صبح ميلاد سحرگاه نيمه شعبان سال 255 هجري قمري با طلوع خورشيد وجود قطب دايره امکان، واسطه زمين و آسمان، حضرت بقيه الله الأعظم (ارواح من سواه فداه) منور و با نسيم دل انگيز حضورش عالم امکان عطرآگين گشت و بدين ترتيب زمينه تحقق وعده خداي سبحان در پيروزي مستضعفان و امامت آنان فراهم شد: «ونريد أن نمن علي الذين استضعفوا في الأرض ونجعلهم ائمه ونجعلهم الوارثين»(قصص:5). با تولد ولي خدا بهترين برکات بهره مردم مي گردد زيرا او خير اهل الارض است و اثر وجودي بهترين انسان زمين تمام زمين و اکنافش را بهره مند مي سازد.
نيمه شعبان شب مبارکي است که در فضايل شباهت بسياري به ليالي قدر دارد. فضيلت نيمه شعبان وقتي امام معصوم(ع) به دنيا مي آيد و به عبارت ديگر انسان کاملي از مخزن غيب تنزل پيدا مي کند مانند آن است که قرآن کريم از مخزن غيب الهي تنزل پيدا کند و چون قرآن و عترت دو ثقل ثقيل و وزنه وزين نظام آفرينش هستند که از يکديگر جدايي ندارند حکم هر يک همانند حکم ديگري است؛ چون اثر ؟؟؟ در زمان ظهور مي نمايد. قرآن تجلي کتاب تدويني خدا و انسان کامل معصوم تجلي کتاب تکويني اوست. همانطور که با نزول قرآن در ظرف زماني معين آن ظرف معهود قدر يافته و شب قدر مي شود با تجلي امام معصوم و تنزلش از مخزن غيب الهي در ظرف زمان معين آن ظرف شخصي قدر پيدا مي کند و شب قدر مي شود چنانکه همين جدايي ناپذيري سبب مي شود که عظمت ليله القدر و شب نيمه شعبان از يکديگر جدايي ناپذير باشند. بدين جهت در روايات مي بينيم همان طور که شب و روز قدر نسبت به ساير ليالي و ايام شهر الله المبارک فضيلت پيدا کرده است شب و روز نيمه شعبان المعظم نيز به برکت بروز و ظهور عصاره آفرينش از خزانه غيب الهي برجستگي خاصي در ميان ساير ليالي و ايام شهر الرساله والنبوه پيدا کرده است (البته اين سخن درباره همه امامان معصوم (عليهم السلام) و مولد آنان صادق است ليکن چون عصاره چهارده معصوم و عصاره همه انسانهاي کامل، خاتم الاوليا و خات م الاوصيا، حضرت بقيه الله (ارواح من سواه فداه) است اين کلام درباره مولد او وارد شده است.
لذا نه تنها درباره شب قدر آمده است که در اين شب دعاي هيچ کس رد نمي شود مگر آن که عاق والدين، قاطع رحم، شارب الخمر باشد يا در قلبش عداوت مومن باشد، بلکه از نبي اکرم(ص) و امام صادق(ع) رسيده است که خدا در شب نيمه شعبان به اندازه موي گوسفندان قبيله بني کلب بندگانش را مي آمرزد.: «يغفر الله ليله النصف من شعبان من خلقه بقدر شعر م عزي بني کلب»( بحار94: 86)
وقتي از خامس الحجج حضرت باقر العلوم(ع) راجع به فضيلت شب نيمه شعبان سوال شد، فرمود: با فضيلت ترين شب بعد از ليله القدر شب نيمه شعبان است و خدا در اين شب فضل خود را بر بندگانش ارزاني مي دارد و با منت و کرم خود آنها را مي آمرزد، پس براي قرب به خداي سبحان در اين شب تلاش و کوشش کنيد؛ چون خدا قسم ياد کرده است که هيچ سائلي را ـ تا وقتي که امر ناپسند و گناهي طلب نکند ـ محروم نگرداند. آنگاه فرمود: اين شب، شبي است که خداي سبحان براي ما اهل بيت قرار داده به ازاي ليله القدر که براي پيامبراکرم(ص) قرار داده است.
لذا برخي از بزرگان براي تشريح اين فضيلت فرموده اند: شب نيمه شعبان نيز در حد خود شب قدر است؛ چون اگر شب هاي سه گانه ماه مبارک رمضان ظرف نزول قرآن کريم است، شب نيمه شعبان ظرف تجلي قرآن ناطق از ماوراي طبيعت به نشئه طبيعت و جهان ماده است.
در روايات نيز تعابيري هست که با قدر بودن شب نيمه شعبان تناسب دارد. نبي اکرم(ص) در شب نيمه شعبان به عايشه فرمود: آيا نمي داني اين شب چه شبي است؟ اين شب، شب نيمه شعبان است که اجل ها در آن نوشته مي شود و ارزاق در آن تقسيم مي گردد. در اين شب خداوند فرشتگاني را به آسمان دنيا و از آنجا به زمين نازل مي کند، در نازل شدن به زمين ابتدا در مکه نازل مي شوند. تقسيم ارزاق، نوشته شدن مرگها، نزول فرشتگان به صورت ويژه، از خصوصيات شب قدر است.
البته شب قدر، متعدد و داراي مراتب است بدين صورت که خداي سبحان در نيمه شعبان مراحل اوليه امور را تنظيم و تقدير مي کند و در شب نوزدهم و سپس بيست و يکم کامل تر کرده و در نهايت در شب بيست و سوم به مرحله نهايي مي رساند.

شيوه صحيح بزرگداشت عيد ميلاد
قرآن کريم بزرگداشت و گراميداشت آيات خدا را از نشانه هاي تقواي قلوب و صفات متقيان مي داند «و من يعظم شعائر الله فانها من تقوي القلوب» (حج:32) وجود گرامي امام معصوم(ع) از برترين آيات و نشانه هاي الهي است و تکريم و بزرگداشت او در ايام ميلاد يا شهادت مصداق تعظيم شعائر خداي سبحان است. اما در بزرگداشت ائمه هدايت و به ويژه امام عصر(عج) کاري شايسته انجام است که در پرتو آن کشور امام زمان (عج) تا ظهور حضرتش به قدر امکان از خطرها مصون بماند. برخي از اعمال که در اين اعياد شريف صورت مي پذيرد، مانند تهيه کيکهاي بزرگ، چراغاني هاي زيبا و ... در برخي موارد کاملاً بي ارتباط به ميلاد شريف عصاره هستي است به گونه اي که در چين کمونيست يا ساير ممالک الحادي و در عيدهاي موهوم و بي اساسي که هيچ بهره اي از حقيقت ندارند اين اعمال انجام مي شود. در حالي که بايد اين جشنهاي بزرگ و ايام خجسته را به برنامه ها و اعمالي زينت داد که با مولود آن عيد پيوند داشته باشند و چون از دستاوردهاي ظهور حضرت بقيه الله الاعظم بلوغ عقول انسانها و کشف گنجينه هاي فهم بشر است در چنين روزهاي خجسته سزاست به اموري پرداخته شود که رشد و تکامل فهم و عقل انسانها و منتظران آن حضرت را تأمين مي کند. آنجا که تلاش براي فهم و رشد عقل صورت مي گيرد شايسته بزرگداشت عيد ميلاد حضرت حجت بن الحسن و جايگاه اهل انتظار است.
منبع:
کتب عصاره خلقت: درباره امام زمان(ع) و امام مهدي موجود موعود (اثر: آيت الله شيخ عبدالله جوادي آملي)