گروه جنگ نرم مشرق - اخبار ایران و تحلیلهای پیرامون آن به طور مستمر در رسانههای خارجی - اعم از غربی، شرقی و منطقهای - منعکس میشود. نگاهی به موضوعات پرداخته شده درباره ایران میتواند تصویری کلی از نقاط تمرکز این رسانهها در داخل و نحوه انعکاس و جهتدهی آن به فضای افکار عمومی در کشورهای خود و جهان ارائه دهد.
توافق اوباما - ایران: تشریح یک فاجعه
مجله فرونت پیج در گزارشی مینویسد: اهمیتی ندارد که تحریمهای ایران یکدفعه و یا به صورت پلکانی برداشته میشوند، اینکه اورانیوم غنیشده ایران به روسیه منتقل میشود، اینکه بازرسیهای سرزده انجام میشود، اینکه مدت زمانی برای محدودیتهای اعمال شده برای برنامه هستهای ایران تعیین میشود یا خیر. ایران همچنان دانش فنی و زیرساختهای لازم برای غنیسازی اورانیوم را در اختیار دارد و دیگر خبری از رژیم تحریمها هم نیست.
این توافق هستهای تنها یک معنا دارد: دیر یا زود ایران به یک قدرت هستهای مبدل میشود.
علت اینکه ما به این مرحله خطرناک رسیدیم اشتباهات باراک اوباما است. اوباما با شعار تغییر سیاست خارجی آمریکا رئیس جمهور شد. اوباما تلاش کرد سیاست خارجی آمریکا را که در زمان جورج بوش آسیب دیده بود با استفاده از واژگانی از قبیل چندجانبهگرایی، روابط دیپلماتیک و موسسات بینالمللی بهبود بخشد و به همین خاطر دست خود را پیش دشمنان دیرینه ما دراز کرد.
از زمانیکه اوباما به حکومت رسیده است، وی به ایران ابراز علاقه کرده است، تبریک نوروز ارسال کرده است و حی با ارسال نامههای شخصی از مقامات ایران خواسته است تا برای بهبود شرایط منطقه دو کشور با هم همکاری داشته باشند.
در حقیقت، به خاطر علاقه اوباما، ما در حال حاضر همکاریهای منطقهای و دوجانبه با ایران داریم، همکاریهایی که به سود ایران و به ضرر آمریکا است. در عراق ما داریم به ایران و شیعیان مورد حمیات ایران کمک میکنیم. حتی در مذاکرات در برابر همپیمانان غربی خود از ایرانیها حمایت میکنیم.
میتوان خیلی درباره انگیزههای اوباما از انجام این اقدامات حرف زد. به نظر میرسد که اوباما این ایده را که آمریکا بازیگر بدی در منطقه خاورمیانه است و قدرت نئوامپریالیستی و نئواستعمارگری آن باعث بسیاری از مشکل جهان است را قبول کرده است. بنابراین وی در تلاش است تا این افکار منفی را در سطح جهان بزداید. به همین خاطر، وی هر چند وقت یکبار به خاطر گناهان آمریکا عذرخواهی میکند.
بخشی از سیاست خارجی کاخ سفید بر اساس این ایده غلط بنا نهاده شده است که تمامی درگیریها را میتوان با مذاکره و بحثهای منطقی با دشمنان ما حل و فصل کرد. اما مرور تاریخ باید ما را از این اشتباه بزرگ آگاه سازد. اگر هر دو طرف اصول مشترکی درباره صلح، تحمل، و احترام متقابل داشته باشند، مذاکرات میتواند باعث حل اختلافات شود. اما زمانیکه که اصول دو طرف با هم تفاوت دارد، مذاکره تنها فرصتی را در اختیار دشمنان ما قرار میدهد تا خود را قویتر نمایند.
ایران هرگز نمیپذیرد که خود را تسلیم یک قدرت جهانی نماید. بر عکس، این کشور نفوذ خود را از سوریه تا یمن گسترش داده است و اگر این کشور به تواند به سلاح اتمی دست یابد، خواهد توانست خود را به عنوان یک هژمون در منطقه معرفی نماید. به همین دلیل، این باور که ایران علاقمند به همکاری با آمریکا در مباحث منطقهای و دو جانبه است حتماً شکست خواهد خورد. ایران قطعاً به مذاکره کردن برای وقت خریدن ادامه میدهد و البته به همکاری با آمریکا در مبارزه با داعش ادامه خواهد داد. اما، اقدامات 35 سال گذشته ایران نشان داده است که این کشور سرسختترین دشمن آمریکا محسوب میشود.
