به گزارش مشرق به نقل از قانون، در سال 1345 هیأت علمی انجمن آثار ملی تصمیم گرفت کتابی درباره آثار باستانی و بناهای تاریخی حاشیه‌ی دریای کاسپین (خزر) نگاشته شود و این مهم را بر عهده مردی سخت‌کوش، استوار و دانشمند به نام دکتر منوچهر ستوده نهاد.نویسنده با مسافرت دو ماهه‌ای به مناطق مورد نظر به فراست دریافت که این کار در مجلدی نمی‌گنجد و «مثنوی هفتاد من کاغذ» می‌شود. طی نامه‌ای مراتب را به اطلاع دست اندر کاران انجمن آثار ملی رساند و انجمن نیز مؤلف را آزاد نهاد تا با خیالی آرام و فارغ از فکر کاغذ و صفحه و ویراست به پژوهش به یادماندنی خود بپردازد.
ستوده، کار خود را از دره رودخانه آستارا که آغاز این اثر بزرگ بود شروع کرد و به سمت راست حرکت نمود و به ثبت و ضبط آثار و بناهای تاریخی همت گماشت. وی، شهرها، روستاها، دهات و قریه‌ها را یک به یک با پای پیاده و گاه با اسب و استر پیمود و وظیفه‌ی خود را به انجام رساند. نویسنده با گرفتن عکس‌های زیبا و کشیدن نقشه‌ی بناهای تاریخی، نفاست و همچنین علمی‌بودن کار خود را دوچندان کرده است.
منوچهر ستوده طرح بناهای تاریخی این مناطق را ساده می‌داند و مدعی است که بناهای تاریخی این مناطق به علت بارندگی‌های فراوان و بالابودن درجه‌ی رطوبت و رویش خودرویِ درختان جنگلی از عمر طولانی بی‌نصیب است و بناهای با عمر 150 یا 200 ساله را در آنجا باید قدیمی دانست و به پاسداری و ثبت و ضبط آن پرداخت.
ستوده بناهای تاریخی را چنین دسته‌بندی می‌کند: مدرسه‌ها، مساجد، امامزاده‌ها، بقعه‌ها، تربت‌ها (که آرامگاه‌های شیوخ، دراویش، میران، بابایان)، تکیه‌ها، خانقاه‌ها، کاروانسراها، حمام‌ها، بازارها، خانه‌های قدیمی، بناهای دولتی (مانند توپخانه،دارالحکومه)، قلعه‌ها و پل‌ها.
از دیگر کارهای دکتر ستوده می‌توان به فرهنگ گیلکی با مقدمه‌ی استاد ابراهیم پورداود، فرهنگ کرمانی، فرهنگ بهدینان با مقدمه‌ی استاد ابراهیم پورداود، حدود العالم من المشرق الی المغرب، مهمان‌نامه بخارا، جغرافیای اصفهان، فرهنگ سمنانی، سرخه‌ای، لاسگردی، سنگسری، شهمیرزادی، عجایب المخلوقات و غرایب الموجودات، قلاع اسماعیلیه در رشته‌کوه‌های البرز، تاریخ گیلان و دیلمستان، فرهنگ نائینی، تاریخ بدخشان، تاریخ بنادر و جزایر خلیج فارس، سفرنامه‌ی گیلان ناصرالدین شاه قاجار و جغرافیای تاریخی شمیران اشاره کرد.
