به گزارش مشرق، انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری کرهجنوبی روز سه‌شنبه ۱۰ ماه مه برگزار شد و آقای مون جائه این از سوی حزب چپ‌گرای دموکراتیک کره با کسب ۴۱/۱ درصد آرا پیروز انتخابات شد. این انتخابات از آنجا برگزار شد که خانم پارک گون هه نتوانست دوره قانونی پنج ساله از ریاست جمهوری خود را تمام کند و اتهامات فساد مالی و سوء‌استفاده از قدرت کارش را به دادگاه قانون اساسی کره جنوبی کشاند که این دادگاه هم رأی به برکناری او از قدرت داد. مون جائه این به دلیل شرایط خاص موجود لازم نبود تا دو ماه برای گذراندن دوره انتقالی صبر کند و صبح روز چهارشنبه به عنوان نوزدهمین رئیس‌جمهور کره جنوبی سوگند یاد کرد و کارش را در کاخ آبی یا مجموعه نهاد ریاست جمهوری شروع کرد، هر چند گفته در این مجموعه نخواهد ماند و با انتقال دفترش به مرکز سئول اولین گام را برای یک ریاست جمهوری شفاف، باز و خواهان ارتباط با همگان برخواهد داشت.
انتقال دفتر کار از کاخ آبی به مرکز سئول بی‌شک یک اقدام نمادین است اما می‌تواند سرفصلی از تغییرات اساسی در کرهجنوبی باشد که محدود به مسائل داخلی این کشور هم نخواهد بود و سیاست خارجی این کشور به همان اندازه سیاست داخلی متأثر از این اقدام نمادین خواهد بود. غول‌های بزرگ صنعتی کره جنوبی هنوز هم به صورت سنتی و خانوادگی اداره می‌شوند و همین نیز باعث عدم شفافیت مالی این غول‌ها شده که کار نظارت نهادهای قانونی بر آنها را مشکل کرده است. پرونده غول الکترونیکی سامسونگ برای پرداخت رشوه ۳۷/۷۴ میلیون دلاری به شرکت تحت مالکیت چوی سون سیل مصداق بارز این موضوع بود که باعث کشیده شدن پای خانم پارک گون هه به این پرونده شد و کرهجنوبی را برای چندین ماه به یکی از بزرگ‌ترین بحران‌های سیاسی کشاند. حالا آقای جائه این از اصلاح ساختاری مؤسسات تجاری و صنعتی می‌گوید و می‌خواهد با کمک اتحادیه‌های کارگری مؤسسات بزرگ صنعتی و تجاری را وادار به پاسخگویی و شفافیت مالی کند. این هدف او را نمی‌توان به معنای اعلان جنگ به این مؤسسات دانست چنان که از همین حالا گفته کار خود را با همکاری دیگر احزاب شروع می‌کند و کسی مثل لی ناک یون را به پست نخست وزیری انتخاب کرده که با وابستگی به جناح معتدل حزب دموکراتیک، رابطه خوبی با احزاب و گروه‌های مختلف دارد.
به نظر می‌رسد جائه این قصد در پیش گرفتن همین مسیر در سیاست خارجی را دارد، آن هم در موقعی که شبه‌جزیره کره یکی از حساس‌ترین و شاید پرتنش‌ترین زمان‌های خود را از جنگ کره در ۵/۶ دهه قبل تجربه می‌کند. خانم گون هه سیاست محافظه‌کارانه خود را به طور کامل در اختیار نظامیان قرار داده بود که مسیر را برای دخالت روزافزون امریکا باز گذاشته بودند و با برگزاری رزمایش‌های متعدد، کره‌شمالی را مجبور کرده بودند تا با پرتاب موشک‌هایش به تهدیدهای امریکا و همسایه جنوبی‌اش پاسخ بدهد. این سیاست از دخالت امریکا در هفته‌های اخیر آنقدر حاد شده بود که زمزمه جنگی دیگر به صورت جدی بر سر زبان‌ها افتاده بود و امریکا هم با استقرار سامانه موشکی تاد نه تنها کره‌شمالی بلکه صدای اعتراض چین و روسیه را هم بلند کرده بود. چین که نگران تأثیر منفی سیستم راداری این سامانه بر ارتباطات راداری نظامی خود است، به شدت معترض استقرار تاد در کرهجنوبی است و به امریکا و کرهجنوبی هشدار داده که برای حفظ و دفاع از منافع خود دست به هر اقدام لازمی خواهد زد. سیستم تاد نه تنها هزینه هنگفت یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون دلاری بر گرده کرهجنوبی گذاشته بلکه با تخریب روابط این کشور با چین باعث تضعیف صنعت گردشگری کرهجنوبی شده چراکه پکن به دلیل استقرار تاد، به شهروندان خود توصیه کرده تا به کرهجنوبی سفر نکنند و همین نیز سئول را محروم از عایدات ناشی از سفر گردشگران چینی کرده است. حالا آقای جائه این می‌خواهد وضعیت موجود را به طور کامل تغییر دهد و گفته که تاد نباید دست و پایش را در زمینه سیاست خارجی ببندد. او برای باز کردن دست و پای خود از بند تاد اعلام کرده سیاست کاهش تنش و راه مذاکره با همسایه شمالی را در پیش می‌گیرد و در این مسیر حاضر است به هر جایی از واشنگتن تا پکن و توکیو برود و حتی اگر شرایط مهیا شود به پیونگ یانگ، پایتخت کره‌شمالی خواهد رفت.
این مسیر و هدف مسالمت‌آمیز جائه این بی‌شک با بلندپروازی‌های دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور امریکا همخوانی ندارد چراکه ترامپ با دخالت در شبه‌جزیره کره تنها کره‌شمالی و برنامه موشکی آن را مدنظر ندارد بلکه دخالت او در این منطقه به طور مستقیم برای تقابل با چین و در عرصه گسترده اقیانوس آرام قابل تعریف است، بنابر این ترامپ با این خوی غیرقابل پیش‌بینی‌اش نمی‌تواند به جائه این اجازه ادامه این مسیر را بدهد و شاید از زمینه مسائل داخلی و دست و پنجه نرم کردن جائه این با غول‌های صنعتی و تجاری داخلی استفاده کند تا با زمینگیر کردن او در این زمینه و شاید سقوطش، راه مسیر سیاست خارجی‌اش را سد کند. در هر صورت، جائه این پسر بد کره‌ای برای ترامپ است که قاعده بازی مورد نظرش در جنگ با چین را به هم زده باید فکری برای این پسر بکند تا جنگش با چین را به هم نزند.
منبع: روزنامه جوان