نویسنده این مقاله نتیجهگیری میکند: تفاوت فاحش بین منافع و عقاید آمریکا و ایران حل و فصل مناقشات از طریق مذاکره را به رویا تبدیل کرده است. تنها زور مشخص میکند که کدام طرف پیروز است.
گفتگوهای هستهای با ایران: درسهای گرفته شده از کره شمالی
به گزارش مجله دیپلمات، نمایندگان گروه 5+1 و ایران به سختی تلاش میکنند تا پیشرفت ملموسی حاصل شود.
***
توافق اوباما - ایران: تشریح یک فاجعه
مجله فرونت پیج در گزارشی مینویسد: اهمیتی ندارد که تحریمهای ایران یکدفعه و یا به صورت پلکانی برداشته میشوند، اینکه اورانیوم غنیشده ایران به روسیه منتقل میشود، اینکه بازرسیهای سرزده انجام میشود، اینکه مدت زمانی برای محدودیتهای اعمال شده برای برنامه هستهای ایران تعیین میشود یا خیر. ایران همچنان دانش فنی و زیرساختهای لازم برای غنیسازی اورانیوم را در اختیار دارد و دیگر خبری از رژیم تحریمها هم نیست.
این توافق هستهای تنها یک معنا دارد: دیر یا زود ایران به یک قدرت هستهای مبدل میشود.
علت اینکه ما به این مرحله خطرناک رسیدیم اشتباهات باراک اوباما است. اوباما با شعار تغییر سیاست خارجی آمریکا رئیس جمهور شد. اوباما تلاش کرد سیاست خارجی آمریکا را که در زمان جورج بوش آسیب دیده بود با استفاده از واژگانی از قبیل چندجانبهگرایی، روابط دیپلماتیک و موسسات بینالمللی بهبود بخشد و به همین خاطر دست خود را پیش دشمنان دیرینه ما دراز کرد.
از زمانیکه اوباما به حکومت رسیده است، وی به ایران ابراز علاقه کرده است، تبریک نوروز ارسال کرده است و حی با ارسال نامههای شخصی از مقامات ایران خواسته است تا برای بهبود شرایط منطقه دو کشور با هم همکاری داشته باشند.
در حقیقت، به خاطر علاقه اوباما، ما در حال حاضر همکاریهای منطقهای و دوجانبه با ایران داریم، همکاریهایی که به سود ایران و به ضرر آمریکا است. در عراق ما داریم به ایران و شیعیان مورد حمیات ایران کمک میکنیم. حتی در مذاکرات در برابر همپیمانان غربی خود از ایرانیها حمایت میکنیم.
میتوان خیلی درباره انگیزههای اوباما از انجام این اقدامات حرف زد. به نظر میرسد که اوباما این ایده را که آمریکا بازیگر بدی در منطقه خاورمیانه است و قدرت نئوامپریالیستی و نئواستعمارگری آن باعث بسیاری از مشکل جهان است را قبول کرده است. بنابراین وی در تلاش است تا این افکار منفی را در سطح جهان بزداید. به همین خاطر، وی هر چند وقت یکبار به خاطر گناهان آمریکا عذرخواهی میکند.
بخشی از سیاست خارجی کاخ سفید بر اساس این ایده غلط بنا نهاده شده است که تمامی درگیریها را میتوان با مذاکره و بحثهای منطقی با دشمنان ما حل و فصل کرد. اما مرور تاریخ باید ما را از این اشتباه بزرگ آگاه سازد. اگر هر دو طرف اصول مشترکی درباره صلح، تحمل، و احترام متقابل داشته باشند، مذاکرات میتواند باعث حل اختلافات شود. اما زمانیکه که اصول دو طرف با هم تفاوت دارد، مذاکره تنها فرصتی را در اختیار دشمنان ما قرار میدهد تا خود را قویتر نمایند.
