آماده نگه مي دارند و تحويل تيم ملي مي دهند.
سازمان ليگ فدراسيون واليبال بنا به دلايلي نامعلوم تمايل به انتشار رقم قرارداد بازيکنان و مربيان داخلي ندارد. اخبار غير رسمي در اين باره از پرداخت دستمزدهاي حدوداً يک ميليارد توماني به چند ستاره تيم ملي حکايت مي کند. بر طبق همين اخبار و ادعاي برخي مسئولان، به جز هفت بازيکن دستمزد ساير واليباليست هاي ايران کمتر از نيم ميليارد تومان است. همچنين اختلاف قيمت بازيکنان در ليگ برتر واليبال بسيار بالاست.
 
بيشترين دستمزد پرداخت شده (اعلام شده به سازمان ليگ) در سال 1392 هفتصد ميليون تومان بوده، است. از سوي ديگر به دليل شفاف نبودن رقم و نوع قرارداد بازيکنان واليبال، معمولا حرف و حديث هاي زيادي درباره پرداخت دقيق مبلغ قرارداد نيز عنوان مي شود. گاهي بازيکنان مدعي مي شوند که تمام دستمزد خود را در پايان فصل از باشگاه نگرفته اند و گاهي نيز باشگاه ها مدعي هستند در نهايت با پرداخت پاداش ها و متمم ها، چيزي حدود 50 درصد بيشتر از مبلغ مکتوب در قراردادها پرداخت کرده اند.
 
افزايش چشمگير دستمزد بازيکنان و به دنبال آن سرمايه گذاري باشگاه هاي خصوصي و دولتي، گردش مالي ليگ اين رشته ورزشي را هر سال چند برابر کرده و اين موضوع به اعتقاد کارشناسان چالش ها و دستاوردهاي زيادي را به دنبال داشته است. از يک سو برخي مخالف پرداخت دستمزدهاي چند صد ميليوني به واليباليست ها و به دنبال آن بالارفتن هزينه ها و فرار بخش خصوصي از ورزش هستند. برخي نيز مدعي اند که بالا رفتن گردش مالي در واليبال و دستمزد بازيکنان موجب بالارفتن کيفيت مسابقات و پويايي ليگ و توسعه بيشتر اين ورزش مي شود. گروهي بر مبناي تئوري "دست نارمرئي بازار آدام اسميت" ، مي گويند که بايد بازار واليبال را به حال خود واگذار کنيم و اجازه دهيم، اين بازار خودش سيستم درآمد و هزينه را تنظيم کند. برخي نيز معتقدند سازمان ليگ و فدراسيون واليبال بايد در اين موضوع ورود کنند و با اعمال قانون از افزايش بي رويه دستمزد ها در ليگ برتر جلو گيري کند.
خبرنگار ايسنا، اين موضوع را با محمود افشاردوست(دبير فدراسيون)، منوچهر پورحسن(رئيس سازمان ليگ)، جهانگير سيدعباسي(سرمربي شهرداري اروميه)، مجيد اعتماد حسيني (سرپرست باشگاه باريج اسانس ) و اميرحسيني(کاپيتان تيم پيکان) مطرح کرد و نظر هر يک را در اين باره جويا شد.
 
منوچهر پورحسن: مديران باشگاه ها سقف بگذارند
رئيس سازمان ليگ برتر واليبال با اشاره به ميزان گردش مالي اين مسابقات و دستمزد بازيکنان گفت: خود مديران باشگاه ها بايد سقف بگذارند و آن را رعايت کنند تا قيمت ها متناسب باشد.
 
منوچهر پورحسن اظهار کرد: هنوز هيچ کسي براي فصل 1393 قرارداد رسمي نبسته است. وقتي هنوز قرارداد رسمي پيش ما ثبت نشده است نمي توانم درباره مبلغ دستمزد بازيکنان اظهار نظر کنم. مهلت قانوني ثبت نهايي قراردادهاي واليبال در سازمان ليگ از تاريخ 11 مرداد تا 11 شهريور است.
 
