
اين جمع نابسامانيهاي فعلي را حاصل رها شدگي و ضعف مديريتي در دستگاه فرهنگي کشور مي دانند ومعتقدند تا اين باندها سينماي ارزشي بعد از انقلاب را به نابودي کامل سوق نداده اند بايستي خلع يد شوند و دلسوزان سينماي فرهيخته چاره جويي نمايند .
ذکر اين نکته ضروري است سينماي ايران بعد از دوران بسيار درخشان وتوليد آثار فاخر در دودهه اول انقلاب ، به مرور به وادي لمپنيسم و سطحي نگري وتوليد آثار بي ارزش و ضعيف افتاده است و به ندرت مي توان از ميان موج جديدي که با کمدي بي ريشه ونازل پرده ها را اشغال نموده اند ، اثري در خور پيدا نمود ، آنهم اگر از هزار توي باندهاي انحصار اگر جان سالم بدر برده باشد .