عنوان : وزارت امر به معروف و نهی از منکر یا وزارت سلامت اخلاقی و مقابله با آسیب های اجتماعی صحبت کردن از مسایلی غیر از مسایل سیاسی و اقتصادی ، در جامعه سیاست زده ما ، امری کم طرفدار و کم هوده است ، به ویژه در شرایط فعلی که مشکلات اقتصادی و درگیری های سیاسی تشدید نیز شده است . اما از آنجا که مدتی پیش یکی از مراجع تقلید برای چندمین بار از ضرورت تشکیل وزارت امر به معروف سخن گفت ، به اختصار به مساله ای اجتماعی می پردازیم . در سالهای اخیر افزایش چشمگیر آسیب های اجتماعی و خانودگی در جامعه ، حساسیت بسیاری از جامعه شناسان و حتی روحانیان و دلسوزان را برانگیخته است . مسایلی چونان : 1-افزایش خیانت در میان زن و شوهر 2-افزایش زنان و مردان خیابانی و روابط نامشروع جنسی در جامعه 3- افزایش روابط نامشروع در میان اعضای خانواده 4- افزایش سن ازدواج 5- افزایش طلاق 6- افزایش گرایش اعتیاد به مواد مخدر صنعتی و الکل 7- افزایش بیماری های روانی و سرگشتگی های روحی و دوگانگی های شخصیتی به ویژه در میان جوانان 8- افزایش خانه و زندگی های مجردی 9- افزایش تمایلات همجنسگرایانه در جامعه 10- افزایش تعدی و تجاوز به عنف و... که تفصیل هر یک از آنها مجالی واسع و سینه ای گشاده می طلبد که فعلا از حوصله ما بیرون است . لذا به مناسبت آنکه اخیرا ، همانطور که گفتیم ، یکی از مراجع تقلید خواستار تشکیل وزارت امر به معروف و نهی از منکر شده اند . و از آنجا که به نظر می رسد این پیشنهاد خوب و دلسوزانه احتیاج به تامل و پرورش بیشتر دارد . پیشنهاد ما این است که وزارتی با نام " وزارت سلامت اخلاقی و مقابله با آسیب های اجتماعی " تشکیل شود . این وزارتخانه می تواند ترکیبی از سازمان هایی چونان : سازمان ملی جوانان ( که متاسفانه پس از ادغام در تربیت بدنی عملا نابود شد ) ، سازمان بهزیستی ، کمیته امداد ، مرکز امور زنان و خانواده ریاست جمهوری و دیگر نهادهای مرتبط باشد . این وزارتخانه می تواند با تمرکز بخشیدن به سازمان ها و مراکزی که در خصوص آسیب های اجتماعی و اخلاقی فعال هستند ، چاره ای جدی و مهمتر از این علمی و زیر بنایی برای آسیب های رو به گسترش اجتماعی و اخلاقی بپردازد . البته وزارت " سلامت اخلاقی و مقابله با آسیب های اجتماعی " ( و یا هر اسمی شبیه به این ) می تواند در راستای نظرات رهبری مبنی بر ایجاد سبک زندگی ایرانی – اسلامی نیز بسیار موثر افتد .