سرویس سیاست مشرق - روزانه می‌توان از لابه‌لای گزارش‌ها و عناوین خبری رسانه‌های مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابل‌توجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که می‌تواند برای مخاطبین قابل‌استفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژه‌های مشرق" نکات و تأملات قابل‌استخراج از رسانه‌ها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با «ویژه‌های مشرق» همراه شوید.

*******

** روحانی خودش نمی‌خواست وزیر زن انتخاب کند

«عبدالله ناصری» فعال سیاسی اصلاح طلب در مصاحبه با روزنامه آرمان گفت:

«در بحث حضور زنان در مقام وزارت امروز هر توجیهی آقای روحانی بیاورد قابل قبول نیست. اگر رئیس دولت اصلاحات در دولت خود برای انتخاب وزیر زن معذوراتی داشت، امروز استدلال رئیس جمهور در مورد این محدودیت‌ها پذیرفته نیست، چون این مسأله می‌توانست با گفت‌وگو و تعامل حل بشود. مهم‌تر اینکه در دولت قبل آقای احمدی‌نژاد این تابو را شکسته بود. آقای روحانی حتی در دولت اول خود نیز می‌توانست فراتر از یک زن در کابینه خود قرار دهد. از این رو جامعه زنان که نقش موثری در سبد رأی آقای روحانی داشتند خیلی این استدلال را نمی‌پذیرند که خواستم اما نشد؛ یا حوزه مشارکت امور زنان رئیس جمهور که کارنامه موفقی هم داشته جابه‌جا شود. اگرچه فرد جایگزین هم شخص اصلاح‌طلبی است اما تنزل دادن مطالبات مردم که رئیس جمهور آن را نمایندگی می‌کند در افکار عمومی خریداری ندارد. در حال حاضر جوانان نیز از آقای روحانی بسیار گله‌مندند. آقای روحانی یک وزیر جوان انتخاب کرد. نفس انتخاب یک وزیر جوان که متولد جمهوری اسلامی است در کنار چهره‌های ۴ دهه گذشته تحسین‌برانگیز است، اما این تغییر می‌توانست در بسیاری از وزارتخانه‌های دیگر نیز اتفاق بیفتد و تنها وزارت ارتباطات نبود... کسی که ۳۰ سال وزارت کرده تا کی قرار است برسر کار بماند؟ افراد هر اندازه که کارآمد و توانا باشند بالاخره نوآوری‌هایشان در مدت زمان معینی به پایان می‌رسد... معتقد هستم که اگر خود آقای روحانی می‌خواست می‌توانست وزیر زن انتخاب کند، وزیر جوان بیشتر انتخاب کند و در انتخابات مدیران در سطح کلان کشور متناسب با مطالبات مردم عمل کند».

ناصری افزود: «روحانی در میان دانشگاهیان محبوب نیست».

پیش از این «فاطمه هاشمی رفسنجانی» در مصاحبه با روزنامه جهان صنعت در پاسخ به سوالی درخصوص وعده انتخاباتی روحانی درباره انتصاب وزیر زن، گفته بود:

«مطمئناً این جمله معروف روحانی در مجلس که گفتند «دلم می‌خواست وزیر زن انتخاب کنم اما نشد» را نمی‌توانیم باور کنیم. بنده اطلاع دقیقی از اتفاقات پشت پرده ندارم اما چیزی که از ظاهر قضیه می‌فهمم این است که خود آقای روحانی نخواستند وزیر زنی را معرفی و انتخاب کنند و شاید تشخیص دادند که زنی مناسب وزارتخانه‌های دولتش نیست. بنده فشاری را برای عدم انتخاب وزیر زن به آقای روحانی ندیدم و اگر چنین فشارهایی وجود داشته باشد حتماً در دوران آقای احمدی‌نژاد هم بوده، اما دیدیم که او سه زن را به عنوان وزیر به مجلس معرفی کرد».

علاوه بر این «سهیلا جلودارزاده» عضو فراکسیون امید مجلس نیز در مصاحبه با روزنامه آرمان گفته بود: «روحانی در کار با خانم‌ها وسواس دارد!».

