به گزراش مشرق، روزنامه «نیزاویسیمایا گازیتا» در تحلیلی نوشته است: "دونالد ترامپ" که سیاستمداران آمریکایی حاضرند به هر قیمت او را از کاخ سفید بیرون کنند، برای پیروزی بر مخالفان داخلی خود بسیار به یک جنگ کوچک با نتیجه مثبت نیازمند است. و به نظر میرسد که هدفی بهتر از کره شمالی برای رسیدن به این مقصد نمی توان پیدا کرد. ولی سه ناوهواپیما بر آمریکایی اعزام شده به سواحل کره شمالی بدون هیچ نتیجه ای بازگشتند. "کیم جونگ اون" رهبر کره شمالی که در آمریکا بیشتر بعنوان یک دلقک توصیف می شود، برخلاف انتظار از قدرت نمایی آمریکا اصلا به وحشت نیفتاد و ترامپ نیز ظاهرا هنوز تصمیم قطعی نگرفته با کشوری که دارای سلاح هسته ای است، وارد جنگ واقعی شود.
ضمن اینکه "کیم جونگ اون" در روز استقلال کره شمالی هم یک سورپرایز برای آمریکا آماده کرده بود و از آزمایش موفق یک موشک بالستیک قاره پیمای دیگر که ظاهرا می تواند به سواحل آلاسکا برسد، خبر داد. هرچند بعد از آن وزارت دفاع روسیه اعلام کرد که این موشک قاره پیما نبوده و اینبار رهبر کره شمالی واقعا به آمریکا بلوف زده است. البته با این وجود واشنگتن از موقعیت بدست آمده به نفع خویش و برای تهدید جدی نشان دادن پیونگ یانگ استفاده کرد.
"نیکی هیلی" نماینده دائم آمریکا در سازمان ملل متحد در صحن شورای امنیت خطاب به روسیه و دیگر «دوستان کره شمالی» گفت: «اقدام پیونگ یانگ در قدرت نمایی مجدد، اکنون دیگر ضرورت موضع گیری قاطع و رای مثبت دادن به بسته تحریمهای جدید شدیدالحن علیه کره شمالی را ثابت کرده است و اگر شما تصمیم بگیرد که از تحریمها حمایت نکنید، ما راه خود برای حل این مشکل را خواهیم رفت. »
مسکو با اعمال تحریمهای شدیدالحن علیه پیونگ یانگ مخالف است. البته در روسیه هم "کیم جونگ اون" را یک فرشته نمی دانند، ولی علت سرسختی وی را تا حدودی درک می کنند که مایل نیست سرنوشتی مانند "اسلوبودان میلوشویچ" یا "معمر قزافی" داشته باشد. ضمن اینکه مطمئن هستند که تلاش آمریکا برای نشاندن پیونگ یانگ بر سر جای خود، هیچ نتیجه خوبی برای جهان به دنبال نخواهد داشت. "ولادیمیر سافرانچوک" معاون نماینده دائم روسیه در سازمان ملل معتقد است: «اعمال تحریمها نمی تواند اکسیری برای حل و فصل مشکلات در شبه جزیره کره باشد. ضمن اینکه این تحریمها قبل از آنکه به دولت کره شمالی آسیبی برساند، زندگی را بر مردم این کشور سخت تر خواهد کرد. »
به نوشته این روزنامه، در واشنگتن تنها به فکر اعمال تحریها هستند و در پیونگ یانگ هم از هم اکنون به پاسخ به آن فکر می کنند که «عادلانه هم به نظر می رسد». ضمن اینکه حدس زدن این اقدام متقابل چندان سخت نیست: با وجود فشارهای بی سابقه، کره شمالی همچنان تلاش می کند تا قدرت نظامی-موشکی خود را گسترش دهد و موشکهای این کشور هرچند فعلا به خاک ایالات متحده نمی رسند، ولی در عوض کره جنوبی، ژاپن و پایگاههای نظامی آمریکا در خاک این کشورها، براحتی در دسترس موشکهای پیونگ یانگ قرار دارند.
باید این نکته را نیز گوشزد کرد که در ژانویه سال ۲۰۱۷ که دونالد ترامپ تازه سوگند ریاست جمهوری خورده بود، کره شمالی بدون هیچ اعمال فشاری از آمادگی خود برای نشستن بر سر میز مذاکرات «در هر زمان مناسب» و بررسی امکان توقف برنامه توسعه توان موشکی-هسته ای این کشور در ازای توقف مانورهای نظامی مرتب آمریکا و کره جنوبی در منطقه خبر داد. ولی این پیشنهاد مورد موافقیت قرار نگرفت و اکنون واشنگتن باز نگران پرتاب موشکهای کره شمالی است: یک چرخه باطل.
«نیزاویسیمایا گازیتا» در پایان می نویسد: اکنون زمان آن رسیده که این واقعیت را پذیرفت که کره شمالی هم مانند اسرائیل و پاکستان، یک قدرت هسته‌ای است که دقیقا مانند این دو کشور، پیمان عدم گسترش هسته ای را امضاء نکرده است. چرا آمریکا از وجود سلاح هسته‌ای در اسرائیل و پاکستان ابراز نگرانی نمی کند؟ در صورتیکه واقعیت این است که مسلما کره شمالی هرگز دست به حمله نخست به آمریکا نخواهد زد، چرا که در هر صورت قدرت نظامی دو کشور با یکدیگر قابل مقایسه نیستند و اگر آمریکا به تحریک پیونگ یانگ نپردازد، چنین درگیری هرگز رخ نخواهد داد.
با توجه به این مسئله، کارشناسان به این نتیجه گیری رسیده اند که کره شمالی هسته‌ای به اندازه‌ای که پنتاگون خواستار آن است، وحشتناک به نظر نمی رسد و سامانه های دفاع ضد موشکی که آمریکایی ها مدتهاست در کره جنوبی مستقر کرده اند، نه به منظور رهگیری موشکهای پرتاب شده از سوی کره شمالی، بلکه در حقیقت برای کنترل هوا و فضای دو قدرت جهانی، یعنی روسیه و چین درنظر گرفته شده اند. ضمن اینکه خطرناکتر از آن، این است که سامانه های موشکی «تاد» مستقر شده در کره جنوبی، علاوه بر موشکهای ضدموشک، قادر به پرتاب موشکهای تهاجمی نیز هستند. این مسئله نگرانی مسکو و پکن از تقویت حضور نظامی آمریکا در شبه جزیره کره به بهانه تهدید موشکی از جانب پیونگ یانگ را به خوبی قابل درک می کند.
