حسینیه مشرق- آنچه در منابع روایی درباره تعداد و نام فرزندان امام حسین (ع) آمده را در زیر آورده ایم برای مشاهده منابعی که این نام ها در آن آمده است به پی نوشت مراجعه کنید.
فرزندان پسر:
۱.حضرت امام سجاد (ع)[۱].
۲.حضرت علی‌اکبر (ع)[۲].
۳.جعفر. [۳]که در زمان حیات امام حسین (ع) از دنیا رفت. [۴]
۴.محمد.[۵]
۵.عمر. [۶]
۶.حضرت علی‌اصغر (ع) یا عبدالله. [۷]
فرزندان دختر:
۱.فاطمه. [۸]
۲.سکینه. [۹]
۳.زینب.[۱۰]
۴. رقیه (فاطمه صغری): با جست‌وجویی که در منابع روایی متقدم و مورد اعتماد شیعه و سنی انجام شد؛ نامی از رقیه به‌عنوان فرزند امام حسین (ع) برده نشده است. فقط در کتاب «کامل بهایی» اثر شیخ عمادالدین حسن بن علی بن محمد بن علی طبری آملی (قرن هفتم) به‌عنوان قدیمی‌ترین منبع، ماجرایی را به نقل از کتاب «الحاویه» نقل می‌کند که متأسفانه اثری از این کتاب در دست نیست.
«اما دلیلی بر رد وجود ایشان نداریم. در این لینک می توانید بررسی تخصصی تری درباره وجود ایشان بخوانید.»
عمادالدین طبری می‌نویسد: «در حاویه آمد که زنان خاندان نبوت در حالت اسیری، حال مردان که در کربلا شهید شده بودند، بر پسران و دختران ایشان پوشیده می‌داشتند و هر کودکی را وعده‌ها می‌دادند که پدر تو به فلان سفر رفته است، بازمی‌آید؛ تا ایشان را به خانۀ یزید آوردند. دخترکی بود چهارساله، شبی از خواب بیدار شد و گفت:«پدر من حسین کجاست؟ این ساعت او را به خواب دیدم سخت پریشان.» زنان و کودکان جمله در گریه افتادند و فغان از ایشان برخواست. یزید خفته بود. از خواب بیدار شد و حال تفحص کرد. خبر بردند که حال چنین است، آن لعین در حال گفت که بروند و سر پدر او را بیاورند و در کنار او نهند. ملاعین سر بیاورد و در کنار آن دختر چهارساله نهادند. پرسید:«این چیست؟» ملاعین گفت :«سر پدر توست.» آن دختر بترسید و فریاد برآورد و رنجور شد و در آن چند روز جان به حق تسلیم کرد.»[۱۱]
پی نوشت:
[۱] شیخ مفید، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۱۳۵، قم، کنگرۀ شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ ق؛ بلاذری، احمد بن یحیی، أنساب الأشراف، ج ۳، ص ۱۴۶، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، ۱۴۱۷ ق.
[۲] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۱۳۵؛ سبط بن جوزی، تذکره الخواص من الأمه فی ذکر خصائص الأئمه، ص ۲۴۹، قم، منشورات الشریف الرضی، چاپ اول، ۱۴۱۸ ق.
[۳] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۱۳۵؛ دلائل الإمامه، ص ۱۸۱؛ تذکره الخواص، ص ۲۴۹.
[۴] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۱۳۵.
[۵] ابن شهرآشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب (علیهم‌السلام)، ج ۴، ص ۷۷، انتشارات علامه، قم، چاپ اول، ۱۳۷۹ ق؛ دلائل الإمامه، ص ۱۸۱؛ محدث اربلی، کشف الغمه فی معرفه الأئمه، ج ۱، ص ۵۸۲، قم، منشورات الرضی، چاپ اول، ۱۴۲۱ ق؛ تذکره الخواص، ص ۲۴۹.
[۶] ر.ک: «عمر؛ فرزند امام حسین (ع) »، سؤال ۳۹۲۸۲.
[۷] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۱۳۵؛ طبری آملی صغیر، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص ۱۸۱، قم، بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۳ ق؛ ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، ج ۵، ص ۱۱۵، بیروت، دار الاضواء، ۱۴۱۱ ق.
[۸] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۱۳۵؛ کشف الغمه، ج ۱، ص ۵۸۲؛ أنساب الأشراف، ج ۲، ص ۱۹۷؛ تذکره الخواص، ص ۲۴۹.
[۹] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۱۳۵؛ أنساب الأشراف، ج ۲، ص ۱۹۵ و ج ۳، ص ۱۴۶.
[۱۰] مناقب آل أبی‌طالب (علیهم‌السلام)، ج ۴، ص ۷۷؛ دلائل الإمامه، ص ۱۸۱؛ کشف الغمه، ج ۱، ص ۵۸۲؛ خصیبی، حسین بن حمدان، الهدایه الکبری، ص ۲۰۲، البلاغ، بیروت، ۱۴۱۹ ق.
[۱۱] طبری، عمادالدین حسن بن علی، کامل بهایی، ص ۵۲۳، تهران، مرتضوی، چاپ اول، ۱۳۸۳ ش.