وي افزود: سال گذشته(فصل 1392) بالاترين قرارداد 700 ميليون تومان بوده است و پايين ترين قراردادها هم کمتر از 50 ميليون تومان بوده است. البته بنا به دلايلي ترجيح مي دهم اسم بازيکنان را مطرح نکنم. قرارداد مربيان واليبال ما معمولا از گران ترين بازيکن تيم کمتر است. ما اين آمار را به وزارت ورزش داديم. گردش مالي ليگ برتر واليبال چيزي حدود 16 ميليارد تومان بوده است. بازيکنان خارجي هم گاهي بيشتر از بازيکنان ايراني دستمزد مي گيرند. در پست هاي مختلف شايد قيمت بازيکنان تفاوت کند.
 
رئيس سازمان ليگ در پاسخ به اين پرسش که چرا بازيکنان واليبال ايران لژيونر نمي شوند و به نوعي ليگ برتر ايران يک بنگاه زيان ده است، گفت: بازيکنان ما حساب و کتاب مي کنند. باشگاه هاي خارجي يا به اندازه تيم هاي داخلي پول مي دهند و يا اينکه کمتر مي دهند. بعد هم اگر کسي همين رقم قرارداد داخلي را از تيم هاي خارجي بگيرد، ترجيح مي دهد از خانواده و کشورش دور نباشد. از سوي ديگر ليگ هاي خارجي معمولا طولاني تر است که اين موضوع خارق العاده اي نيست. ما با توجه به مسابقات برون مرزي تيم ملي مجبوريم ليگ ايران را از آخر مهر شروع کنيم. اگر در مرداد شروع کنيم به اردوهاي تيم ملي مي خوريم. اگر ببريم آن طرف، باشگاههاي آسياست. پس مجبوريم که ليگ ايران را چهار تا پنج ماه برگزار کنيم.
وي درباره دليل کناره گيري تيم هاي مختلف از سرمايه گذاري در ليگ برتر واليبال گفت: طرح هاي معافيت هاي مالياتي از عهده سازمان ليگ خارج است. نمي توان اين چنين پيش رفت. ما قبلا در جلسه شوراي ليگ اعلام کرديم که خود مديران عامل بايد پول ندهند و بازار را به سوي غوغاسالاري نبرند. من خودم 25 سال مسئوليت اجرايي داشتم. براي مديران کل ها سقف مي گذاشتند. باشگاه ها هم بايد همين کار را انجام دهند تا قيمت ها متناسب باشد. همه تيم ها قول دادند که اين کار را انجام دهند و با هم در ارتباط باشند تا هزينه بي جهت نکنند. قرار شد که با هم ارتباط داشته باشند.
رئيس سازمان ليگ در پايان گفت: بايد ليگ برتر واليبال ايران را از نظر مالي و برگزاري و نظم و انضباط بررسي کنيم. ممکن است از نظر تعداد و مدت زمان يک مقدار با ليگ هاي معتبر جهان تفاوت داشته باشيم. اما من از رسانه ها شنيدم که مي گويند ما جزو سه تيم برتر جهان هستيم. تنها سخت افزار ما خوب نيست. به نظرم ما اگر همين طور پيش برويم شرايط بهتر مي شود. هم از نظر سخت افزاري و هم از نظر امکانات بهتر مي شويم. در اين سال ها استقبال خوبي از مسابقات شده است. همه به واليبال گرايش پيدا کردند. کاله و باريج اسانس مي خواهند سالن بسازند باشگاه ميزان هم زمين گرفته است اين نشان مي دهد که شرايط ليگ برتر واليبال خوب و رو به پيشرفت است.
 