ایران هرگز نمیپذیرد که خود را تسلیم یک قدرت جهانی نماید. بر عکس، این کشور نفوذ خود را از سوریه تا یمن گسترش داده است و اگر این کشور به تواند به سلاح اتمی دست یابد، خواهد توانست خود را به عنوان یک هژمون در منطقه معرفی نماید. به همین دلیل، این باور که ایران علاقمند به همکاری با آمریکا در مباحث منطقهای و دو جانبه است حتماً شکست خواهد خورد. ایران قطعاً به مذاکره کردن برای وقت خریدن ادامه میدهد و البته به همکاری با آمریکا در مبارزه با داعش ادامه خواهد داد. اما، اقدامات 35 سال گذشته ایران نشان داده است که این کشور سرسختترین دشمن آمریکا محسوب میشود.
نویسنده این مقاله نتیجهگیری میکند: تفاوت فاحش بین منافع و عقاید آمریکا و ایران حل و فصل مناقشات از طریق مذاکره را به رویا تبدیل کرده است. تنها زور مشخص میکند که کدام طرف پیروز است.
گفتگوهای هستهای با ایران: درسهای گرفته شده از کره شمالی
به گزارش مجله دیپلمات، نمایندگان گروه 5+1 و ایران به سختی تلاش میکنند تا پیشرفت ملموسی حاصل شود.
همین برای منتقدان توافق کافی است. مخالفان توافق هستهای با ایران به نمونه قبلی اشتباه دیپلماسی هستهای اشاره میکنند: چارچوب هستهای مورد توافق سال 1994 با کره شمالی. سناتور تام کاتن به عنوان یکی از منتقدان گفتگوهای هستهای با ایران به معضل کره شمالی به عنوان یک هشدار اشاره کرده و میگوید: پس از امضای چارچوب توافقی در سال 1994 با کره شمالی، 12 سال طول کشید که پیونگیانگ بمب اتمی را تولید و آنرا برای اولین بار در سال 2006 آزمایش کند.
اما، مذاکرهکننده اصلی این چارچوب توافقی برداشت دیگری دارد. رابرت گالوچی در این باره گفت که مقایسه پرونده هستهای ایران با توافق هستهای با کره شمالی کار نادرستی است. برغم انتقادات مطرح شده، توافق هستهای با کره شمالی مفید بود. درست است که سرانجام این توافق هستهای لغو شد و تولید اورانیوم غنیشده توسط کره شمالی باعث شد تا دولت بوش توافق انجام شده را کنار بگذارد، اما این توافق باعث کند شدن فرآیند تولید بمب اتمی توسط کره شمالی شد. واشنگتن در اصل برآورد کرده بود که بدون توافق هستهای، کره شمالی تا سال 2000 بیش از 200 کیلوگرم پلوتونیوم تولید خواهد کرد. این میزان برای تولید 100 کلاهک هستهای کافی است. در عوض، تا سال 2002 زمانیکه توافق هستهای لغو شد، کره شمالی تسلیحات اتمی بیشتری را تولید نکرده بود. همین مساله برای موفقآمیز خواندن توافق هستهای با این کشور کافی است.
در حقیقت، گالوچی مشخص شدن فریبکاری پیونگیانگ را نشانه موفق بودن توافق میداند. وی معتقد است که این مساله نشان داد که راستی آزمایی توافق مفید بوده است. هیچکس از اینکه کره شمالی فریبکاری خواهد کرد تردیدی نداشت، اما واشنگتن مطمئن بود که در کمترین زمان ممکن این مساله آشکار خواهد شد.
نویسنده این مقاله در ادامه مینویسد: همین رویکرد را میتوان درباره مذاکرات هستهای با ایران اعمال کرد. توافق هستهای را نباید با یک توافق ایدهآل مقایسه کرد. همینکه توافق هستهای توانست برنامه غنیسازی کره شمالی را کند کند، آن توافق موفق بوده است.
درخصوص مذاکرات هستهای با ایران یک مساله وجود دارد. آیا راه حل دیگری به غیر توافق با ایران وجود دارد که بتوان از آن نتیجه بهتری گرفت؟ بدون توافق، دو گزینه اصلی وجود دارد: برنامه هستهای ایران بدون هیچ گونه نظارتی ادامه خواهد یافت و یا آمریکا به گزینه نظامی روی خواهد آورد. اگر توافق بهتر از هر یک از این گزینههاست، پس باید آن را دنبال کرد.
توافق هستهای با اایران میتواند از چارچوب توافقی با کره شمالی موفقتر باشد چرا که در مذاکرات مسائل بیشتری گنجانده شده است و دیگر پنج کشور بزرگ دنیا هم در آن حضور دارند.
