به گزارش مشرق، دکتر عباس حاجی نجاری در یادداشت روزنامه جوان نوشت:
رکس تیلرسون، وزیر خارجه امریکا روز چهارشنبه ۲۴ خردادماه در نشست استماع سنای این کشور تأکید کرد که امریکا از عناصر داخلی ایران برای تغییر نظام سیاسی ایران حمایت می‌کند. او که این سخنان را برای توجیه طرح تحریم‌های جدید امریکا علیه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و توان موشکی ایران مطرح می‌کرد، ریشه نگرانی امریکا را توسعه و گسترش هژمون ایران در منطقه می‌داند و تأکید می‌کند که: «سیاست ما در قبال ایران مقابله با این هژمون و حمایت از عناصری در داخل ایران است، به نحوی که به تغییر صلح‌آمیز آن نظام سیاسی منجر شود که می‌دانیم چنین عناصری در داخل ایران هستند.»
اظهارات تیلرسون را باید مکمل خبری دانست که هفته قبل از آن روزنامه نیویورک‌تایمز مبتنی بر اقدام سازمان سیا برای انتخاب یکی از نیروهای با سابقه این سازمان برای «دفتر امور ایران» گزارش کرده بود، بر مبنای این گزارش و اعلام برخی مقامات شورای امنیت ملی کاخ سفید مأموریت این دفتر پیشبرد سیاست امریکا برای تغییر نظام ایران است.
تصریح بر این استراتژی کاخ سفید در شرایطی است که همزمان طرح تشدید تحریم‌های اقتصادی علیه ایران و به ویژه سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مطرح می‌شود که معنای آن این است که لازمه تحقق این سناریو تضعیف مؤلفه‌ها و نمادهای اقتدار ایران است که تاکنون در شکست سیاست‌های امریکا و مزدوران منطقه‌ای‌اش نقش اساسی داشته‌اند.
اگرچه امریکایی‌ها طی سی و هشت ساله گذشته از هیچ راهبردی برای شکست نظام اسلامی فروگذار نکرده و بخت خود برای براندازی نظام ایران را هم در کودتا، هم در حمله مستقیم به ایران و هم در تشویق صدام به حمله به ایران و هم بهره‌گیری از ابزارهای تهاجم فرهنگی و جنگ نرم آزموده‌اند و در فتنه ۸۸ هم با تمام توان به حمایت از جریان فتنه داخلی برای براندازی نظام جمهوری اسلامی ایران برخاستند، اما به رغم همه تجربیات ناموفق گذشته تصریح اینگونه بر تلاش برای تغییر نظام ایران با بهره‌گیری از عناصر داخل ایران بیانگر چند نکته اساسی است.
۱ ـ اعلام قصد تغییر نظام ایران با بهره‌گیری از عوامل داخلی در شرایطی است که دولت جدید امریکا فعالیت خود را با تهدید ایران آغاز کرد و از همان روزهای نخستین در زمستان گذشته سعی کرد با تهدید به حمله نظامی و ارعاب از ایران امتیاز بگیرد. دولت ترامپ از همان روزهای نخست سیاست تعامل دولت اوباما را زیر سؤال برد و آن را ناموفق و باج‌دادن به ایران ارزیابی کرد، اگرچه در همان زمان (در ۱۵ بهمن‌ماه) ترامپ رسماً در گفت‌وگو با فاکس‌نیوز عمق سیاست‌های ارعاب‌گرایانه امریکا را آشکار کرد و رسماً اعلام داشت که «ایران اگر با امریکا باشد،امریکا نه با برنامه هسته‌ای و نه با برنامه موشکی ایران مشکلی ندارد.»
۲ ـ به طور قطع فضای انتخابات گذشته و به ویژه سطح تخریبی که نسبت به گذشته نظام در تبلیغات انتخاباتی صورت گرفت در امیدواری دشمنان به نتیجه‌گیری از راهبردحمایت از یک جریان داخلی برای تغییر در نظام ایران بی‌تأثیر نبوده است، چراکه از منظر دشمنان بیرونی، مهم‌ترین عاملی که در توفیق یک جریان داخلی برای مقابله با نظام مستقر می‌تواند مؤثر باشد، بی‌اعتماد شدن مردم و به ویژه نسل جوان آن به کارآمدی و قابلیت آن نظام سیاسی است و این نکته‌ای است که با سیاه‌نمایی گذشته نظام و مترادف دانستن آن با اعدام، قتل، زبان بریدن و گردن زدن و یا فاسد نشان دادن آن حاصل شد.
۳ ـ تأکید تیلرسون بر وجود «عناصری در داخل ایران» که می‌توانند در «تغییر صلح‌آمیز نظام سیاسی ایران» به امریکا کمک کنند می‌تواند به معنی این باشد که کسانی از داخل برای امریکایی‌ها پالس فرستاده‌اند، همانگونه که در جریان فتنه ۸۸ اینگونه شد و امریکایی‌ها اسناد آن را نیز افشا کردند، اما بستر اصلی این پروژه را باید همان عنصر نفوذ دانست. مقام معظم رهبری سال گذشته پیشاپیش این راهبرد دشمن را افشا می‌کنند و یادآور می‌شوند: «دشمن در پازل نفوذ که مرحله جدید «جنگ نرم» علیه ایران اسلامی است به دنبال این است که تا با از بین بردن «عناصر قدرت نظام» ما را به تبعیت بکشاند. تلاش در این جنگ نرم زمینه‌سازی برای تهی شدن نظام از عناصر قدرت است. وقتی عناصر قدرت در او نبود، وقتی اقتدار نبود، دیگر از بین بردنش و کشاندنش به این سمت و آن سمت کار مشکلی برای ابرقدرت‌ها نخواهد بود، می‌خواهند او را وادار کنند به تبعیت» و در جای دیگر می‌فرمایند: «در این میان دشمن روی «عناصر داخلی» حساب ویژه‌ای باز کرده است. سعی‌شان این است که با وسایل گوناگون به دست خود کسانی که توی این انقلاب بودند و هستند، از این محتوا ذره ذره بکنند.»
۴ ـ نگرانی از گسترش حوزه نفوذ ایران که تیلرسون از «هژمون ایران» در منطقه از آن یاد می‌کند نشانگر این است که آنچه امریکا را عصبانی کرده و اینگونه به صراحت دم از تغییر در ایران می‌زند، همان حفظ و تقویت روحیه انقلابیگری در ایران و گسترش آن در منطقه است، که البته در داخل مخالفانی نیز دارد، در این صورت است که شاید بتوان آدرس سرپل‌های داخلی را که امریکا به آنها امید بسته است آسان‌تر پیدا کرد.
۵ ـ تأکید صریح وزیر امور خارجه امریکا، در عین حال تأکید بر حقانیت نظام اسلامی در مواجهه چهار دهه گذشته با سلطه‌گری قدرت‌های استکباری و ایستادگی در برابر راهبرد آنها برای تغییر و براندازی نظام اسلامی است. نکته‌ای که هنوز هم به رغم صراحت دشمن، برخی در داخل منکر آن هستند و حتی اکنون نیز دشمنی امریکا با نظام اسلامی را انکار و مخالفان با سلطه‌گری امریکا را به تندروی و تندگویی متهم می‌کنند.
