واقعا دلم گرفت . تا همین دهه شصت (1362) که بعنوان رزمنده در این مدرسه درس میخوندم همه چیزش ردیف و منظم بود. شش ماه درس خوندن تو اونجا برام باعث افتخار بود که در مدرسه ای درس می خونم که به همت امیر کبیر تاسیس یافته و در فضائی نفس می کشم که او نفس کشیده . اما صد حیف از این نامرادی روزگار که اینچنین میراث فرهنگی علمی کشور را میراث داری می کنیم. وقتی هم که تو جلسات سازمان میراث شرکت می کردم همشون رو دلسوز می دیدم که مثلا برای بازگرداندن یک تابلو یا اثر نفیس عتیقه چقدر تلاش و هزینه می کردند اما این در و گوهر گرانبها در مرکز شهر اینچنین مورد بی مهری قرار گرفته ؟!! همین بس که بگویم : وای. وای. وای!!

چه دارالفنونی :فنون تخریب ،بی فرهنگی ، بی ادبی ، و.... کجایی امیر کبیر ؟؟؟؟؟؟؟؟

واقعا که باعث تاسفه متاسفانه مسولینش فقط به فکر پست و مقام و جیبشون هستند!خیلی خوب میشد اسامی مسئولین ذیربطش را هم مینوشتید