سرویس ورزش مشرق - تیم فوتبال باشگاه رئال مادرید در ال‌کلاسیکو دربی به میزبانی میامی آمریکا تن به شکست 3 بر 2 مقابل بارسلونا داد. در این بازی به ظاهر دوستانه و تدارکاتی هر دو طرف سعی در محک تاکتیک‌های تازه خود داشتند و نمی‌توان گفت مربیان دو طرف برای پیروزی در این بازی به آب و آتش زدند. به عنوان مثال، زیدان در نیمه دوم با بیرون کشیدن بازیکنان اصلی تیم خود بدون محدودیت تعداد تعویض عملاً ثابت کرد تنها به فکر اجرای تمرینات تاکتیکی تیم است اما در فوتبال حرفه‌ای تابلوی نتایج اهمیت دارد و خوراک کُری خواندن هواداران از یک بازی به ظاهر دوستانه نیز فراهم می‌شود.
گل دقیقه 50 بارسلونا که منجر به پیروزی این تیم شد آن هم توسط پیکه برای هواداران رئال مادرید تلخ بود و به هر ترتیب زیدان باید پاسخی برای این ناکامی ارائه می‌کرد.
او در نشست خبری ضمن تلاش برای نشان دادن دوستانه و تدارکاتی بودن این بازی تصریح کرد: به عقیده من بازیکنان جوان رئال مادرید به تنهایی و بدون حضور ستارگان اصلی، مدعی قهرمانی در لالیگا خواهند بود اما بازی به بازی پیشرفت می‌کنیم و البته بیش از پیش به نقش ستارگان اصلی تیم نیز پی می‌برد.
اشاره زیدان به فاصله گرفتن او از اندیشه‌های تدافعی سوژه مناسبی بود برای پرداختن به تاریخ مربی‌گری در این تیم و تقابل آنها با تاکتیک‌های تهاجمی یا تدافعی. به عنوان مثال مربیانی نظیر آنچلوتی یا بنیتس به طرز فاحشی با اندیشه‌های تدافعی تیم خود را بسته و روانه میدان کردند.
مادرید آنچلوتی یک تیم نتیجه گرا با لایه‌های کسل‌کننده دفاعی بود که حتی هواداران دو آتشه این تیم را نیز به ستوه می‌آورد.
تیم بنیتس نیز در نتیجه گرایی حتی کادر فنی رئال مادرید را خشمگین کرده بود و دفاع فراوان مقابل تیم‌های ضعیف و پایین جدولی نیز کاملاً به چشم می‌خورد.
یکی از مربیان ناکام در رئال مادرید کارلوس کی‌روش است که البته می‌توان دلایل فراوانی برای ناکامی خود ذکر کند. او بارها به شرایط نامناسب باشگاه و عدم هماهنگی مدیریت با اندیشه‌ها و خواسته‌های خود اشاره کرده است و یک بار در مشهورترین توجیه خود گفته است که سیستم تیم رؤیایی من با سیستمی که رئال مادرید در زمین پیاده می‌کرد همخوانی و سنخیت نداشت. این سوال پیش می‌آید که آیا مربیان دارای اندیشه تدافعی در رئال مادرید محکوم به شکست بوده‌اند؟
این مربیان البته افتخاراتی هم کسب کردند اما نباید فراموش کنیم که تیم تحت هدایتگری آنها نامش رئال مادرید بوده و هر سال که هر 3 افتخار کسب نشده، برای هوادارانش معنایی جز ناکامی نداشته است.
به گزارش مشرق، مانوئل استبان نویسنده شهیر آس‌اسپانیا در پاسخ به این سوال در جمله کوتاه و توئیتری می‌نویسد: «نمی‌شود حکم مطلق داد اما تمام مثال‌هایی که زده‌اید صحت دارد و شاید دلیل ادعای شما باشد. مادرید همیشه محکوم به پیروزی و قهرمانی بوده است.»
رونسرو نویسنده مارکا و یکی از یادداشت‌نویس‌های مشهور اسپانیایی نیز در پاسخ به این سوال می‌نویسد: «کی‌روش این روزها در فوتبال ایران شخصیت تازه‌ای دارد و من نمی‌توانم کی‌روش امروز را تحلیل کنم اما وقتی مربی رئال مادرید بود با نتیجه گرایی خود وجهه خوبی نزد خبرنگاران نداشت».
با جست‌وجو در اخبار و مقالات قدیمی در زمان مربی‌گری آنچلوتی، کی‌روش و حتی بنیتس به تحلیل‌های مشابهی در این مورد بر می‌خوریم که حول محور نتیجه گرایی و اندیشه‌های تدافعی و استفاده از برگ برنده‌های نتیجه ساز مثل تمام کننده‌های طلایی یا مهاجمینی که در ضربه سر تبحر دارند هم‌پوشانی داشته و به این نکته اشاره می‌کنند که اندیشه‌های تدافعی در تیمی که معروف به پیروزی‌های پرگل است محکوم به شکست بوده و هرگز موفق نشده‌اند.