ایران، تحریمها و سرنوشت گفتگوهای هستهای
به نظر میرسد مهمترین مساله مورد اختلاف در مذاکرات زمانبندی وچگونگی برداشته شدن تحریمهاست.
ایران اندکی در بحث لغو تحریمها از خود نرمش نشان داده است. طرفین توافق کردهاند که تحریمهای آمریکا، اتحادیه اروپایی و تحریمهای شورای امینت در ابتدای امضای توافق هستهای به جای آنکه برداشته شود، تعلیق گردند. به گفته این منابع، ایران مخالفتی با پابرجا ماندن تحریمهای شورای امنیت درباره برنامه موشکی و نظامی ایران نداشته است.
اما، مساله دردسرساز این است که شش کشور غربی بر حفظ کل سیستم حقوقی تحریمها تا زمانیکه سازمان بینالمللی انرژی اتمی بر صلحآمیز بودن برنامه هستهای ایران صحه به گذارد اصرار میکنند، فرآیندی که به نظر میرسد سالهای بسیاری طول بکشد. غربیها معتقدند که حفظ چارچوب تحریمها برای وارد آوردن فشار بر ایران به منظور تبعیت این کشو راز مفاد توافق ضروری است.
اما، طرف ایرانی به تیمهای مذاکرهکننده غربی گفته است که آنها محدودیتهایی را برای برنامه هستهای ایران وضع کردهاند که غیرقابل برگشت است. پس طرف غربی باید در هر مورد پاسخ مناسبی به دهد. ایران خواستار زمانبندی برای رفع کامل تحریمهاست.
مشکل اصلی مقامات ایرانی این است که طرف غربی بر این مساله اصرار دارد که برنامه هستهای ایران باید توسط آژانس بینالمللی انرژی اتمی تایید شود. آنها معتقدند که برای آنکه این امر محقق شود، این سازمان به 15 سال زمان نیاز دارد همانگونه که این مدت زمان برای آفریقای جنوبی سپری شد.
جان بولتون: تایید توافق هستهای با ایران توسط کنگره مهم نیست
به گزارش پایگاه هیل، جان بولتون نماینده اسبق آمریکا در سازمان ملل معتقد است که کنگره نباید توافق هستهای با ایران را بررسی نماید. وی گفت: فکر نمیکنم که خیلی مهم باشد که کنگره به این توافق نگاهی بیندازد یا خیر. به نظر من این یک نکته انحرافی است. اصلاً، باید بپرسیم که این چه توافق تاسف باری است.
اما، طرف ایرانی به تیمهای مذاکرهکننده غربی گفته است که آنها محدودیتهایی را برای برنامه هستهای ایران وضع کردهاند که غیرقابل برگشت است. پس طرف غربی باید در هر مورد پاسخ مناسبی به دهد. ایران خواستار زمانبندی برای رفع کامل تحریمهاست.
مشکل اصلی مقامات ایرانی این است که طرف غربی بر این مساله اصرار دارد که برنامه هستهای ایران باید توسط آژانس بینالمللی انرژی اتمی تایید شود. آنها معتقدند که برای آنکه این امر محقق شود، این سازمان به 15 سال زمان نیاز دارد همانگونه که این مدت زمان برای آفریقای جنوبی سپری شد.
جان بولتون: تایید توافق هستهای با ایران توسط کنگره مهم نیست
به گزارش پایگاه هیل، جان بولتون نماینده اسبق آمریکا در سازمان ملل معتقد است که کنگره نباید توافق هستهای با ایران را بررسی نماید. وی گفت: فکر نمیکنم که خیلی مهم باشد که کنگره به این توافق نگاهی بیندازد یا خیر. به نظر من این یک نکته انحرافی است. اصلاً، باید بپرسیم که این چه توافق تاسف باری است.
وی ادامه داد: کنگره از مسئولین خود منحرف شده است و سخت است آنرا به مسیر خود بازگردانیم. کنگره تنها باید زمانی وارد میدان شود که توافق نهایی شامل نکاتی باشد که آنرا به صورت یک معاهده درآورد. در این صورت ورود کنگره الزامی است.
وی افزود: مردم باید واقعگرا باشند. بیش از 90 درصد توافقات بینالمللی که آمریکا ظرف 50 سال گذشته منعقد کرده است به صورت توافق اجرایی بوده است.
