دوران لوئیز انریکه دورانی پرافتخار و سرشار از جام بود، اما قهرمانی بارسا در جام حذفی با پیروزی مقابل آلاوز، تنها جامی بود که آن‌ها در فصل ۱۷-۲۰۱۶ فرصت لمسش را یافتند. رئال مادرید بار دیگر در صدر اسپانیا قرار گرفته است و بازگرداندن بارسلونا به آن سلطه‌ای که در دهه اخیر بر لالیگا داشت، حداقل انتظاری است که از والورده می‌رود؛ کسی که تجربیات مربیگری‌اش در بیلبائو، ویارئال، والنسیا، اسپانیول و المپیاکوس را تحت دشوارترین آزمون ممکن می‌بیند.

او که دور از فوتبال یک عکاس بسیار خوش‌ذوق است، باید با تمرکز بالا کار کند و از نکات منفی دور باشد تا بتواند شانس مناسبی در این آزمون بزرگ داشته باشد.

مدیریت بازیکنان بزرگ

والورده احتمالاً باید از نیمار برای به دست آوردن این شغل تشکر کند، البته این اتفاق طی یک فرآیند مؤدبانه و با پیشنهاد بازیکن برزیلی رخ نداد! بر اساس گزارش ها، پس از یک جر و بحث در زمین تمرینی بین نیمار و دستیار اول لوئیز انریکه (که اخیراً به عنوان سرمربی سلتاویگو انتخاب شده است)، ستاره خط حمله بارسا به سران این باشگاه اعلام کرد که دیگر زیر نظر خوان کارلوس اونزوئه بازی نخواهد کرد. این مسئله نمونه‌ای از رفتاری‌ است که رختکن پر از ستاره بارسلونا می‌تواند از خود بروز دهد؛ ستاره‌هایی که والورده تجربه بسیار اندکی از سرمربیگری بر آن‌ها را دارد.

تاریخچه اخیر باشگاه‌های بارسلونا و رئال مادرید نشان می‌دهد که نام‌های بزرگی مانند پپ گواردیولا و زین‌الدین زیدان با کنترل غرور ستاره‌های خود به موفقیت رسیدند، و از طرف دیگر، متخصصان تاکتیکی مورد احترامی نظیر رافائل بنیتز و تاتا مارتینو نتایج جالبی به دست نیاوردند. والورده به طور واضح اشتراکات بیشتری با گروه دوم دارد و اگر می‌خواهد موفق شود، باید گربه‌اش را دم حجله بکشد.

مدافعین کناری و به طور کلی دفاع

اگر غرور را در نظر نگیریم، هر سرمربی‌ای آرزو دارد تا مثلث خط حمله‌ای مانند مثلث خط حمله بارسلونا داشته باشد. اما والورده درخواهد یافت که در طرف دیگر زمین، داستانی کاملاً متفاوت در جریان است. اگرچه بارسلونا در این فصل آمار دفاعی بهتری نسبت به رئال مادرید در لالیگا به جا گذاشت، اما آن‌ها در سه دیدار خارج از خانه اروپایی خود مقابل منچستر سیتی، پاریسن ژرمن و یوونتوس، نمایش دفاعی بسیار ضعیفی داشتند.

ناکامی در پر کردن جای خالی دنی آلوز در سمت راست خط دفاعی، نکته‌ای منفی در سیاست نقل و انتقالات بی‌دقت بارسا در این فصل بود، و باید به آن جوردی آلبایی که دیگر جایگاهش به عنوان دفاع چپ اصلی تیم تضمین شده نیست نیز، اضافه کرد. قطعاً ترکیب ۳-۴-۳ای که لوئیز انریکه پس از شکست سنگین مقابل پاریس از آن استفاده کرد، بخشی به این دلیل بود که نیاز به مدافعین کناری را به طور کل در تیم از بین ببرد. والورده در اولین فصلش در بیلبائو، سیستمی دفاعی به کار گرفت که نسبت به فصل گذشته و بیلبائوی مارچلو بیلسا، ۲۶ گل کمتر دریافت کرده بود. او در بارسا به تمام این بینش نیاز خواهد داشت.

سبک، و فلسفه بارسلونا

والورده در یک دوره کوتاه و نه چندان قابل توجه در بارسلونا، زیر نظر یوهان کرایف بازی کرد و چهار فصل حضور در بیلبائوی پس از بیلسا به این معناست که او با چیزهایی که بیشتر از همه بر فلسفه بارسای مدرن تأثیرگذار بود، آشناست. فلسفه‌ای که زیر نظر گواردیولا به اوج خود رسید.

لوئیز انریکه روشی مستقیم‌تر را برای استفاده از استعداد بی‌نظیر لیونل مسی، لوئیز سوارز و نیمار به کار بست و در نخستین فصل حضورش، سه‌گانه را برای کاتالان‌ها به ارمغان آورد. البته اخیراً، این روش مانند قبل موفق نبود و تیم را تا حدی از سبک معروف و جذاب پاسکاری‌های سریعش دور ساخت. دانش والورده از کتاب فلسفه‌ بارسلونا به این معناست که او می‌داند در نیوکمپ از او چه انتظاری می‌رود.

رسیدن نسل طلایی بارسا به پایان خود

این‌که لوئیز انریکه از بازیکنان خواست تا پاس‌های مستقیم‌تری بدهند، تنها دلیلی نیست که بارسلونا مانند پنج سال پیش جذاب و خیره‌کننده بازی نمی کند. زمان برای هیچ‌کسی منتظر نمی‌ماند. زمان‌های حضور اینیستا در زمین باید مدیریت شود و رفیق و هم بازی بی نظیر او در میانه میدان، ژاوی، چند سالی است که از عرصه خارج شده است.

اگر والورده تا پایان قراردادش در بارسا بماند، ناظر جدایی یا افول احتمالی چهره‌های مهمی چون جرارد پیکه و سرخیو بوسکتس خواهد بود. روزهای عمر لیونل مسی نیز با ظرافت خیره‌کننده‌ای می‌گذرد، اما می‌گذرد، و از نو بستن ترکیبی که یکی از مشهورترین تیم های باشگاهی تاریخ را تشکیل داده بود، دشوارترین و مهم‌ترین وظیفه‌ای است که والورده باید مسئولیتش را برعهده بگیرد.

آماده ساختن نیمکت

تکیه بارسلونا به مثلث خط حمله خود و افول خط هافبک درخشان این تیم، پس از این‌که جایگزینان نتوانستند آنچه از آن‌ها انتظار می‌رفت را انجام دهند، به شکلی نابخشودنی واضح شده است. آردا توران، آندره گومز، دنیس سوارز و پاکو آلکاسر، بخشی از بازیکنانی هستند که نتوانستند نمایش‌هایی را داشته باشند که بارسا در درجه اول به خاطر آن، این بازیکنان را به خدمت گرفت.

اتلتیک بیلبائو در جذب بازیکن بسیار متواضع رفتار می کند و به این خصلت معروف است و والورده با هدایت آن تیم با چینین خصیصه ای نشان داده است که در استفاده از پتانسیل های موجود تجربه دارد. او باید کاری کند که یک بارسای نامتوازن بتواند بین بازیکنان اصلی و ذخیره‌ها چرخش داشته باشد، به شکلی که زین‌الدین زیدان در این فصل به نحو بی‌نقصی در رئال مادرید انجامش داده بود. صیقل دادن الماس‌هایی مانند کارلس آلنیا و پایان دادن به یک دوره بی‌ثمر در خط تولید لاماسیا نیز، می‌تواند اعتماد هواداران واقعی بارسلونا را به سوی والورده جلب کند.