گفتنی است با نزدیک شدن به ایام انتخابات ریاست جمهوری سال جاری، بحث حضور زنان در انتخابات به یک مسئله حیاتی تبدیل شد. روحانی در دوران انتخابات به صورت مکرر بر این نکته تأکید کرد که فعالیت‌های اجتماعی زنان یک مسئله مهم و غیرقابل اغماض برای کشور است. در دوران انتخابات بخش مهمی از تهمت‌هایی که به طرف مقابل زده می‌شد، تلاش برای ایزوله کردن زنان در جامعه بود.
روحانی در سخنان خود بارها به مسئله دیوار کشیدن بین زنان و مردان اشاره کرد و مسببان آن را رقبای فعلی انتخاباتی خود معرفی کرد، البته روحانی هیچ‌گاه به این سخنان پاسخ نداد که چگونه همسر یکی از رقبای انتخاباتی وی هم اکنون به عنوان استاد دانشگاه فعالیت می‌کند یا اینکه کسانی که طرح کشیدن دیوار بین کلاس‌های دانشگاه را مطرح کردند جزو متحدان انتخاباتی وی هستند.

غوغاسالاری در اردوی رقابتی حسن روحانی سایه افکنده و مسئله حضور زنان در اجتماع نیز از جمله همین غوغاسالاری‌ها بود که توانست رأی فراوانی را برای روحانی به ارمغان بیاورد.

نکته دیگر اینکه اصلاح‌طلبان در حالی روحانی را درخصوص حضور زنان در کابینه مورد نقد قرار می‌دهند که پس از فتح شورای شهر پنجم تهران، از انتصاب شهردار زن امتناع کردند. در همین زمینه «الهه کولایی» تنها کاندیدای زن در میان گزینه‌های اصلاح طلبان برای شهرداری تهران اعلام کرد که نام وی در میان کاندیداها صرفاً ویترینی و نمایشی بوده است!

مجموع این رفتارها نشان می‌دهد که اصلاح طلبان تنها و تنها به دنبال استفاده سیاسی از مطالبه حضور زنان در پست‌های کلان مدیریتی هستند.

** برجام زنده است و انگلیس در کنار ماست!

روزنامه دولتی ایران در گزارشی با عنوان «حمایت از برجام در پارلمان انگلیس؛ توافق هسته‌ای زنده و معتبر است» نوشت:

«انگلیس به‌عنوان یکی از کشورهای گروه ۱+۵ همواره مواضع مخالفت جویانه‌ای را در مواجهه با عهد شکنی دولتمردان امریکایی در خصوص برجام داشته است. در همین چارچوب، الستر برت معاون وزیر امور خارجه انگلیس در امور خاورمیانه طی سخنانی در خلال این نشست با اشاره به تأیید مکرر آژانس بین‌المللی انرژی اتمی مبنی بر پایبندی ایران به برجام گفت که از نگاه لندن برجام زنده و معتبر است... جک استراو، وزیر امورخارجه پیشین انگلیس نیز طی اظهاراتی در این نشست از پایبندی دولت انگلیس به توافق هسته‌ای ایران ابراز خرسندی کرد».

ادعای مضحک پایبندی انگلیس به برجام در حالی است که در روزهای گذشته، ظریف اعلام کرد که «] علیرغم سپری شدن ۲۱ ماه از اجرای برجام[ هنوز نمی‌توانیم یک حساب در بانک‌های انگلیس باز کنیم».

برخلاف هیاهوی برخی دولتمردان و رسانه‌های زنجیره‌ای، اظهارات مقامات اروپایی درخصوص ایران هیچ تفاوتی با اظهارات مقامات آمریکایی ندارد. در روزهای گذشته «بوریس جانسون» وزیر خارجه انگلیس در اظهارنظری گستاخانه گفت: «انگلیس تلاش می‌کند تا توافق هسته‌ای را حفظ کند اما ایران هم باید به سهم خود عمل کرده و نقش منطقه‌ای اخلالگرانه خود را کاهش دهد».

