آنچه در ادامه از نظرتان می گذرد بخش هفتاد و دوم این کتاب است.


***دومين مولود(2)

آقاي خامنه اي پس از پايان ترجمه، مقدمه آن را در فروردين 1345 نوشت. وي در اين مقدمه از ضرورت نماياندن اسلام با شكل نو، آن هم در زماني كه انديشه هاي جديد فريبنده در حال ربودن غرايز نوطلب هستند سخن گفت و نوشت كه هر چند جاي ترديد نيست كه اسلام بر اورنگ حكمراني جهان خواهد نشست ، اما اين باو ر نبايد منجر به سهل انگاري ما شود؛ جاري بودن مظاهر دين ميان مسلمانان، دليل كافي براي شناخت آن نيست؛ اكتفا به مقررات شخصي و بي خبر ماندن از برنامه اسلام براي همه شئون زندگي، همانا نشناختن اين دين آسماني است. در ادامه، موضوع استعمار و دست اندازي هاي غاصبانه كشورهاي استعماري به ممالك شرقي را تبيين كرد. اين قدرت ها با سركوب نيروهاي معنوي در كشورهاي مسلمان كه ممكن است بسان حربه اي عليه منافع آنان به كار آيد، زمينه حضور خود را تضمين مي كنند.

او نوشت: در كشورهاي اسلامي شرق اين نيروي معنوي چيزي جز اسلام نبود، زيرا اسلام با تعليمات خاصي به مسلمانان تلقين مي كند كه از همه امت ها و جمعيت ها برتر و بالاترند؛ آنان را حزب خدا مي نامد و حزب خدا را تنها حزب پيروزمند و رستگار معرفي مي كند ؛ و به آنان مي آموزد كه در برابر دشمنان خارجي شخصيت و استقلال خود را از دست ندهند و از اظهار ضعف و زبوني در برابر دشمنان بپرهيزند؛ و نويد مي دهد كه آخرين امت و در دس ت گيرنده سرنوشت جهان و جهانيا ناند. و همچنين با احكام انقلابي و محركي همچون وجوب امر به معروف و نهي از منكر و وجوب همبستگي و اتحاد، و ممنوعيت كمك به دشمنان دين و لزوم شدت و خشونت در برابر آنها، دشمني بزرگ و آشتي ناپذير براي استعمارگران بود و نقشه هاي آنها را نقش بر آب مي ساخت. لذا طبيعي بود كه درصدد برآيند اين نيروي معنوي را از ملل شرقي سلب كنند و اين سلاح برنده را از آنان بستانند.

آقاي خامنه اي در ادامه، دين فرمايشي و تشريفاتي را، دين مورد علاقه استعمارگران ذتوصيف كرد؛ ديني ميان تهي كه ابزاري براي پيشبرد مقاصد آنان است. اين توضيحات نشان مي دهد كه مترجم، اصول انديشه سيدقطب را با آن چه كه پس از آغاز نهضت آيت الله خميني در تفكر ياران و طرفداران او به بار نشسته بود، همسو مي دانست.

آقاي خامنه اي در پايان مقدمه توضيحي كوتاه از شيوه ترجمه خود نيز ارائه كرد و ضمن تأكيد بر حذف نشدن بخشي از كتاب، نوشت كه براي ارائه يك متن روان از ترجمه كلمه به كلمه و گاه جمله به جمله، جهت گريز از اغلاق يا ادا نشدن روح سخن اجتناب كرده است.

المستقبل لهذاالدين يك مجال نظري براي تبيين اسلام سياسي بود كه آقاي خامنه اي با نگارش پاورقي هايي در تطبيق آن با مسائل روز اجتماع، مصاديق نگرش سياسي خود را بروز داد، و همين نيز موجب گرفتاري او شد.



