به گزارش مشرق، حسین خداپرست اظهار کرد: ساختار فیلم ایستاده در غبار به شکلی بود که مخاطب را در انتظار می‌گذاشت گویی که فیلم پلان شروع را آغاز کرده است.

وی بیان کرد: ساختار مستندگونه فیلم ایستاده در غبار موجب کسل شدن فیلم بود چراکه فیلم به کندی پیش می‌رفت.

کارگردان برگزیده جشنواره عمار ادامه داد: البته ابعاد جذابی از زندگی احمد متوسلیان در این فیلم به خوبی به تصویر کشیده شده بود منتهی اگر به جای فیلم مستند گونه فیلمی از زندگی این شخصیت بزرگ ساخته می شد نتیجه کار به مراتب بهتر و نتیجه کار جذاب‌تر بود.

خداپرست مطرح کرد: فیلم ایستاده در غبار از لحاظ تصویری و جلوه‌های ویژه آن مخاطب را جذب می‌کرد و صداگذاری عالی این فیلم نقطه قوتی بود که صدای احمد متوسلیان در آن به کار برده شده است.

وی مطرح کرد: صداگذاری واقعی احمد متوسلیان در فیلم ایستاده در غبار موجب می‌شود که درک استنادی فیلم را بالا ببرد؛ اگر این فیلم را با فیلم روزهای زمستان قیاس کنیم متوجه افت کاری کارگردان در این فیلم می‌شویم.

کارگردان برگزیده جشنواره عمار متذکر شد: فیلم روزهای زمستان کاری کاملاً مستند بود که در خصوص زندگینامه شهید باقری ساخته شده بود.

خداپرست بیان کرد: در فیلم روزهای زمستان تصاویر بازسازی شده در آن به کار گرفته شده و ساخت این فیلم متفاوت‌تر از ایستاده در غبار بود؛ این در حالی است که هر دو فیلم محصول و نتیجه کار یک کارگردان بود.

وی یادآور شد: در فیلم ایستاده در غبار اگر به جزئیات و اجزای ساخته شده یک فیلم همچون صدابرداری، تصویر، شخصیت‌پردازی و همچنین بازیگردانی آن توجه شود هر کدام شاخصه‌های یک فیلم خوب را دارد ولی مجموعه این اجزا نتوانسته یک چهره زیبا از یک فیلم خوب را بسازد.

کارگردان برگزیده جشنواره عمار تصریح کرد: یکی از دلایلی که موجب افت ساختاری فیلم ایستاده در غبار به حساب می‌آید این است که با توجه به محتوای فیلم استفاده از شیوه داکیودرام شیوه جذابی برای ساخته شدن این فیلم نبوده است.

خداپرست عنوان کرد: نقطه ضعف فیلم ایستاده در غبار در ژانر این فیلم است که مناسب انتخاب نشده بود و قالب بیان و فرمی که کارگردان در آن سعی داشته تا منظور و حرف خود را بیان کند در قالب این محتوا و سبک فیلم مناسب نبود.

وی افزود: سبک داکیودرام در بسیاری از کشورها و در ساخت بسیاری از فیلم‌ها با شیوه‌های متفاوت استفاده می‌شود.

کارگردان برگزیده جشنواره عمار اضافه کرد: شیوه و سبک داکیودرام بیشتر برای بازسازی روایت داستان‌های واقعی به کار می‌رود؛ داکیودرام اتفاقات را به صورت داستانی بازسازی می‌کند.

خداپرست تشریح کرد: در سبک داکیودرام اگر مراقب نباشیم ممکن است همچون فیلم ایستاده در غبار که انتظار می‌رفت یک اثر جذاب و مستند تولید شود یک فیلم کسل و خسته‌کننده نتیجه کار کارگردان می‌شود.

وی ادامه داد: مخاطب در فیلم روزهای زمستان با شخصیت‌های حقیقی فیلم همچون محسن رضایی و ولایتی که در مستند این فیلم و به عنوان فرد شاهدی که در دل اتفاقات گذشته بوده‌اند، سر و کار دارد.

کارگردان برگزیده جشنواره عمار با اشاره به شخصیت‌های حقیقی فیلم ایستاده در غبار عنوان کرد: در این فیلم کارگردان این مسئله را رعایت نکرده و در آن شخصیت‌هایی را ساخته که این شخصیت‌ها به عنوان بازیگران فیلم ایفای نقش می‌کنند و این مسئله موجب ضعف فیلم شده و بیننده را منتظر شروع فیلم می‌گذارد.