سرویس ورزش مشرق، این روزها، شاهد عیان شدن مقابله جریان های عبری- عربی علیه جمهوری اسلامی ایران در نقاط مختلف جهان هستیم. این موضوع در عیان ترین مورد، در قضایای منطقه به چشم می خورد که از هر بهانه ای برای غارت و تجاوز بهره می برند. البته، وجود فرماندهان و دلاور مردانی مانند مدافعان حرم، مانع از آن شده که چنین معادله ای رنگ واقعیت به خود بگیرد و هر روز شاهد دستاوردهایی ارزشمند برای جبهه مقاومت هستیم.
اما جریان متخاصم، از هر ابزاری بهره می برد. اگر تا قبل از این، عرصه های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی، محورهای مقابله و درگیری بودند، شاهدیم که به عرصه ورزش نیز رحم نکرده و آن را دستاویزی برای اهداف خود قرار داده اند. در این بین، برخی عناصر واداده نیز وجود دارند که نه تنها در برابر چنین تحرکاتی سکوت کرده اند که خود به عوامل اجرایی این گروه ها تبدیل شده و در قالب پیاده نظام آنها عمل می کنند.
انفعال فوتبال ایران برابر توطئه سعودی و شرکایش
شاید بتوان عنوان داشت که صریح ترین و آشکارترین صف آرایی دشمنان منطقه برابر ایران را بتوان در حوزه فوتبال مشاهده کرد. سرکردگی این اتفاق با سعودی ها و اجرای پروژه با شیخ سلمان، قاتل مشهور شیعیان بحرین و رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا است. این موضوع به گونه ای شد که برای نخستین بار و به گونه ای صریح، آنها ایران را ناامن دانسته و با دخالت دلیلی سیاسی، مانع از برگزاری بازی های خود در ایران شدند که موضوعی شگفتی برانگیز بود. این در حالی است که تمام این مسیر، با حمایت و پشتیبانی شیخ سلمان و عوامل کنفدراسیون فوتبال آسیا به پیش می رفت. اما این پایان کار نبود چرا که طرف مقابل، برنامه ای همه جانبه برای تخریب منافع ایران در این قاره کهن در سر دارد.
شیخ سلمان، سرکوبگر مشهور اهالی انقلابی ورزش بحرین و رئیس کنونی کنفدراسیون فوتبال آسیا که از هر فرصتی برای اقدام علیه ایران بهره می برد.
عدم حضور یک نامزد از ایران در بین برترین های قاره کهن، حرکتی دیگر از سوی کنفدراسیون عربی شده آسیا بود که موجب شگفتی بسیاری شد. این اتفاق نشان از آن دارد که شیخ سلمان در همراهی با اعراب متخاصم منطقه، از هیچ کوشش و اقدامی برای محدودسازی ایران دریغ نمی کند. البته، این در کنار تمامی اتفاقات مانند انتخاب داوران مشکوک و پرحاشیه برای دیدارهای ایران، روند پرابهام انتخاب ورزشگاه میزبان برای دیدار برابر سوریه، حضور نشریفاتی ایران و نمایندگان آن در کنفدراسیون و ... است که همگی با یک انفعال عجیب از سوی ما همراه بوده است.
ورزش ایران و قاچاقچی بزرگی که دلال ورزش شد
در کنار موضوع فوتبال که به دلیل عیان بودن، نیازمند توضیح چندانی نیست، شاهدیم که مافیای عربی در حال بلعیدن ورزش ایران در قاره و جهان است. در اینجا، محوریت کار با فردی بدنام به نام شیخ احمد است که عداوتی آشکار با منافع ایران دارد. او که اصالتی کویتی دارد، به قدری کارنامه سیاه و منفی دارد که از سوی کشورش نیز طرد شده و این روزها به دنبالی مقری برای ادامه فعالیت های سیاهش در ورزش جهان است.
شیخ احمد، دلال ورزش جهان که عملا زمینه ساز حذف ایران از معادلات بین المللی ورزش در قاره آسیا و جهان شده که دارای عواملی در داخل و خارج از کشور است.
او که در کارنامه اش انبوهی از نقاط تاریک و سیاه مانند قاچاق، رشوه و ... وجود دارد، کار را به جایی رسانده که تهران و ایران را مکانی برای برگزاری مراسم عروسی نیروها و کارچاق‌کن‌هایش می داند. وی عملا هیچ نقشی به ورزش ایران نداده و آن را از تمامی فرآیندها حذف کرده است. او که ریاست شورای المپیک آسیا را برعهده دارد، سازمانی به نام انجمن جهانی کمیته‌های ملی المپیک (انوک) را نیز پایه گذاری کرده که عملا یک حیات خلوت برای وی و جریان عربی حاشیه خلیج فارس است. وی که نقشی مهم در تصمیمات ورزشی آسیا و جهان دارد، در این سال ها به شکلی ویژه در تلاش برای نابودی ایران در عرصه های ورزشی و مدیریت بوده است.
ورزش ایران و خودی های وطن فروش
در ترسیم جریان مقابل ورزش ایران، ظرایف و نکاتی نیز وجود دارد که به دلیل اجمال، بدان اشاره نشد و از آن گذشتیم؛ اما در این بین، با خودی های وطن فروش چه باید کرد و از آنها چه باید نوشت؟ متاسفانه، تمامی اقدامات جریان های عربی را می توان با ترفندهایی، بی اثر یا کم اثر کرد؛ ولی آن جایی تیغ به قلب اصابت می کند که خودی ها به فروش و حراج منافع ملی به قیمت های اندک و بی ارزشی مشغول هستند. اینجا نقطه ای است که هر دردمندی را دچار استیصال می کند و کار را تمام!
با کمال تاسف، برخی وطنی ها که با عرض ارادت به شیخ های حاشیه خلیج به آلاف و علوفی رسیده اند، گوی اجرایی کردن اقدامات ضدایرانی را از اربابان خود ربوده اند. مروری بر وقایع سال های اخیر در ورزش ایران و فوتبال به خوبی نشان می دهد که همراهی عجیبی از داخل ایران صورت گرفته است. گاهی گمان بر این می رود که خودی ها بیشتر مایل و راغب به نحقیر و تضعیف منافع ملی هستند تا اجنبی های عدو!
در چنین فضایی، وزارت ورزش، کمیته ملی المپیک و دستگاه های نظارتی در خوابی عمیق فرو رفته اند. البته، درباره حضور این نفوذی های خودی حرف بسیار است؛ اما به همین کلیات بسنده می شود. کاش مسئولان ما به جای گشت و گذار بیهوده در مراسم های بی ثمر و غیرواقعی، نظارتی دقیق بر این اتفاقات تاسف بار حراج منافع ملی داشته باشند؛ کاش ...