فرزندان پسر:
۱.حضرت امام سجاد (ع)[۱].
۲.حضرت علی‌اکبر (ع)[۲].
۳.جعفر. [۳]که در زمان حیات امام حسین (ع) از دنیا رفت. [۴]
۴.محمد.[۵]
۵.عمر. [۶]
۶.حضرت علی‌اصغر (ع) یا عبدالله. [۷]
فرزندان دختر:
۱.فاطمه. [۸]
۲.سکینه. [۹]
۳.زینب.[۱۰]
۴. رقیه (فاطمه صغری): با جست‌وجویی که در منابع روایی متقدم و مورد اعتماد شیعه و سنی انجام شد؛ نامی از رقیه به‌عنوان فرزند امام حسین (ع) برده نشده است. فقط در کتاب «کامل بهایی» اثر شیخ عمادالدین حسن بن علی بن محمد بن علی طبری آملی (قرن هفتم) به‌عنوان قدیمی‌ترین منبع، ماجرایی را به نقل از کتاب «الحاویه» نقل می‌کند که متأسفانه اثری از این کتاب در دست نیست.
«اما دلیلی بر رد وجود ایشان نداریم. در این لینک می توانید بررسی تخصصی تری درباره وجود ایشان بخوانید.»
عمادالدین طبری می‌نویسد: «در حاویه آمد که زنان خاندان نبوت در حالت اسیری، حال مردان که در کربلا شهید شده بودند، بر پسران و دختران ایشان پوشیده می‌داشتند و هر کودکی را وعده‌ها می‌دادند که پدر تو به فلان سفر رفته است، بازمی‌آید؛ تا ایشان را به خانۀ یزید آوردند. دخترکی بود چهارساله، شبی از خواب بیدار شد و گفت:«پدر من حسین کجاست؟ این ساعت او را به خواب دیدم سخت پریشان.» زنان و کودکان جمله در گریه افتادند و فغان از ایشان برخواست. یزید خفته بود. از خواب بیدار شد و حال تفحص کرد. خبر بردند که حال چنین است، آن لعین در حال گفت که بروند و سر پدر او را بیاورند و در کنار او نهند. ملاعین سر بیاورد و در کنار آن دختر چهارساله نهادند. پرسید:«این چیست؟» ملاعین گفت :«سر پدر توست.» آن دختر بترسید و فریاد برآورد و رنجور شد و در آن چند روز جان به حق تسلیم کرد.»[۱۱]
پی نوشت:
[۱] شیخ مفید، الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۱۳۵، قم، کنگرۀ شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ ق؛ بلاذری، احمد بن یحیی، أنساب الأشراف، ج ۳، ص ۱۴۶، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، ۱۴۱۷ ق.
[۲] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۱۳۵؛ سبط بن جوزی، تذکره الخواص من الأمه فی ذکر خصائص الأئمه، ص ۲۴۹، قم، منشورات الشریف الرضی، چاپ اول، ۱۴۱۸ ق.
[۳] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۱۳۵؛ دلائل الإمامه، ص ۱۸۱؛ تذکره الخواص، ص ۲۴۹.
[۴] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۱۳۵.
[۵] ابن شهرآشوب مازندرانی، مناقب آل أبی‌طالب (علیهم‌السلام)، ج ۴، ص ۷۷، انتشارات علامه، قم، چاپ اول، ۱۳۷۹ ق؛ دلائل الإمامه، ص ۱۸۱؛ محدث اربلی، کشف الغمه فی معرفه الأئمه، ج ۱، ص ۵۸۲، قم، منشورات الرضی، چاپ اول، ۱۴۲۱ ق؛ تذکره الخواص، ص ۲۴۹.
[۶] ر.ک: «عمر؛ فرزند امام حسین (ع) »، سؤال ۳۹۲۸۲.
[۷] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۱۳۵؛ طبری آملی صغیر، محمد بن جریر، دلائل الامامه، ص ۱۸۱، قم، بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۳ ق؛ ابن اعثم کوفی، احمد بن اعثم، الفتوح، ج ۵، ص ۱۱۵، بیروت، دار الاضواء، ۱۴۱۱ ق.
[۸] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۱۳۵؛ کشف الغمه، ج ۱، ص ۵۸۲؛ أنساب الأشراف، ج ۲، ص ۱۹۷؛ تذکره الخواص، ص ۲۴۹.
[۹] الارشاد فی معرفه حجج الله علی العباد، ج ۲، ص ۱۳۵؛ أنساب الأشراف، ج ۲، ص ۱۹۵ و ج ۳، ص ۱۴۶.
[۱۰] مناقب آل أبی‌طالب (علیهم‌السلام)، ج ۴، ص ۷۷؛ دلائل الإمامه، ص ۱۸۱؛ کشف الغمه، ج ۱، ص ۵۸۲؛ خصیبی، حسین بن حمدان، الهدایه الکبری، ص ۲۰۲، البلاغ، بیروت، ۱۴۱۹ ق.
[۱۱] طبری، عمادالدین حسن بن علی، کامل بهایی، ص ۵۲۳، تهران، مرتضوی، چاپ اول، ۱۳۸۳ ش.
منبع: سایت کرب و بلا