مجيد اعتماد حسيني: با اين هزينه ها همه تيم ها به مشکل مي خورند
سرپرست تيم واليبال باريج اسانس گفت: هزينه ما از 200 ميليون در سال 1388 به چهار و نيم ميليارد تومان در سال 1392 افزايش يافته، در اوضاع بد اقتصادي کشور تيم ها با اين افزايش هزينه مشکلات زيادي دارند.
مجيد اعتماد حسيني اظهار کرد: ما در تيم باريج اسانس آن سال هايي که در دسته يک بازي مي کرديم بازيکن ساز بوديم. مسعود غلامي، امير غفور، ناصر رحيمي و فرزاد ملابهرامي در باشگاه باريج اسانس معرفي شدند و پاي ثابت تيم ما در ليگ دسته يک بودند. ما در نخستين سال حضور در ليگ برتر همين بازيکنان را داشتيم و چند مهره جديد نيز گرفتيم. آن هايي که از ليگ دسته يک آمدند ليگ برتر و دستمزدهايشان خيلي بيشتر نشد. براي شرکتي مثل براي باريج اسانس حدود يک ميليارد و دويست ميليون هزينه توجيه اقتصادي داشت. سال هاي بعد هم که در خدمت مرحوم حسين معدني بوديم از بازيکناني استفاده کرديم که خيلي دستمزد نمي گرفتند. فقط امير غفور که بازيکن شاخص تيم ملي بود بيشتر مي گرفت. همين طور که پيش رفت جهشي در واليبال پيش آمد. بهتر است بگويم جهش ناگهاني پيش آمد. سالي که گيتي پسند تيم داري کرد، مبالغ دستمزدها عجيب شد. يکي دو تيم در آن سال مقصر بودند. بعضي باشگاه ها که نمي خواستند در ليگ بمانند در سال 90 دستمزدها را بالا بردند. يک تعداد بازيکن جمع کردند و همان سال هم از واليبال رفتند. حدود 35 درصد از قراردادها را هم ندادند. اين موضوع موجب جهش ناگهاني قراردادهاي واليبال بعد از آن سال شد.
 
سرپرست تيم باريج اسانس کاشان خاطرنشان کرد: وضعيت اوضاع اقتصادي هم روشن است. هزينه تيم ما از 200 ميليون در سال 1388 به چهار و نيم ميليارد تومان در سال 1392 افزايش يافته ، در اوضاع بد اقتصادي کشور تيم ها با اين افزايش هزينه مشکل مالي زيادي دارند. بيشترين رقم قرارداد بازيکنان ما در سال 92 حدود 700 ميليون بود. فکر نمي کنم خيلي زياد باشد. اين دستمزدها بر اساس قيمتي بود که ساير تيم ها هم حاضر به پرداخت آن بودند. اما براي شرکت هاي خصوصي پرداخت اين هزينه ها سخت است. بايد بازيکني که خودمان پرورش داديم را بعد از يکي، دو سال چندين برابر بخريم. زيرا او ديگر بازيکن آزاد است. عقد قراردادهاي چهار، پنج ساله براي بازيکنان جوان مي تواند راهکار مناسبي باشد. اما مقوله هايي را که خود فدراسيون درست مي کند چالش برانگيز است.
وي درباره هزينه تيم باريج اسانس در سال 92 گفت: ما سال قبل حدود چهار ميليارد تومان هزينه کرديم. اغلب تيم هاي خصوصي با مشکلاتي براي هزينه برخورد مي کنند. اغلب صحب طرح هاي حمايتي مطرح مي شود اما اجرايي نمي شود. امسال که باريج اسانس اعلام کرد از ليگ برتر واليبال کناره گيري کرده، همه گفتند که کمک مي کنند. هزينه هايي به تيم هاي خصوصي تحميل مي شود که به تيم هاي دولتي تحميل نمي شود. باشگاه هاي دولتي از سالن ارگان هاي دولتي استفاده مي کنند. باشگاهي مثل باريج اسانس فقط 50 ميليون پول اجاره سالن مي دهد. تيم هاي دولتي معافيت هايي براي هزينه بليط هواپيما و تخفيف مي گيرند. اسکان هاي تيم هاي دولتي در شهر هاي مختلف با هزينه کمي انجام مي شود. سرمايه گذاران خصوصي هم خسته مي شوند.
اعتماد حسيني تاکيد کرد: براي مثال ما براي محمد طاهر وادي خيلي زحمت کشيديم اما سالي که خواستيم از او استفاده کنيم قانوني گذاشتند و بر آن اساس او 30 درصد قرارداد سال قبل را داد و رفت. اين عدم قوانين درست هم به تيم هايي که کار پايه اي مي کنند ضربه مي زند. در طول دو الي سه ماه گذشته تلاش کردم که با مسئولان شهر صحبت کنيم که تيم هاي قديمي و ريشه دار از بين نروند. تيم هاي ملي واليبال را همين باشگاه ها زنده کردند. امير غفور و عادل غلامي از همين باريج اسانس و کاله پيدا شده اند. بايد تهميداتي از طرف فدراسيون واليبال، وزارت ورزش و مجلس انديشيده شود. نبايد اين تيم ها در ميانه راه دلسرد نشوند. راهکارهايي مثل معافيت مالياتي انجام شود.
 
