به گزارش مشرق، دولت یمن از روز پنجم آبان وارد نبرد مستقیم با رژیم صهیونیستی شده است. این نبرد در دو حوزه در حال انجام است: اول؛ هدف گیری جنوبی‌ترین نقطه فلسطین اشغالی به عنوان امن‌ترین نقطه قلمرو رژیم صهیونیستی. دوم؛ قطع شریان اقتصادی رژیم از طریق دریای سرخ.

آماری بالغ بر ۲۰% حجم کانتینرهای جهانی، ۱۰% تجارت دریایی و ۸ تا ۱۰% گاز و نفت از طریق دریا از مسیر دریای سرخ و سوئز می‌گذرند. چهار شرکت از پنج شرکت بزرگ حمل و نقل کانتینری جهان پس از نبرد مستقیم دولت یمن با رژیم صهیونیستی در دریای سرخ اعلام کردند که ترانزیت کالا از این مسیر را به حالت تعلیق درمی آورند.[۱]

کمپانی‌های کانتینری از جمله ابرشرکت‌هایی مانند MSC سوئیس و مرسک دانمارک و نیز چند شرکت انرژی مانند بریتیش پترولیوم به طور موقت عبور از دریای سرخ را متوقف کردند. البته یمن اعلام کرده است که با کشتی‌های دارای مبدا و مقصد فلسطین اشغالی مقابله خواهد کرد و باقی کشتی‌ها مشکلی برای عبور ندارند.

آمریکا برای نجات اسرئیل ائتلافی موسوم به «عملیات نگهبان رفاه» تشکیل داده است. آمریکا دو سال پیش هم در فروردین ۱۴۰۱ ائتلافی علیه یمن در قالب گروه ضربت ۱۵۳ ایجاد کرد که شامل ۴۰ کشور بود.

اما ائتلاف جدید، به صورت آشکار فقط ۱۰ عضو دارد. با فرض صحت این خبر که ۹ کشور نیز مخفیانه در این ائتلاف حضور دارند، باز هم تعداد اعضای ائتلاف «عملیات نگهبان رفاه» به نصف تعداد کشورهای عضو گروه ضربت ۱۵۳ نمی‌رسد. مضاف بر این، هیچکدام از کشورهای حوزه دریای سرخ در این ائتلاف نیست. حتی مزدوران اسرائیل و امارات در جنوب یمن نیز جرات اعلام حضور در این ائتلاف نظامی را نداشتند. این عدم اعلام، ناشی از همدلی با فلسطین و کارزار علیه رژیم صهیونیستی نیست، بلکه از عدم جرات و جسارت هماوردی با دولت صنعاست.

کشورهای حوزه دریای سرخ:
عربستان سعودی-سومالی-جیبوتی-اریتره-سودان-اردن-مصر-فلسطین اشغالی

آمریکا، بریتانیا، کانادا، فرانسه، ایتالیا، نروژ، اسپانیا، بحرین کشورهایی هستند که به عنوان اعضای این ائتلاف نام برده شده‌اند. البته وزارت دفاع اسپانیا حضور در عملیات را تکذیب کرده است. اما در این بین، حضور یک شِبه کشور در این ائتلاف جالب بود: سیشل!

سیشل (seychelles) جزیره‌ای در غرب اقیانوس هند و حدود ۱۶۰۰ کیلومتری شرق سرزمین قاره آفریقا است. مساحت این مجمع الجزایر ۴۴۶ کیلومتر مربع یعنی تقریباً نصف تهران است که البته پراکنده هستند. کل جمعیت سیشل ۱۰۰ هزار نفر است. هر چند اعلام می‌شود این کشور از ۱۱۵ جزیره تشکیل شده اما به نظر می‌رسد که هر صخره‌ و خشکی در میان آب به عنوان یک جزیره شمرده شده است. تنها ۸ جزیره آن به طور دائم مسکونی است.[۲]

تقسیم بندی قومیتی سیشل | منبع: بریتانیکا

تقسیم بندی مذهبی سیشل | منبع: بریتانیکا

موقعیت جغرافیایی سیشل نسبت به دریایی سرخ و قاره آفریقا

ائتلاف آمریکا برای نبرد نظامی در دریای سرخ است. سیشل ۱۰۰ هزار نفری اثری در افزایش توان نظامی یک ائتلاف نظامی نخواهد داشت. برخی نیز معتقدند که سیشل به دلیل موقعیت جغرافیایی آن در این ائتلاف گنجانده شده است.

