به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:

حشمت‌الله فلاحت‌پیشه در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: چندی پیش درباره لوایح چهارگانه یک سری ایرادات را به مقام معظم رهبری اعلام کردند که ایشان نیز ملاحظاتی را مطرح کردند. بعد از آن گردش کاری صورت گرفت. در نهایت ایشان این موضوع را بیان کردند که باید در این‌باره مجلس و دولت نظر دهند؛ یعنی مجلس و دولت را مامور کردند که نظرشان را اعلام کنند.

وی افزود: نظر مجلس می‌تواند تایید یا رد باشد لذا اینکه برخی افراد موضوع لوایح چهارگانه را به دفتر رهبری و اعلام نظر ایشان ربط می‌دهند، درست نیست. رهبری درباره لوایح چهارگانه تنها چنین دستوری دادند و دستور دیگری نداشتند.

درباره این اظهارات شایان ذکر است که اولا رهبری در دیدار با رئیس‌ و نمایندگان مجلس (۳۰ خرداد ۹۷) به روشنی فرمودند: مجلس باید مظهر عزت ملی و مظهر اقتدار و استحکام نظام باشد؛ مجلس این است، امام فرمودند که مجلس، عصاره فضایل ملت است؛ این نکته، نکته مهمی است؛ توجه کنید: عصاره فضایل، نه عصاره همه خصلت‌ها! بعضی از خصلت‌ها جزو فضایل نیست. مجلس بایستی عصاره فضایل ملت باشد، فضایل این ملت هم خیلی زیاد است. مجلس نباید نماد تردید باشد، نماد خودکم‌بینی باشد؛ نباید نماد یأس و نومیدی یا نماد عدم اعتنا و عدم مبالات به مسائل کشور باشد... من اشاره کنم به این مسائل کنوانسیون‌ها و این معاهدات بین‌المللی، ببینید؛ این معاهدات بین‌المللی که به آن در لغت فرنگی گفته می‌شود کنوانسیون، در اصل در یک نقطه‌ای پخت‌وپز می‌شود که اطراف قضیه، من باب مثال آن ۱۰۰ کشور با ۱۵۰ کشور که بعدا به آن می‌پیوندند، هیچ تاثیری در آن پخت‌وپز اولیه ندارند. یک جایی بالاخره چند قدرت بزرگ در مجموعه‌های هیئت‌های فکری‌شان - به قول خودشان اتاق فکرشان - می‌نشینند برای یک منافعی و مصالحی که برای خودشان تعریف کردند، یک چیزی را پخت‌وپز می‌کنند، بعد این را به وسیله دولت‌هایی که همسوی با آنها هستند یا مرعوب آنها هستند یا دنباله‌رو آنها هستند و خیلی منافعی هم در این کار ندارند، تصویب می‌کنند؛ اگر یک دولت مستقلی هم پیدا بشود - حالا مثل جمهوری اسلامی - که مثلا بگوید «من این را قبول ندارم؛ این کنوانسیون را، این معاهده بین‌المللی را قبول ندارم.» سرش می‌ریزند که «آقا! ۱۲۰ کشور، ۱۵۰ کشور، ۲۰۰ کشور این را قبول کردند؛ شما چطور قبول نمی‌کنید؟» کنوانسیون‌ها غالبا  این [جور] است.

حالا چه کار بکنیم؟ بعضی از این معاهدات بین‌المللی و کنوانسیون‌ها مواد مفیدی دارند. خیلی خوب، اشکالی ندارد؛ بنده هم درمورد همین چیزهایی که اخیرا در مجلس مطرح شد در این چند ماه اخیر، گفتم مجلس مستقلا خودش قانون بگذراند. فرض کنیم مبارزه با تروریسم یا با پولشویی است؛ خیلی خوب، مجلس شورای اسلامی یک مجلس رشید و عاقل و بالغی است؛ بنشینند یک قانون بگذرانند؛ این قانون، قانون مبارزه با پولشویی است. هیچ مشکلی هم ندارد، شرایط زیادی‌ای هم ندارد و همان کاری که خود شماها می‌خواهید بکنید. در این قانون مندرج است؛ این مهم است. هیچ لزومی ندارد که ما برویم چیزهایی را که نمی‌دانیم ته آن چیست یا حتی می‌دانیم که مشکلاتی هم دارد، به خاطر آن جهات مثبت و جنبه‌های مثبت، قبول بکنیم.»

اینکه برخی نمایندگان مجلس با وجود این استدلال صریح و حکیمانه همچنان دنبال تصویب ملحقات و مطالبات کارگروه مافیایی (آمریکایی) FATF باشند، داستان گاو بنی‌اسرائیل را تداعی می‌کند که حکم را می‌دانستند اما باز خود را به بی‌اطلاعی و سردرگمی می‌زدند تا حکم را اجرا نکنند.
وقتی با اسناد و اخبار متعدد، گماشتگان دولت آمریکا صراحتا FATF را  اداره می‌کنند و بر تحمیل خواسته‌های خود از این طریق صراحت دارند، کدام عاقل مستقل و عزتمندی به تصویب همان طلبکارها تن می‌دهد؟!

ثانیا وقتی آمریکا، غرب، اصل برجام را با بدعهدی و پیمان‌شکنی هوا کرده‌اند و از «هزینه - فایده» آن برای ما، فقط هزینه‌ها و تعهداتش مانده، کدام عقلی امضا می‌کند که مسیر در نظر غرب را در زمینه واگذاری امتیاز و اخذ امتیازات نسیه ادامه دهیم. وقتی چک برجام برگشت خورده بلکه به مرحله ابطال رسیده، برای چه باید تعهدات جدیدی را بپذیریم و چک بلامحل دیگری را بگیریم؟ با این کار قطعا برای نقض راحت‌تر برجام و اینکه هیچ مخالفتی نداریم، چراغ سبز داده‌ایم.

ثالثا رهبر انقلاب دلیلی ندارد در جزئیات و مصادیق دخالت کنند اما این بدان معنا نیست که دولت و مجلس، مجاز به نادیده گرفتن مصالح و امنیت ملی هستند. در ماجرای برجام نیز رهبر انقلاب در کنار تبیین خط قرمزها و بیان هشدارها و تاکید بر غیرقابل اعتماد بودن آمریکا، بر حفظ شأن قانونی مجلس اصرار ورزیدند اما متاسفانه اکثریت مجلس، شأن خود را حفظ نکرد و برخلاف ۴۰ روز بررسی مستند در کمیسیون ویژه که منافذ و خلل فراوانی را برای برجام فهرست کرده بود، در کمتر از ۲۰ دقیقه، تعهدات ۱۵-۲۰ ساله برجام را امضا کردند. آن کوتاهی بزرگ و پرخسارت نباید تکرار شود. جالب اینکه با وجود تاکید رهبری به اهمیت مجلس، برخی نمایندگان کج‌فهم و سیاست‌باز - که ۲۰ دقیقه را برای بررسی و تصویب برجام زیاد می‌دانستند - بعدها باز هم از خود سلب مسئولیت کرده و آن را متوجه رهبری کردند!