اميرحسيني : دستمزد واليبالي ها زياد نيست
کاپيتان تيم پيکان با ارزيابي گردش مالي در ليگ برتر واليبال گفت: دستمزد واليبالي ها نسبت به دستمزد فوتبال و بسکتبال زياد نيست. مطمئن باشيد کمتر از هفت نفر در واليبال ايران خوب پول مي گيرند.
امير حسيني اظهار کرد: مشکل واليبال اين است که هر سال يک تيم مي آيد و پول خوب مي دهد و بازيکنان خوب را جمع مي کند و بعد از يکي دو سال مي رود. در سال هاي اخير معمولا يکي دو باشگاه در ليگ برتر پول خوب مي دهند و بعد منحل مي شوند و يا سال بعد خيلي ضعيف تيم مي دهند. سال قبل متين ورامين قهرمان ايران و آسيا شد اما اصلا امسال خبري از آن نيست. سازمان و ليگ و فدراسيون واليبال بايد فکري کنند. تيم هايي که مي آيند بايد حداقل يک پروسه پنج ساله را در واليبال داشته باشند. اين که نمي شود هر باشگاهي مي خواهد در ليگ برتر بيايد پول خرج کند و سال بعد منحل شود.
کاپيتان پيکان درباره ميزان دستمزدهاي بازيکنان واليبال تاکيد کرد: بازيکن بايد هرچقدر که توانايي دارد، پول بگيرد. مگر قرارداد ديگر در کشورها چطور است؟ شايد يک باشگاه به يک پاسور احتياج داشته باشد و حاضر باشد چند برابر قيمت هم پول بدهد. نبايد به آن ايراد گرفت. بعد هم اين طور نيست که بازيکنان واليبال بايت چهارماه حضور در ليگ پول زيادي بگيرند. اکثر بازيکنان واليبال در طول سالي درگير مسابقات مختلف ملي و باشگاهي هستند. واقعا زحمت مي کشند. بازيکن ملي پوش ما از بيست اسفند در اردو است. بعد هم به نسبت به فوتباليست ها بازيکنان واليبال درآمد ناچيزي دارند. برخي واليباليست هاي ايران بهترين هاي جهان هستند و رقم دستمزدهاي جهاني را هم در ايران نمي گيرند.
 
اميرحسيني ادامه داد: يکي از دلايلي که بازيکنان لژيونر نمي شوند اين است که از نظر زبان انگليسي مشکل دارند. ترس دارند که نتوانند با آن شرايط تطبيق پيدا کنند. اينطور نيست که در ايران بيشتر پول مي گيرند. بيشتر به دليل شرايط فرهنگي است که لژيونر نمي شوند. از طرفي اختلاف قيمت بازيکنان واليبال هم زياد است. بعد هم دستمزد واليبالي ها نسبت به دستمزد فوتبال و بسکتبال زياد نيست. مطمئن باشيد کمتر از هفت نفر در واليبال ايران خوب پول مي گيرند. اين هم حق آن هاست که بيشتر بگيرند، هر جاي ديگر هم بروند به اندازه توانايي هايشان حقوق خواهند گرفت.
وي يادآور شد: افزايش هزينه ها در واليبال موجب شد تا تيم هايي مثل پيکان و سايپا هم به مشکل بخورند ولي به دليل اينکه اين تيم ها ريشه داشتند منحل نشدند. حتي مديرعامل کارخانه هم نتوانست آن تيم ها را از بين ببرد. البته سازمان ليگ هم بايد قوانين مشخصي تنظيم کند. اين حق باشگاه است که از بازيکناني که پرورش داده استفاده کند. سازمان ليگ بايد از چند نفر خبره بخواهد که قانون بگذارد. بايد بپرسند که واقعا باشگاه ها به چه دليل تيم داري مي کنند؟ تمام درآمد باشگاه ها از تبليغات نيست. يک باشگاه بايد از انتقال بازيکن هم درآمد داشته باشد. مثلا ميرزاجانپور آمده در پيکان رشد کرده نيايد بدون هيچ تعهدي از اين تيم برود. بايد سال بعد که قرارداد يک بازيکن بالا رفت باشگاهش هم منفعتي ببرد. الان هم اين فقط به نفع بازيکن نيست. مطمئن باشيد که اگر قرارداد بازيکنان سه ساله باشد آن ها سعي مي کنند مهره خود را آماده نگه دارند.
 