مهرماه سال جاری نیز «آنگلا مرکل»، صدراعظم آلمان و «ترزا می»، نخست‌وزیر انگلیس در گفت‌وگوی تلفنی در اظهارنظری گستاخانه اعلام کردند: لازم است جامعه جهانی برای مقابله با فعالیت‌های منطقه‌ای بی‌ثبات‌کننده ایران و بررسی روش‌های رفع نگرانی‌ها درباره برنامه موشکی ایران همراه شود.

مقامات اروپایی بارها اعلام کرده‌اند که همه طرف‌ها- از جمله آمریکا- به تعهدات برجامی خود پایبند بوده‌اند و اعتراض ایران درخصوص عهدشکنی آمریکا در برجام را نپذیرفته‌اند.

روحانی در مرداد ماه ۱۳۸۴، در روزهای پایانی مأموریت خود در سمت دبیری شورای عالی امنیت ملی طی نامه‌ای تاریخی خطاب به محمد البرادعی دبیرکل سابق سازمان انرژی اتمی گزارشی از روند فراز و فرود پرونده هسته‌ای ایران ارائه کرد که خلاصه آن نشان می‌دهد روند دو سال مذاکرات هسته‌ای در دولت اصلاحات با تروئیکای اروپایی (انگلیس، فرانسه و آلمان) به طور کامل به «شکست» رسید و در حالی که جمهوری اسلامی ایران واو به واو تعهداتش را در این مدت اجرا کرد و بسیاری از تاسیسات هسته‌ای خود را به حالت تعطیلی و تعلیق درآورد، سه کشور اروپایی حتی یکی از تعهداتشان را نیز اجرایی نکردند و جالب آنکه این روند بار دیگر از سال ۹۲ تا کنون در حال تکرار است.
این در حالی است که امید بستن به اروپایی‌ها برای در امان ماندن از تهدید آمریکا، افتادن از چاله به چاه و به عبارتی در دام شغال افتادن از هراس چنگ و دندان نشان دادن گرگ است.

** علیرغم شعارهای معیشتی دولت، سفره مردم رونقی ندارد

روزنامه آفتاب یزد در یادداشتی نوشت:

«خیلی از وعده‌ها بر زمین مانده؛ چه سیاسی، چه اجتماعی و چه فرهنگی. از سوی دیگر برجام هم در تنگناست...مهم‌تر آنکه علیرغم شعارهای معیشتی حسن روحانی، سفره مردم رونقی ندارد. نیاز به گزافه گویی نیست؛ یک ساعت به معابر پرتردد شهر محل سکونت خود بروید ماجرا دستتان می‌آید».

گفتنی است دولت یازدهم با شعار چرخیدن همزمان چرخ سانتریفیوژ و اقتصاد، موفق به کسب رأی مردم شد. با گذشت چهار سال مشخص شد دل بستن به مذاکره و توافق با قدرت‌های غربی برای گشودن گره‌های اقتصادی، نسبتی با واقعیت‌های اقتصادی ندارد.

نگاهی به نتایج نظرسنجی‌های اخیر نشان می‌دهد مردم علی رغم رأی دادن به آقای روحانی، همچنان مطالبه اصلی‌شان حل مشکلات اقتصادی است و از این منظر به آقای روحانی و دولت قبلی ایشان نمره قبولی نمی‌دهند. حال باید پرسید آیا دولت دوازدهم برای حل مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم، می‌خواهد همان راه پیشین را طی کند؟

چند برابر شدن نقدینگی، عملکرد ضدتولید و فسادزای بانک‌ها، مشکلات ناشی از مؤسسات مالی غیرمجاز، رکود بازار خرید و فروش مسکن، افزایش سرسام‌آور اجاره‌خانه و موارد دیگری که می‌توان به اینها افزود، ربط چندانی به تحریم و بهانه‌های اینچنینی ندارد. همتی می‌خواهد که به آنها بپردازد و حرکتی کند. دولت در سال ۹۲ مدعی بود ویرانه‌ای با خزانه‌ای خالی تحویل گرفته و هرگاه پرسیده شد پس اثر آن تدبیرها و امیدها کجاست، می‌گفتند فعلاً مشغول آواربرداری هستیم و عمران و آبادانی بماند برای دولت بعد.

حال دیگر دولت قبل همین دولت تدبیر و امید است و نمی‌توان تقصیرها را متوجه آن کرد. مردم منتظر اقدام و عمل هستند.