سیشل تا گلوگاه باب المندب حدوداً ۱۶۰۰ مایل دریایی فاصله دارد. این فاصله تقریباٌ برابر با فاصله جزیره کیش تا همین نقطه است. کاپیتان «پارمار» از افسران سابق نیروی دریایی هند و عضو ارشد بنیاد ملی دریایی دهلی نو معتقد است که سیشل به عنوان پایگاهی برای استراحت و بهبودی (R&R) و تامین مجدد نیرو خواهد بود.[۴]

آمریکا در سال ۱۹۷۶ میلادی روابط دیپلماتیک خود را با سیشل پس از استقلال از بریتانیا برقرار کرد. جزایر سیشل در اوج جنگ سرد پایگاهی برای ایستگاه ردیابی نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا بود. سال ۱۹۹۱ میلادی جنگ سرد پایان یافت و اتحاد جماهیر شوروی فروپاشید. آمریکایی‌ها نیز سال ۱۹۹۶ میلادی ایستگاه ردیابی را برچیدند، سفارت خود را تعطیل کردند و از این جزیره رفتند. این بی‌اعتنایی به سیشل بیش از دو دهه به طول انجامید.

آمریکا روز اول ژوئن ۲۰۲۳ میلادی مجدداً سفارت خود در ویکتوریا (پایتخت) را برای اولین بار از سال ۱۹۹۶ بازگشایی کرد. دلیل، چین بود. رقیب تازه نفس واشنگتن در این دودهه جا پای محکمی در سیشل برای خود ایجاد کرد.

چین در ۲۷ سالی که آمریکا غایب بود، در این جزیره،مدارس، بیمارستان، خانه‌هایی برای خانواده‌های کم‌درآمد و امکانات عمومی ساخت که باعث جلب اعتماد ساکنان سیشل شد. «سیلوستر رادگوند» وزیر خارجه سیشل گفته بود: در جنگ سرد ما آمریکا و شوروی را داشتیم و اکنون آمریکا و چین هستند.

مدت‌هاست که رقابت شدیدی میان چین و آمریکا بر سر کشورها و جزایر اقیانوس آرام شکل گرفته است. بازگشت آمریکا به سیشل نشان می دهد که اقیانوس هند به عنوان عرصه جدید رقابت واشنگتن و پکن در حال ظهور است.

چین سال ۲۰۱۷ میلادی اولین تاسیسات نظامی خارج از کشور خود را در جیبوتی ایجاد کرد. این موقعیت در ناحیه تنگه باب المندب است. وزارت دفاع آمریکا در سال ۲۰۲۰ میلادی پنج کشور در اقیانوس هند را شناسایی کرد که چین احتمالاً در نظر دارد پایگاه‌های بیشتری در آن باز کند. یکی از این پنج کشور سیشل بود.

«هو جین‌تائو» رئیس‌جمهور وقت چین در سال ۲۰۰۷ میلادی سیشل را «مروارید درخشان» خواند و «وانگ یی» وزیر امور خارجه چین در سال ۲۰۲۱ میلادی آن را «عضو مهمی از خانواده بزرگ همبستگی چین و آفریقا» توصیف کرد.

ارتش آمریکا نیز در دولت اوباما به بهانه حضور القاعده در سومالی و یمن یک پایگاه پهپادی در سیشل دایر کرد. این پایگاه در فرودگاه بین‌المللی سیشل در جزیره ماهه واقع شده است. برد پروازی هواپیماهای بدون سرنشین MQ-۹ مستقر در این پایگاه ۱۱۵۰ مایل است و نهایتاً از این منطقه می‌تواند به پایگاه آمریکا در جیبوتی پرواز کنند.

موقعیت پایگاه پهپادی آمریکا در سیشل

موقعیت سیشل در خط استوا و در شرقی ترین دروازه قاره آفریقا موجب رقابت فرانسه و بریتانیا در قرن نوزدهم و آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی در قرن بیستم شد. اکنون سیشل در قرن بیست و یکم نیز هدف رقابت ژئوپلیتیک سه قدرت‌ جهانی آمریکا، هند و چین شده است. با این وجود، وزن موثری در ائتلاف علیه یمن نخواهد داشت.

«سید عبدالملک بدرالدین الحوثی» رهبر جنبش انصارالله روز ۲۹ آذر گفت: « تحرکات آمریکا اتفاق تازه‌ای نیست و از روز اول با تمامی امکاناتشان وارد شده‌اند . اکنون سعی دارند دیگران را نیز درگیر کنند. اگر آمریکا بخواهد به سمت تنش بیشتر پیش برود و با حمله به کشورمان دست به حماقتی بزند، ما هرگز دست بسته نخواهیم ماند. تاکنون آمریکا، مزدورانش را برای مقابله با یمن به کار گرفته است، محبوب‌ترین کارها برای ما و آن‌چه که از روز اول آرزویش را داشتیم این بود که میان ما و آمریکا و اسرائیل جنگ مستقیم در گیرد.»

[۱]:economist.com/leaders/۲۰۲۳/۱۲/۱۹/the-us-navy-confronts-a-new-suez-crisis

[۲]:worldatlas.com/maps/seychelles

[۳]:ports.com/sea-route

[۴]:sputniknews.in/۲۰۲۳۱۲۱۹/why-did-us-include-seychelles-in-aden-gulf-operation-party-۵۸۸۸۲۰۹.html

[۵]:state.gov/u-s-relations-with-seychelles

[۶]:washingtonpost.com/world/۲۰۲۳/۰۹/۰۱/seychelles-china-us-diplomatic-relations/