به گزارش مشرق به نقل از فارس «جبار آذین» منتقد و مدرس سینما در مورد مجموعه تلویزیونی «سایه روشن» ساخته آرش معیریان، بیان داشت: ملودرام اجتماعی «سایه روشن» به ظاهر در صدد ارائه تصاویری از زندگی، مناسبات اجتماعی همراه با آموزش شهروندی، تعامل، همزیستی مناسب و مسالمت آمیز در مجامع شهری بوده است.
وی در ادامه تاکید کرد: این مجموعه با طرح قصه‌های سطحی و تیپیک از روابط چند خانواده، مماشات و زندگی آن‌ها در مجتمع‌ها در قالب فیلمنامه‌ای متوسط با داستان‌هایی با محتوا، مضامین آشنا (و گاه پیش پا افتاده) بنا داشته از فردای بهتر و امکان زندگی سالم، موفق و شاد در شهرها سخن بگوید ولی روند عمومی مجموعه و ماجراهای آن و کنش شخصیت‌های متوسط و ضعیف «سایه روشن» حرف‌های دیگری را به مخاطب منتقل می‌کند.
این منتقد در ادامه به فارس، گفت: تمام ماجراها و حوادث مرتبط با آدم‌های «سایه روشن» ظاهراً باید بازتاب زندگی پر پیچ و خم در کلان شهرها و در این سریال تهران باشد ولی در این مجموعه این گونه نیست.
آذین تصریح کرد: به عبارت دیگر «سایه روشن» که قرار بوده با نمایش برش‌هایی از زندگی چند خانواده مجتمع‌نشین، مبلغ فرهنگ مجتمع‌نشینی و آموزش دهنده ویژگی‌های شهروندی باشد با حس نقش آموزشگری، چیزهای دیگری آموزش می‌دهد.
این مدرس دانشگاه در ادامه افزود: «آرش معیریان» با سابقه کارگردانی فیلم‌های متوسط و تجارتی «کما»، «چپ دست»، «داماد خجالتی» و «شیر و عسل» با تهیه کنندگی «کاوه افضلی» که تهیه فیلم تلویزیونی «عملیات پایتخت» ساخته محمدرضا آهنج را در کارنامه خود دارد، نخستین مجموعه تلویزیونی‌اش را ساخته است. مجموعه‌ای که سفارش شده بود تا در قالب داستان و داستانک‌هایی به آموزش شهروندان بپردازد.
این منتقد و روزنامه‌نگار در ادامه بیان داشت: «سایه روشن» با این تفکر که می‌خواهد نمایشگر سایه روشن‌های زندگی و جوامع شهری باشد، تاکنون به جز ارائه سایه‌ها، سیاهی‌ها و باز کردن پرونده ناقص چند خانواده مجتمع‌نشین چیزی برای عرضه نداشته است. شاید هم انعکاس روشنی‌ها را به اواخر مجموعه موکول کرده تا بدین‌گونه زندگی شیرین شود.
وی در ادامه به فارس، گفت: در هر صورت این مجموعه با نمایش زندگی دو خواهر به نام‌های «نازنین»، «افسانه» و همچنین «آتوسا» یکی از همسایه‌های آن‌ها تماشاگر را به تماشای لحظه‌هایی از زندگی پرابهام و خوب پرداخت نشده این افراد دعوت کرده است.
این منتقد در ادامه افزود: اتفاقات ریز و درشتی که در هر قسمت بر پیکره فیلمنامه کم توان «سایه روشن» دوخته و اضافه می‌شود به صورت آشکار، سطحی و نادلچسب است و فقط به ادامه دار شدن این مجموعه انجامیده و خاصیت دیگری هم ندارد. با این حال مجموعه همچنان در مسیر آموزش گام بر می‌دارد ولی متاسفانه آنچه تماشاگر از «سایه روشن» می‌آموزد یا دست کم تا این قسمت مشاهده کرده است، بد آموزی است.
این مدرس دانشگاه در ادامه افزود: بدآموزی‌های سریال «آرش معیریان» آنقدر چشم و دل آزار است که این تصور پیش می‌آید که نکند «سایه روشن» برای تخریب فرهنگ جامعه ساخته شه باشد. بد نیست برخی به اصطلاح آموزش‌های شهروندی این مجموعه را که می‌خواسته مبلغ فرهنگ شهرنشینی و بیانگر افق‌های روشن باشد از نظر بگذرانیم.
این روزنامه‌نگار در ادامه اظهار داشت: آشنایی با قاچاقچیان، نحوه ملاقات با قاچاقچیان، معاملات و جاسازی مواد مخدر، زن سالاری، تحقیر مردان، تبیلغ انواع آرایش خانم‌ها، پناه بردن مردان به لانه‌های شیطان، آموزش مخفی کاری و خشونت به کودکان، نحوه فریب دادن شوهر پول‌دار، پنهان کاری خواهران، همسران و جوانان پول‌دار، سوء استفاده از عنوان پلیس و ده‌ها موارد دیگر را می‌توان در مورد این سریال شمارد.
«جبار آذین» در پایان این گفت‌وگو خاطرنشان کرد: «سایه روشن» می‌توانست با آسیب شناسی مشکلات مجتمع نشینی و تمدن شهری به آموزش شهروندی بپردازد البته اگر نگاه درستی به خانواده‌ها و جامعه داشته و همه چیز را سطحی تلقی نمی‌کرد. این مجموعه علاوه بر ناموفقی در محتوا از لحاظ کارگردانی و بازیگری هم حرف تازه‌ای برای گفتن ندارد و در یک کلام مصداق هدر دادن پول بیت المال است.