به گزارش مشرق، یاسر جلالی درباره سفارش‌های اخیر هواپیماهای نو توسط شرکت‌های هواپیمایی مختلف داخلی، اظهار داشت: ‌با در نظر گرفتن اینکه این سفارش‌های خرید هواپیما هنوز در قالب MOU -تفاهم‌نامه- هست و نه قرارداد، می‌توان مدعی شد که در حال حاضر شرکت‌های هواپیمایی داخلی امکانات لازم و کافی برای بهره‌برداری حداکثری از ناوگان جدید را ندارند که بر این موضوع بارها تأکید شده است.

وی توضیح داد: شرکت‌های هواپیمایی موفق، ‌بیشترین تمرکز و حداکثر بهره‌برداری را از ناوگان جدید خود در سال‌های اولیه، دارند و این به دلیل کم بودن هزینه‌های عملیاتی ناوگان جدید است، شرکت‌های موفق ‌سعی می‌کنند به اهداف پیش‌بینی شده از درآمد برسند و در نتیجه آن ایرلاین زودتر به سوددهی (عبور از نقطه سر به سرBEP) می‌رسد.

این کارشناس حمل و نقل هوایی اضافه کرد: تحقق این هدف ‌مستلزم برنامه کامل‌، جامع و کارشناسی شده قبل از ورود ناوگان است تا بدین ترتیب‌ به محض ورود هواپیماهای جدید، بهره‌برداری شروع شود.

وی یادآور شد: عمده‌ترین این ‌آماده‌سازی‌ها، شامل تأمین نیروی انسانی در تمام بخشها و همینطور کرو پروازی‌ و تأمین شبکه توزیع GDS ‌ است که جدا از مسیر، شبکه پروازی و غیره است.

این کارشناس حمل‌ونقل هوایی بیان کرد: در حال حاضر هیچ‌کدام از ایرلاین‌های داخلی چنین برنامه‌ و ‌زیرساختی برای هواپیماهای جدید، آماده ندارند، بنابراین احتمالا و در خوشبینانه‌ترین حالت، در پنج ساله دوم عمر ناوگان، به‌ برنامه مدون مذکور خواهند رسید و بدین ترتیب در آن زمان، تازه مسیر اصلی را شروع خواهند کرد.

جلالی اظهار داشت: با استناد به این توضیحات و توجه به این ‌نکته مشخص که شرکت‌های هواپیمایی ما فعلاً سودده نیستند، ‌می‌توان نتیجه گرفت که خریدها و سفارش‌های فوق، تجاری نیست، بلکه دستوری است یعنی فعلاً استفاده حداکثری از فرصت موجود، تا بدین ترتیب، در مراحل بعد در صورت فراهم شدن شرایط ، بقیه زنجیره و حلقه‌های مفقوده کامل شود؛ می‌توان نتیجه گرفت که در حال حاضر، سوددهی در اولویت دوم شرکت‌های هواپیمایی ما قرار دارد.‌

وی ادامه داد: تبعات این کار، عدم تحقق تعهدات بازپرداخت هزینه‌های تامین ناوگان جدید است‌ و خروجی این مشکل،‌ چهار حالت خواهد داشت، اول آنکه ‌دولت هزینه ایرلاین را تقبل کند در قالب کمک مالی، یارانه و غیره؛ دوم آنکه ‌دولت خود شرکت‌های دولتی جدید تأسیس کند یا یک یا چند ایرلاین داخلی را خریداری کند که این عمل در واقع ‌تقابل با خصوصی‌سازی است، سوم آنکه شرکت‌های هواپیمایی مجبور به لغو تعدادی سفارش‌ها در آینده و تقبل ضرر و زیان آن خواهند بود و چهارم ‌تأسیس ایرلاین‌های جدید خصوصی و پس از آن فروش تعدادی از ناوگان سفارش شده به آنها در قالب تأمین غیر مستقیم ناوگان است.

این کارشناس صنعت حمل و نقل هوایی تأکید کرد: در این عرصه ضروری است‌ دولت پشتیبان و همراه بخش خصوصی صنعت باشد، نه رقیب‌ آن.