***انتشارات سپيده

در اوايل سال 1344 ش آقاي خامنه اي در تأسيس يك بنگاه انتشاراتي مشاركت كرد كه به گفته مدير عامل آن، محسن محسنيان، وي رئيس هيأت مديره آن بود. بنا نبود اين مؤسسه، پنهاني فعاليت كند، از اين رو اساسنامه اي در 43 ماده براي آن تدوين شد  وتحت عنوان شركت سهامي انتشارات سپيده، با شماره 541 در تاريخ 9/2/1344 در دفتر ثبت شركت ها به ثبت رسيد و رسميت يافت.

شركت از طريق فروش سهام پاگرفت. قبض هايي كه هر يك يكصد ريال قيمت داشت تهيه شد و به فروش رسيد . سهام داران با تشكيل مجمع عمومي، هيأت مديره، مديرعامل و بازرسان را انتخاب كردند.

در اساسنامه، نام هيأت مديره، بازرسان و هيأت نظار چنين ياد شده است: سيدعلي خامنه اي، محسن محسنيان، حاج كاظم تدين، ابراهيم شايسته، حاج عبدالرضا غنيان، حاج علي طوسي، غلا مرضا قدسي، احمد طوسي، حسن قاسمي، حاج محمدابراهيم يزدانيان، قاسم سروي ها، محمود اكبرزاده.

و نيز ماده دوم اساسنامه مي گفت: موضوع شركت، نشر كتب و مجلات مفيد علمي، تربيتي، اخلاقي، اجتماعي، ديني و انجام كليه امور مربوط به آن از قبيل داير كردن چاپ خانه، ايجاد كتاب فروشي، برابر قانون تجارت بايد عمل شود.

انتشارات سپيده به مرور اقدام به چاپ چند كتاب كرد. فايده و لزوم دين، اثر محمدتقي شريعتي؛ كنگره اسلامي حج نوشته علي گلزاده غفوري؛ ولايت و زعامت اثر علامه طباطبايي؛ و چهارمين كتاب آينده در قلمرو اسلام بود. غير از كتاب اخير، بقيه تجديد چاپ بودند. خبرچين هاي ساواك از تأسيس انتشارات سپيده باخبر بودند و مي كوشيدند از نشست هاي هفتگي آن گزارش تهيه كنند. از آن جا كه شركت كننده ها در جلسه ها از حضور افراد نامحرم در بين خود جلوگيري مي كردند، خبرهاي تهيه شده از آن نشست ها، كم و غيرمستقيم بود. براي ساواك روشن بود كه سيدعلي خامنه اي، محسن محسنيان ، غلامرضا قدسي ، كاظم تدين و محمود اكبرزاده از افراد شركت كننده در جلسه هاي هفتگي هستند كه درباره مسائل مختلف اجتماعي گفت وگو مي كنند.

گزارشگر ساواك متوجه شده بود كه انتشارات سپيده به وسيله آقايان پرويز خرسند دانشجوي سال اول رشته ادبيات فارسي دانشكده ادبيات مشهد و آقاي ناصر بازرگان دانشجوي سال اول رشته تاريخ و جغرافيا و آقاي سعيد پايان ديپلمه بيكار با دانشجويان و دانش آموزان تماس برقرار مي كنند و به عنوان چاپ و انتشار رساله هاي دانشجويان و يا خواستن كتاب هاي مورد نظر آنها از طهران و طرق ديگر دانشجويان و دانش آموزان را به سوي خود و مؤسسه جلب مي كنند.

غير از اين دريافته بودند كه اين گروه با مهندس سجادي [= انجمن حجتيه] دچار اختلاف است؛ چرا كه سيدحسين سجادي و همفكرانش از تشويق جوان ان به مبارزه با حكومت خودداري مي كنند. چهارمين كتاب چاپ شده در انتشارات سپيده ، آخرين آن هم بود؛ آينده در قلمرو اسلام در شمار كتاب هاي مضره شناخته شد و ضمن جمع آوري، دست اندركاران آن نيز دستگير شدند.