چرا اوباما به توافق (موقت) بیش از ایران نیاز دارد
به گزارش پایگاه نیشن، طبق شرایط مشخص شده، ایران و شش کشور غربی باید تا آخر ماه مارس به توافق دست یابند، اما آنها این تاریخ را برای دستیابی به توافق نهایی تا 30 ژوئن تمدید کردند. مذاکرهکنندگان ایرانی نیز به دلیل سستی طرف مقابل نرمشهای زیادی از خود نشان نمیدهند. اما، مذاکرهکنندگان آمریکایی که باید توافق امضا شده را تا ماه آینده در اختیار کنگره بهانهگیر قرار دهند زمانی زیادی ندارند.
وی افزود: مردم باید واقعگرا باشند. بیش از 90 درصد توافقات بینالمللی که آمریکا ظرف 50 سال گذشته منعقد کرده است به صورت توافق اجرایی بوده است.
چرا اوباما به توافق (موقت) بیش از ایران نیاز دارد
به گزارش پایگاه نیشن، طبق شرایط مشخص شده، ایران و شش کشور غربی باید تا آخر ماه مارس به توافق دست یابند، اما آنها این تاریخ را برای دستیابی به توافق نهایی تا 30 ژوئن تمدید کردند. مذاکرهکنندگان ایرانی نیز به دلیل سستی طرف مقابل نرمشهای زیادی از خود نشان نمیدهند. اما، مذاکرهکنندگان آمریکایی که باید توافق امضا شده را تا ماه آینده در اختیار کنگره بهانهگیر قرار دهند زمانی زیادی ندارند.
به گفته کارشناسان، هیچگونه فشاری از داخل کشور بر روی طرفهای اروپایی و ایرانی وجود ندارد. به همین سبب، ایرانیها با خاطری آسوده از این شرایط بهره میبرند.
تیرتا پارسی رئیس شورای ملی ایرانیان مقیم آمریکا در این باره گفت: اینکه ایرانیها اینطور بازی درآوردهاند تا حدی به این دلیل است که آنها میدانند که مذاکرهکنندهگان آمریکایی نمیتوانند دست خالی به خانه برگردند. اما، اگر ایرانیها بدون نتیجه به تهران برگردند، مشکلی برای آنها ایجاد نخواهد شد زیرا توافق موقت برای سه ماه دیگر پابرجاست.
جمهوریخواهان و تعدادی از اعضاء شاخص دموکرات کنگره به کاخ سفید هشدار دادهاند که اگر تا 31 مارس توافقی حاصل نشود علت آن این است که نمیشود به تهران اعتماد کرد و در نتیجه تحریمهای جدید را علیه این کشور وضع میکنند. کاخ سفید نگران است که مبادا این لایحه جدید مذاکرات را متوقف کند.
با این حال، فشار برای دستیابی به توافق هستهای برای ارائه به کنگره، تیم 5+1 را در وضعیت درماندهای قرار داده است. ژرالد آرود سفیر فرانسه در آمریکا در صفحه توییتر خود نوشت: به جای آنکه دائماً بر موضوع مهلت تعیین شده تاکید کنیم، بهتر است به مفاد توافق توجه کنیم. این مهمتر است.
تیرتا پارسی رئیس شورای ملی ایرانیان مقیم آمریکا در این باره گفت: اینکه ایرانیها اینطور بازی درآوردهاند تا حدی به این دلیل است که آنها میدانند که مذاکرهکنندهگان آمریکایی نمیتوانند دست خالی به خانه برگردند. اما، اگر ایرانیها بدون نتیجه به تهران برگردند، مشکلی برای آنها ایجاد نخواهد شد زیرا توافق موقت برای سه ماه دیگر پابرجاست.
جمهوریخواهان و تعدادی از اعضاء شاخص دموکرات کنگره به کاخ سفید هشدار دادهاند که اگر تا 31 مارس توافقی حاصل نشود علت آن این است که نمیشود به تهران اعتماد کرد و در نتیجه تحریمهای جدید را علیه این کشور وضع میکنند. کاخ سفید نگران است که مبادا این لایحه جدید مذاکرات را متوقف کند.
با این حال، فشار برای دستیابی به توافق هستهای برای ارائه به کنگره، تیم 5+1 را در وضعیت درماندهای قرار داده است. ژرالد آرود سفیر فرانسه در آمریکا در صفحه توییتر خود نوشت: به جای آنکه دائماً بر موضوع مهلت تعیین شده تاکید کنیم، بهتر است به مفاد توافق توجه کنیم. این مهمتر است.