به گزارش مشرق، «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:

«جررت بلانک» پژوهشگر راهبردی در اندیشکده آمریکایی کارنگی نوشت: نمی‌توانیم راهبرد سیاست خارجی را قربانی تقلای غیرواقع‌بینانه برای فشار بر برنامه موشک بالستیک ایران کنیم. نگرانی ناشی از این برنامه موشکی، نباید به پیشرانی برای کنار کشیدن از برجام تبدیل شود. اینکه برجام را از پنجره موشک‌های بالستیک داوری کنیم، یک خودزنی خطرناک است.

در زمینه موشکی هم، پیمانی چون «ان.پی.تی» (منع گسترش تسلیحات هسته‌ای)، وجود ندارد و توافق‌هایی که موشک‌های بالستیک را محدود می‌کنند، بسیار لاغرترند.مشتریان ایران در آسیا و دیگر مناطق هم حاضر نیستند، آن هزینه‌ای را که برای توقف برنامه هسته‌ای ایران دادند، برای برنامه موشکی هم بدهند. در دیگر سوی میز مذاکرات، موشک‌های بالستیک نقشی کانونی در تفکر راهبردی ایران دارند حال آنکه تسلیحات هسته‌ای چنین نیستند.

اتکای ایران به موشک‌های بالستیک، در گذر جنگ خشونت‌بار عراق- ایران زاده شد. ایران پس از این جنگ، به این نتیجه رسید که به تسلیحات دوربرد در درگیری‌های آینده ‌نیاز دارد. دستیابی به موشک‌ها، آسان‌تر و ارزان‌تر از برساختن یک نیروی هوایی قدرتمند است- بویژه در منگنه تحریم‌های تسلیحاتی آمریکا- و به همین دلایل بود که ایران توجه سنگینی به برنامه موشک‌های بالستیک خود داشت و برخلاف برنامه هسته‌ای هیچگاه در برنامه موشکی به عنوان کانون برنامه‌ریزی امنیتی وقفه‌ای نداشت.جهان و منطقه خاورمیانه با شرایط دگرگون و متغیر روبه‌رو است؛ آمریکا از حمایتی بسیار کمتر از جانب متحدان بین‌المللی برای رویارویی با برنامه موشکی ایران برخوردار است و بنابراین نمی‌تواند تحریم‌های هدفمندی را بر ایران وضع کند.

اما ایران نیاز گسترده‌ای به موشک‌های بالستیک دارد. اگر آمریکا اکنون نمی‌تواند در زمینه موشک‌های بالستیک، به توافقی با ایران و متحدان خود برسد، بهتر است که این تهدید را کمرنگ‌تر کند. دفاع موشکی منطقه‌ای و پایگاه‌های نظامی می‌تواند موشک‌های ایران را به ابزارهای نظامی متعارف کم‌ارزش‌تری تبدیل کند.

گزارش در پایان تأکید دارد: به نظر نمی‌رسد که امروز، خاورمیانه زمینه‌ای مناسب برای چنین رویکرد دیپلماتیکی داشته باشد اما اگر برجام ناکام بماند، وضعیت بسیار بدتر از گذشته خواهد شد؛ آمریکا را منزوی می‌کند و دست ایران برای حرکت به سوی تسلیحات هسته‌ای را بازتر می‌کند.