به گزارش مشرق، فدراسیون اسکی ایران در طی سالیان اخیر با چهار رشته مختلف فعالیت داشته است. اسکی آلپاین-صحرانوردی- چمن و البته اسنوبرد.
در این میان اگرچه شاید از نظر محبوبیت و میزان فعال بودن در کشورهای مختلف اسکی چمن کمترین اهمیت را دارد اما در ایران به واسطه میزبانی های بین المللی مختلف شرایط از رشته اسنوبرد بهتر است. اسنوبردی ها در کشاکش سالها فعالیت اسکی هرگز لیگ مدونی نداشته اند و در اعزام های بین المللی نیز کمترین شانس را دارا بودند.
آلپاین محبوبترین رشته اسکی در سراسر دنیاست و به عقیده بسیاری از کارشناسان فعالیت در آن به مراتب نسبت به دیگر رشته ها ساده تر است. در طرف مقابل صحرانوردی رشته ای دشوار و استقامتی است.تکلیف چمن هم مشخص است. در این بین می ماند اسنوبرد و آرزوهایش. در حالی که آلپاین و صحرانوردی ایران هر دو در المپیک حضور داشته اند اسنوبرد از این شانس محروم بوده است. علت هم کاملا مشخص است. اسنوبردی ها هرگز برنامه و چشم اندازی برای حضور در المپیک زمستانی نداشته اند.
وعده ها و جلسات و مصاحبه ها فراوان است که اسنوبرد هم المپیکی می شود اما شرایط برای المپیکی شدن در این رشته به مراتب دشوارتر است.اسنوبردی ها باید جزو ۳۲ نفر برتر جهان باشند تا به المپیک راه پیدا کنند. آنها باید حضور مستمر در جام های جهانی این رشته را داشته باشند و این مستلزم اعزام ورزشکاران این رشته به رقابتهای بین المللی است. چیزی که به نظر می رسد عملا در شرایط فعلی فدراسیون اسکی و اولویت رشته های المپیکی و پرمدال تر امکان پذیر نباشد. بنابراین اسنوبرد سالهاست که با همین بهانه ها و توجیه ها از یک ورزش قهرمانی به یک تفریح تبدیل شده است.
فدراسیون اسکی البته امسال قول داده است تا اسنوبرد هم در بازیهای آسیایی زمستانی حضور داشته باشد و هم در قهرمانی جهان. اتفاقی که می تواند شروع امیدوار کننده ای برای ورزشکاران فراموش شده این رشته باشد. شاید روزی اسنوبرد دیگر فرزند خوانده فدراسیون نباشد و ایرانی هاهم بتوانند در المپیک سهمی از این رشته داشته باشند.
در این میان اگرچه شاید از نظر محبوبیت و میزان فعال بودن در کشورهای مختلف اسکی چمن کمترین اهمیت را دارد اما در ایران به واسطه میزبانی های بین المللی مختلف شرایط از رشته اسنوبرد بهتر است. اسنوبردی ها در کشاکش سالها فعالیت اسکی هرگز لیگ مدونی نداشته اند و در اعزام های بین المللی نیز کمترین شانس را دارا بودند.
آلپاین محبوبترین رشته اسکی در سراسر دنیاست و به عقیده بسیاری از کارشناسان فعالیت در آن به مراتب نسبت به دیگر رشته ها ساده تر است. در طرف مقابل صحرانوردی رشته ای دشوار و استقامتی است.تکلیف چمن هم مشخص است. در این بین می ماند اسنوبرد و آرزوهایش. در حالی که آلپاین و صحرانوردی ایران هر دو در المپیک حضور داشته اند اسنوبرد از این شانس محروم بوده است. علت هم کاملا مشخص است. اسنوبردی ها هرگز برنامه و چشم اندازی برای حضور در المپیک زمستانی نداشته اند.
وعده ها و جلسات و مصاحبه ها فراوان است که اسنوبرد هم المپیکی می شود اما شرایط برای المپیکی شدن در این رشته به مراتب دشوارتر است.اسنوبردی ها باید جزو ۳۲ نفر برتر جهان باشند تا به المپیک راه پیدا کنند. آنها باید حضور مستمر در جام های جهانی این رشته را داشته باشند و این مستلزم اعزام ورزشکاران این رشته به رقابتهای بین المللی است. چیزی که به نظر می رسد عملا در شرایط فعلی فدراسیون اسکی و اولویت رشته های المپیکی و پرمدال تر امکان پذیر نباشد. بنابراین اسنوبرد سالهاست که با همین بهانه ها و توجیه ها از یک ورزش قهرمانی به یک تفریح تبدیل شده است.
فدراسیون اسکی البته امسال قول داده است تا اسنوبرد هم در بازیهای آسیایی زمستانی حضور داشته باشد و هم در قهرمانی جهان. اتفاقی که می تواند شروع امیدوار کننده ای برای ورزشکاران فراموش شده این رشته باشد. شاید روزی اسنوبرد دیگر فرزند خوانده فدراسیون نباشد و ایرانی هاهم بتوانند در المپیک سهمی از این رشته داشته باشند.
