به گزارش مشرق، غربي ها در جنگ با نظام جمهوري اسلامي ايران، صراحت لهجه بيشتري يافته اند، به گونه اي که به راحتي سخن از سازماندهي مردم ايران عليه نظام سخن پراکني مي کنند.
وال استريت چندي پيش از قول امانوئل اتولنگي (Emanuele Ottolenghi ) متخصص و کارشناس واحد مطالعات "سپاه پاسداران انقلاب اسلامي" در موسسه آمريکايي 'دفاع از دموکراسي' (FDD) مي نويسد: "اولويت اصلي سياست گذاران بايد افزايش منابع براي انتشار اطلاعات آزاد در داخل ايران و کمک به عامه مردم براي سازماندهي عليه نظام باشد."
او در ادامه به ارائه تاکتيک ها در اين جنگ نرم پرداخته و مي گويد:"يکي از راه‌هاي انجام اين کار براي کشورهاي عضو اتحاديه اروپا تقويت برنامه‌هاي پخش فارسي خود مانند بي بي سي و دويچه وله، و مقابله با تلاش‌هاي ايران براي ايجاد اختلال در امواج ماهواره‌اي و سانسور اينترنت است.
براي اين منظور استراتژي استفاده از فناوري قديمي پخش موج کوتاه راديو و تلويزيون بسيار موثر است. تهران مي‌تواند مانع از فعاليت‌هاي ايستگاه‌هاي راديويي داخلي شود اما دولت‌هاي ما نبايد حمايت مالي خود را از اين برنامه‌ها متوقف نمايند. رهبران جهان آزاد بايد با حضور در برنامه‌هاي راديويي و تلويزيوني ضمن توضيح سياست‌هاي غربي، ايران را به نقض حقوق بشر متهم کنند. فراموش نکنيد که سخنراني ديويد کامرون يا آنجلا مرکل به طور مستقيم براي مردم ايران در حمايت از آزادي و دموکراسي در ايران چه تاثيري داشت."
اتولنگي در شرايطي سخن از تاثير شگرف سخنراني هاي کامرون و مرکل بر مردم ايران مي گويد، که در ايران به مثابه يکي از سياسي ترين جوامع دنيا، کمتر کسي جز کليت حمايت غربي ها از آشوبگران سال 88 تهران چيزي بيشتري به خاطر دارد.
بخشي از سخنان امانوئل اتولنگي چنين است: "به برنامه پخش فارسي روزانه خوش آمديد. پس از آنکه، آنجلا مرکل حمايت خود را از آزادي و دموکراسي در ايران اعلام کرد، ما مطمئن هستيم که اين کار مردم کوچه و بازار را به هيجان خواهد آورد. اما اولويت برنامه ما در حال حاضر کمک به شما براي سازماندهي در برابر نظام است."
امانوئل اتولنگي در حالي اين سخنان را بر زبان مي راند که در ادبيات ديپلماتيک جهان، دخالت در امور داخلي کشورهاي ديگر با سخنان آشوب طلبانه و دعوت به آرايش گرفتن در مقابل دولت هاي مستقر و مقتدر مردمي مرسوم نيست. درک اين موضوع زماني تسهيل مي شود که ايران در امور داخلي کشورهاي غربي دخالت کند و معترضان ايتاليايي، انگليسي، فرانسوي، يوناني، اسپانيايي، آلماني و ... را در آشوبهاي اجتماعي شان به سازماندهي براي براندازي رژيم هاي مربوطه دعوت و تهييج نمايد.