افشاردوست: باشگاه ها به بالا رفتن قيمت بازيکنان دامن مي زنند
دبير فدراسيون واليبال با تاکيد بر اينکه موافق بالارفتن دستمزدها در واليبال است، گفت: باشگاه ها به بالا رفتن قيمت بازيکنان دامن مي زنند.
محمود افشاردوست اظهار کرد: ليگ تعريف مشخصي دارد. ليگ بايد بستري باشد که بازيکنان مختلف بتوانند در آن خودنمايي کنند. روز اولي که باشگاه بازيکن سازي را انجام داده، هدفي را براي خود ترسيم نکرده است. به همين دليل بازيکنان واليبال بعد از يکسال مي روند. باريج اسانس بودجه اش را زياد کرد و ناگهان از دو ميليارد به پنج ميليارد رسيد. گيتي پسند يکباره آمد و تيم داد و بعد کنار رفت. سال اول دنبال هزينه زياد بود. فقط براي قهرماني آمده بود بدون اينکه هدف درست و بلند مدتي در ليگ داشته باشد.
دبير فدراسيون واليبال تاکيد کرد: ما هم نمي توانيم به باشگاهي که سال ها در ليگ برتر فعال بوده بگوييم که چند بازيکن مورد نظرش را نگيرد تا قدرت تيم ها متعادل شود. خود مديران باشگاه ها مي توانند در جلسه شوراي ليگ اين مسائل را بگويند. همان جا هم مي توانند تصميم گيري کنند. من موافق اين موضوع نيستم که دستمزدهاي واليباليست ها زياد است. البته معتقدم کم هم نمي گيرند. تعداد بازيکناني که در واليبال خوب پول مي گيرند، محدود است. به نظر شما چند بازيکن مي توانيم اسم ببريم که بيشتر از هفتصد ميليون مي گيرند؟ شايد پنج نفر هستند که رقم خوبي قرارداد دارند. در بين اسامي 22 بازيکي که به ليگ جهاني داديم برخي قرارداد زير دويست ميليون هم داشتند.
وي افزود: من مي پذيرم که بعضي از بازيکنان پولي که در ليگ مي گيرند حقشان نيست. ولي بيشتر بازيکنان به تناسب توانايي خود قرارداد مي بندند. وقتي باشگاه ها درست عمل نکنند خيلي از بازيکنان هم قيمت را بالا مي برند. مديران عامل باشگاه ها بايد توجه کنند که چقدر و براي چه هزينه مي کنند. من خودم موافق پول خوب گرفتن بازيکنان هستم. اما معتقدم بايد ميزان افزايش قراردادها شرايطي داشته باشد. مديران عامل باشگاه ها به بالا رفتن قيمت ها دامن مي زنند. وقتي يک بازيکني که در واليبال نمره 10 مي گيرد به اندازه بازيکني که نمره 18 گرفته دستمزد مي گيرد، خب طبيعي است که قراردادها بالا برود. مي خواهند تيم هايشان به هر ترتيبي در کوتاه مدت نتيجه بگيرد.
 
دبير فدراسيون واليبال در پاسخ به اين پرسش که چرا بازيکنان ايران لژيونر نمي شوند، گفت: شروع به کار بازيکنان ايران در خارج از کشور براي نخستين بار سخت است. قطعا آن پولي که بازيکنان در ايران مي گيرند بيشتر از ساير کشورهاست. مثلا بازيکني که در ايران يک ميليارد قرارداد دارد در خارج از کشور هشتصد ميليون مي گيرد. ممکن است بعد از يکسال قرارداد آن هاي بيشتر شود اما در گام نخست بايد با مبلغ کمتري به خارج از کشور بروند. خيلي از بازيکنان بدشان نمي آيد بروند و لژيونر شوند. چند باشگاه روسي به خود من زنگ زدند و چند بازيکن را دعوت کردند. رقم قرارداد آن ها دويست ميليون کمتر از دستمزدشان در ايران بود. طبيعي است که آن بازيکن نمي رود. با خود مي گويد من پيش خانواده ام هستم. من نمي خواهم بگويم حرف درستي است. شايد خود من اگر بازيکن بودم مي رفتم خارج از کشور بازي مي کردم. اما اين توجيه بازيکنان است. من موافق هستم، اگر بازيکني برود لژيونر شود بهتر است.
محمود افشاردوست خاطرنشان کرد: الان واليبال ايران و ليگ برتر ايران و روابط بين المللي ايران با تيم هاي خارجي طوري است که اگر بازيکنان لژيونر نشوند هم ضرر نمي کنند. يادم مي آيد زماني که بازيکن بودم تمام دلخوشي ما اين بود که سالي يک بازي با تيم هاي مطرح کنيم. الان بازيکن تيم ملي ما در سال دهها بازي رسمي با تيم هاي خوب دارد. از اين نظر عقب نمي ماند.
 