** ترامپ دیوانه نیست و تفاوتش با اوباما فقط در روش اجرای سیاست‌هاست

روزنامه اعتماد در یادداشتی با عنوان «آیا ترامپ دیوانه است؟» نوشت:

«ترامپ دیوانه نیست. او دیوانه وار برای نجات امریکا تلاش می‌کند. امریکا بدون ایجاد یک جنگ سرد جدید دچار افول وحشتناکی خواهد شد و رهبری جهانی خود را از دست خواهد داد. اقدامات امریکا علیه ایران را نباید صرفاً در معادلات منطقه‌ای و برجام دید بلکه به نظر می‌رسد علاوه بر انگیزه‌های منطقه‌ای برای ایجاد امنیت و حمایت از رژیم صهیونیستی و دسترسی به ذخایر دلاری عربستان انگیزه‌های استراتژیک جهانی در پشت این اقدامات نهفته است. این تفکر بین‌المللی برآمده از تفکر ترامپ نیست بلکه منطقاً باید برآمده از تفکرات استراتژیست‌هایی باشد که بسیار فراتر از شخص ترامپ برنامه‌ریزی می‌کنند...سلف ترامپ آقای اوباما هم هدف مشابهی با روش متفاوت دنبال می‌کرد. ولی او اعتقاد چندانی به روش تهاجمی نداشت و سعی داشت با روش‌های نرم‌تری اهداف امریکا را دنبال کند... این همان چیزی بود که مقام معظم رهبری از آن به عنوان دست‌چدنی با روکش مخملی تعبیر کردند؛ اما چنانچه گفته شد هدف همه این اقدامات حفظ برتری امریکا بود».

کارشناسان معتقدند که ادعای دیوانگی ترامپ یک ترفند برای ایجاد رعب و امتیازگیری از طرف‌های مقابل آمریکاست.

اعتراف این روزنامه اصلاح طلب به دیوانه نبودن ترامپ در حالی است که در ماههای اخیر اصلاح طلبان همسو با آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها بر دیوانه بودن ترامپ اصرار دارد. همان جریانی که ملت را از «سایه جنگ» می‌ترساند و در مقابل این پرسش که چرا بعد از آنهمه تعریف و تمجید اغراق‌آمیز درباره برجام و دستاوردهایی که برای آن برشمرده بودید، دست‌خالی از این میدان بازگشته‌اید، پاسخ می‌دادند، برجام «سایه‌جنگ» را از سر ملت رفع کرده است! یعنی اگر امتیازات فراوانی داده‌ایم و در برابر آن فقط چند وعده نسیه تحویل گرفته‌ایم، غیر از آن چاره‌ای نداشته‌ایم و در عوض، سایه جنگ را از سر ملت دور کرده‌ایم!

کسانی که ترامپ را دیوانه معرفی می‌کنند و با استناد به دیوانگی ترامپ نسخه مدارا- بخوانید سازش- با او را می‌پیچند باید به این پرسش پاسخ بدهند که کدامیک از اقدامات ترامپ طی چند ماهی که از ریاست جمهوری او می‌گذرد، به زیان آمریکا بوده و از نوع زورگویی به دیگران و باج‌خواهی از آنان نبوده است؟!

** کارنامه غیرقابل قبول دولت در بورس اوراق بهادار

«حیدر مستخدمین حسینی» معاون اسبق وزیر اقتصاد در مصاحبه با روزنامه ابتکار گفت:

«شاخص کل بورس از ابتدای دولت یازدهم که ۹۲ هزار واحد بود تا کنون به ۸۶ هزار واحد رسیده‌است. ارزش کل بازار بورس نیز از ۱۵۰ میلیارد دلار به ۸۰ میلیارد دلار رسیده که این کاهش ارزش در کنار ریزش شاخص، سرمایه‌گذاری در این بازار را از به صرفه بودن خارج کرده است؛ بنابراین انگیزه‌ای برای ورود افراد و سرمایه گذاران به این حوزه نیز وجود ندارد و باید هرچه سریعتر برنامه سیاست‌گذاری روشن از سوی دولت در حوزه پولی و مالی نمایان و اجرایی شود».