به گزارش مشرق، «میکائیل دیانی» در یادداشت روزنامه «وطن امروز» نوشت:
چند روز قبل بود که گفت‌وگویی از سعید حجاریان با عنوان «برای روحانی چه خوابی دیده‌اند؟!» در یکی از روزنامه‌های زنجیره‌ای منتشر شد. در آن گفت‌وگو حجاریان ناظر به تحلیلی تخیلی از جریان منتقد روحانی که هیچ ما به ازای بیرونی نداشته و شاهد مثالی هم برایش نیاورده بود، ۴ سناریوی «استعفا»، «کناره‌گیری»، «عدم کفایت سیاسی» و «پرونده‌سازی» را برای آینده پیش روی روحانی برشمرده بود.
بیشتر بخوانید:
سه گام حجاریان برای «خلع روحانی، انقلاب و حکومت بعد»
روحانی چگونه از دوقطبی که حجاریان ساخت رها شود؟
حالا روز گذشته یکی دیگر از روزنامه‌های زنجیره‌ای جریان اصلاحات در گفت‌وگو با یکی از تندروهای این جریان تیتری با عنوان «دولت پنهان، دولت روحانی را نشانه رفته است» منتشر کرده که نشان از یک جریان‌سازی رسانه‌ای از سوی این جریان دارد.
انتشار سریالی اینگونه گفت‌وگوها می‌تواند خود سناریویی باشد که در اتاق فکر رسانه‌های این جریان ساخته و پرداخته شده است.
۱- در سالگرد انتخاب دولت دوازدهم، روحانی با یک مشکل اساسی روبه‌رو است؛ ایده اصلی و البته تنها ایده دولت برای اداره کشور یعنی برجام به پایان راه رسیده است و نسخه تجویزی جریان نومحافظه‌کار برای پیشبرد جامعه غلط از آب درآمده است، این را باید در کنار این مسأله دید که در ۵ سال گذشته نیز عایدی جامعه از برجام «تقریبا هیچ» بوده است و حالا در سالگرد انتخاب دولت هیچ برنامه‌ای برای اداره کشور وجود ندارد؛ چه آنکه در ۲ هفته اخیر و پس از خروج آمریکا از برجام و با وجود آنکه عمده تعهدات جریان مقابل در برجام مربوط به آمریکا بوده است و پس از خروج آن دیگر برجامی وجود ندارد، تمام تلاش دولت برای حفظ برجام با اروپاست و تاکنون برنامه مشخصی از سوی دولت برای اداره کشور بدون برجام ارائه نشده است.
۲- دولت روحانی که از همان ابتدا به «تنبلی و کم‌کاری» اما «پرخوری و حقوق نجومی» شهره بود، نتوانسته مطالبات مردمی و وعده‌های حداقلی خود را در حوزه اقتصاد و معیشت محقق کند و حالا با حجم فزاینده‌ای از نارضایتی‌های عمومی مواجه است؛ چه آنکه حجاریان در همین گفت‌وگو معترف است اگر روحانی برود، مردم به نبود روحانی راضی هستند چون شاهد تحقق نیافتن وعده‌های اقتصادی او بوده‌اند.
اینها در شرایطی است که دولت مدعی تخصص در باب امنیت در یک سال گذشته نتوانسته یا نخواسته با مردم نیز به گفت‌وگویی صادقانه بنشیند و دردهای آنها را بشنود یا لااقل سطح خود را کمی فروکاست دهد تا مردم دردمند با دیدن میل دولت به ساده‌زیستی آرام شوند و نتیجتا با همه اعتراض‌های مردمی نیز برخوردی قهری انجام شده است و تنها همان سیاست دهه هفتادی کارگزاران که «باید پلیس ضدشورش تقویت شود» به کار رفته و آنقدر نابلدی رسانه‌ای- سیاسی-امنیتی رخ داده که عمدتا اعتراض‌های مردمی تبدیل به ابزار ضدانقلاب برای سوءاستفاده علیه نظام اسلامی و مانور منافقین شده است!
استیصال دولت و حامیان آن را در وضعیت موجود می‌توان از سکوت و بایکوت مطلق سالگرد انتخاب دوباره رئیس‌جمهور نیز فهمید، چه آنکه این جریان در ۴ سال دولت اول در سالگرد انتخابات جشن‌های سراسری و... را تدارک می‌دیدند اما امروز در یک حرکت کاملا زیرپوستی از کنار این مسأله می‌گذرند و ترجیح می‌دهند به جامعه اعلام نکنند اساسا هستند، چرا که می‌دانند بیشتر از همه بر حجم تنفر جامعه از آنها افزوده خواهد شد.
۳- رفتار اصلاح‌طلبان در یک سال گذشته شامل ۲ مقطع بوده است که مقطع اول به بحث غیرصادقانه «وحدت ملی» گذشته است و حال پروژه مشروعیت‌زدایی. پایین کشیدن روحانی در دستور کار این جریان قرار گرفته است. این جریان همواره و پس از هر هزینه‌زایی سیاسی، اجتماعی، امنیتی، اقتصادی و بین‌المللی که نتیجه رفتارهای یک‌طرفه رادیکال این جریان است؛ تلاش دارد با ایجاد بحث «وحدت ملی» به کم کردن بار مسؤولیت و توزیع عمومی هزینه‌هایی که ایجاد کرده برسد اما بی‌صداقتی در این مسیر مانند طرح «حاکمیت دوگانه» و «پروژه فتح سنگر به سنگر» پس از دوم خرداد ۷۶؛ آشوب و فتنه ۸۸ و تهمت جلادی به نظام اسلامی در جریان انتخابات ۹۶ و... باعث شده دیگر کسی از آنها استراتژی «وحدت» را نپذیرد و حالا آنها وارد مرحله دوم شده‌اند.
۴- همچنان که گفته شد همواره این جریان تلاش کرده از زیر بار هزینه‌هایی که به جامعه تحمیل کرده شانه خالی کند و حالا هم که دولت روحانی است و حجم عظیمی از ناکارآمدی‌ها؛ جریان اصلاحات در سالگرد دولت ناکارآمد به‌جای بررسی و وضعیت‌سنجی دولت، در حال طراحی یک سناریوی تخیلی امنیتی است که در آن دشمن فرضی اجازه عمل به روحانی را نمی‌دهد و تلاش دارد با بحث پیرامون سناریوی استعفا اذهان را مشغول آن کند تا از زیر بار پاسخگویی فرار کند و با ایجاد یک دشمن فرضی که حالا اسمش را گذاشته‌اند «دولت پنهان»؛ طرح پایین کشیدن رئیس‌جمهور قانونی کشور را به گردن جریان مقابل بیندازند.
این مسیر را می‌توان ادامه استراتژی بی‌صداقتی و فریبی دانست که در همه سال‌های فعالیت جریان اصلاحات در مواجهه با مردم و نگاه‌های متفاوت با آنها به کار برده‌اند.
۵- جریان‌های منتقد دولت با همه انتقادات خرد و کلانی که نسبت به دولت جناب روحانی دارند اما تاکنون درباره هیچ‌یک از سناریوهای تخیلی سعید حجاریان و جریانی که همراه او ایجاد شده است موضعی نداشته‌اند و همچنان این جریان معتقد است در کشور بن‌بست وجود ندارد و اگر دولت از مسیر رفته خود بازگردد و به ظرفیت‌های داخلی و اقتصاد بومی و مولد توجه و با مردم صادقانه برخورد کند، بسیاری از مشکلات حل خواهد شد.