جهانگير سيد عباسي: قيمت جهاني ستاره هاي ايران 600هزار دلار است
کارشناس واليبال با تاکيد بر اينکه بايد اجازه دهيم دست نامرئي بازار خود هزينه هاي واليبال را تنظيم کند تاکيد کرد: قيمت جهاني ستاره هاي واليبال ايران 600هزار دلار است.
جهانگير سيد عباسي اظهار کرد: موضوع افزايش دستمزدهاي واليباليست ها در چهار سال گذشته تابع تورم است. ببنيد دلار چقدر زياد شده خب طبيعي است که قيمت بازيکنان هم به همان نسبت بالا برود. اما اينکه چرا تعدادي تيم از ليگ برتر کنار مي کشند به دليل آن است که سيستم ورزش سودده نيست. تيم‌هاي خصوصي به غير از تبليغات انگيزه ديگري براي تيم داري ندارند. ما در ورزش حق پخش تلويزيوني نمي گيريم. با اين حال وضعيت واليبال از بسياري از رشته ها بهتر است. من فکر نمي کنم هيچ يک از رشته هاي ورزشي ما ليگ سودآوري داشته باشند. همه مطبوعات و رسانه ها روي فوتبال کار مي کنند و باز هم اين ليگ ضرر مي دهد. چه برسد به واليبال.
وي در پاسخ به اين پرسش که چرا بازيکنان ايران لژيونر نمي شوند، گفت: يکي از اساسي ترين دلايلي که بازيکناني ايراني نمي روند در خارج از کشور بازي کنند، اين است که براي سال اول بازي در يک ليگ خارجي هزينه دارد. سال اول بايد بازيکن هزينه کند. نظم ليگ هاي خارجي سخت است. ليگي مثل ايتاليا هشت ماه طول مي کشد. نمي توان گفت که چون بازيکنان در ليگ ايران خوب پول مي گيرند لژيونر نمي شوند. من با اين کليت موافق نيستم. قيمت بازيکني مثل سعيد معروف و موسوي و ساير ستاره هاي ايران خيلي بالاتر از چيزي است که در ايران مي گيرند. قيمت واقعي بازيکناني در سطح ستاره هاي ايران بالاتر از 600 هزار دلار است. چنين دستمزدهايي در ليگ هاي اروپايي همين امسال پرداخت شد. بازيکنان ايراني به کشورهاي خارجي نمي روند زيرا زمان ليگ ايران کوتاه تر است. اينجا پيش خانواده خود هستند. هزينه زندگي در ايران پايين تر است. همچنين اکثر بازيکنان بزرگ ايران در باشگاه هاي داخلي حکومت مي کنند. براستي در ايران ناز بازيکنان را مي کشند. در ايتاليا چنين شرايطي وجود ندارد.
کارشناس واليبال خاطرنشان کرد: وقتي درباره باشگاه هاي خصوصي واليبال صحبت مي کنيم موضوع فايده و هزينه است. فايده فقط بر اساس سوددهي مالي نيست. ممکن است که غير از سودآوري مالي منافع ديگري داشته باشد. مثلا واليبال خيلي کمک کرد که کاله در سطح جهان برند شود.
وي بار ديگر تاکيد کرد: اين که دستمزدها بالا مي رود به دليل افت ارزش پولي ماست. اين که باشگاه ها نمي توانند بمانند زيان ده هستند به دليل آن است که ساختار مناسبي نداريم. تا زماني که موضوع حق پخش تلوزيوني حل نشود ما درآمد نخواهيم داشت. با اين حال فکر مي کنم دست نامريي بازار است که بايد مديريت کند. دولت و سازمان ليگ نبايد در هزينه باشگاه ها دخالت کنند. ما اين موضوع را در فوتبال تجربه کرديم و کلي پرداخت هاي غير نرمان اتفاق افتاد.