پس از پایان یک هفته استراحت، مربی کوبایی تیم ملی بوکس (باربارو خیمنز) به ملی‌پوشان برنامه‌های انفرادی را ارائه می‌دهد و ملی‌پوشان در استان‌های خود تمرینات را پیگیری می‌کنند تا در رقابت‌های کشوری بزرگسالان که اوایل آبان برگزار می‌شود، آماده حضور روی رینگ شوند.

 این تصمیم عجیب در حالی اتخاذ شده است که از الان تا زمان برگزاری قهرمانی کشور نزدیک به سه ماه زمان باقی مانده است اما مشخص نیست که چرا باید سه ماه ملی‌پوشان به حال خود رها شوند؟ در این سه ماه فدراسیون باید مبلغ زیادی را به‌عنوان دستمزد به سرمربی کوبایی پرداخت کند، در چنین وضعی این پرداخت دستمزد اصولا چه معنایی دارد؟ وقتی نه اردو تشکیل می‌شود و نه تیم ملی وجود دارد، سرمربی کوبایی برای چه کاری مانده است؟ کمیته فنی بوکس در ماه‌های اخیر تصمیم عجیب کم نگرفته است و مشخص نیست که هدف آنها از این تصمیمات کمک به پیشرفت بوکس است یا اینکه قصد دارند این رشته را تا حد نابودی پیش ببرند؟ عدم اعزام تنها نماینده بوکس به مسابقات جهانی آلمان و حالا هم که تعطیلی اردوی تیم ملی اگر چه به بهانه مسابقات قهرمانی کشور است اما واقعا چه توجیهی می‌تواند داشته باشد؟ بوکس ایران نزدیک به 30 سال است که درجا می‌زند و به نظر می‌رسد که دلیل اصلی این درجا زدن‌ها همین تصمیمات است که به بهانه مقطعی اتخاذ می‌شود.

به نظر می‌رسد که در این سه ماه که تیم ملی برنامه‌ای ندارد، فدراسیون تیم جوانان را زیر نظر خیمنز کوبایی به اردوها می‌فرستاد تا حداقل شاید در این مدت، کمی بوکس را از این سرمربی کوبایی یاد می‌گرفتند و برای رقابت‌های آینده آماده می‌شدند. مربی که روز مزد نیست و هر روزی که کار کند یا نکند دستمزد خود را تمام و کمال دریافت خواهد کرد.