به گزارش مشرق، اين روزها در فضاي
مجازي يك اقليتي حامي تروريست‌هاي تكفيري شده‌اند و بعضاً با استناد به
سخنان افراد خاص، اعدام تروريست‌هاي گروه تكفيري توحيد و جهاد را زير سؤال
مي‌برند. مي‌گويند شرايط منطقه و حساسيت برخي كشورها در نظر گرفته نشده استمي‌گويند شرايط منطقه و حساسيت برخي كشورها در نظر گرفته نشده است.
مي‌گويند چرا محاكمه علني نبوده است! مي‌گويند و شبهه‌هاي مبتذل طرح
مي‌كنند. ايران براي اعدام تروريست‌هاي مسلح كه موجب قتل شهروندان و ناامني
كشور شده است، براي تأمين امنيت شهروندانش بايد از كسي اجازه بگيرد؟ قربانیان ترور هم اهل سنت بودند هم كُرد
«برهان
عالي» اولين سوژه ترورشان بود؛ عالم و روحاني اهل سنت و كرد؛ اهل سنندج.
روزي كه مراسم تشييع پيكرش در سنندج برگزار شد، موج جمعيت انگار كه او را
در آغوش كشيده بود. او كشته شد، چون مطابق اعترافات يكي از اعضاي گروه
تروريستي «توحيد و جهاد» بزرگ گروه‌شان نمي‌توانست رديه‌هاي ماموستا برهان
عالي بر سلفي‌گري تكفيري را در مناظره‌هاي علمي پاسخ بدهد، پس تصميم گرفتند
حذفش كنند، به همين سادگي!
ترورها متوقف نشد، بعد نوبت به ماموستا محمد
شيخ‌الاسلام رسيد، باز هم عالمي اهل سنت و كرد هدف ترور تروريست‌هاي
تكفيري قرار گرفت و ماجراها ادامه يافت؛ سرقت‌هاي مسلحانه از طلافروشي‌هاي
سنندج و همدان و زنجان و قتل و مجروح كردن مردم بي‌گناه، از درگيري‌هاي
مسلحانه چندباره با سپاه و پرسنل وزارت تا ترور مردم عادي و داديار و قاضي
دادگستري و پرسنل نيروي انتظامي و وزارت اطلاعات و راهنمايي و رانندگي و
پاسداران سپاه و... سنندج، مركز استان كردنشين ايران ناامن تكفيري‌ها شده
بود.
جمهوري اسلامي بايد با قاتلان يك عالم بزرگ اهل سنت و كرد چه كند؟ از
تروريست‌ها با عنوان «سني مذهب» و «كرد» نام مي‌برند كه جدال مذهبي و
قوميتي راه بيندازند اما نمي‌گويند كه قربانيان هم كرد و سني مذهب
بوده‌اند.
ليست اقدامات تروريستي گروهك تكفيري توحيد و جهاد بخش اعظمي از
حجم بيانيه وزارت اطلاعات را تشكيل مي‌دهد؛ ليستي كه جايي براي دفاع از
تروريست‌ها باقي نمي‌گذارد و اگر دستگاه قضايي جمهوري اسلامي ايران حكم به
اعدام بسياري از آنان نمي‌داد، بايد مورد م‍ؤاخذه قرار مي‌گرفت:
2- سرقت مسلحانه از طلافروشي شهرستان قروه (17 تير 88، ربايش و قتل طلافروش)
3- حمله مسلحانه به ايستگاه پليس كلانتري 12 سنندج
( 22 تير 88، مجروح شدن سه پليس)
4- ترور مسلحانه داديار دادگستري سنندج به‌نام مهدي كاميان (18 شهريور 88، مجروح شدن ايشان)
5- ترور مسلحانه و شهادت ماموستا برهان عالي از روحانيون اهل سنت (21 شهريور 88 )
6- ترور مسلحانه و زخمي نمودن قاضي دادگستري به‌نام حسن داوطلب (25 شهريور 88)
7- ترور مسلحانه و شهادت ماموستا شيخ‌الاسلام ( 26 شهريور 88)
8- درگيري مسلحانه در محله شريف‌آباد با پرسنل وزارت اطلاعات ( پنجم مهر 88، به شهادت رساندن يك نفر از پرسنل وزارت اطلاعات، يك نفر پاسدار بازنشسته و مجروح نمودن يكي ديگر از پرسنل وزارت. در اين درگيري سه تن از تروريست‌ها به هلاكت رسيدند.)
9- سرقت مسلحانه خودروي 405 و مبلغ 6 ميليون تومان از شهروند سنندجي (13 مهر 88)
10- درگيري مسلحانه با نيروهاي گشت انتظامي سنندج
(28 آبان 88 )
11- سرقت مسلحانه و زورگيري چهار دستگاه خودرو در همدان، زنجان و شمال كشور (سال‌هاي 88 و 89 كه منجر به قتل يك راننده گرديد.)
12- سرقت مسلحانه 5/4كيلو طلا از طلافروشي در همدان
( ششم بهمن 88 و مجروح نمودن يك نفر)
13- اقدام ناموفق سرقت مسلحانه در همدان (ششم بهمن 88)
14- سرقت مسلحانه حدود 5/4كيلو طلا از طلافروشي در زنجان (24 بهمن 88 كه منجر به قتل شهروند عادي و مجروح شدن دو تن از پرسنل نيروي انتظامي گرديد.)
15- درگيري مسلحانه در نزديكي سنندج با پرسنل وزارت اطلاعات (پنجم تير 89 كه منجر به هلاكت يكي از تروريست‌ها گرديد.)
16- درگيري مسلحانه در شهر همدان كه منجر به شهادت يكي از پرسنل وزارت اطلاعات گرديد. (22 خرداد 89)
17- حمله به كيوسك راهنمايي و رانندگي در ميدان آزادي سنندج كه منجر به شهادت چهار پرسنل نيروي انتظامي، يك نفر مردم عادي و مجروح شدن 11 نفر ديگر گرديد. (15 مهر 89)
18- درگيري با نيروهاي وزارت اطلاعات كه منجر به كشته شدن دو نفر تروريست گرديد. (27 آبان92)
19- به شهادت رساندن چهار نفر از محيط‌بانان محيط زيست استان كردستان (13 اسفند 89)
20- درگيري با نيروهاي سپاه پاسداران در نزديكي سنندج
(18 اسفند 89)
21- دو حمله جداگانه به كلانتري 15 و 16 سنندج كه منجر به شهادت يك نفر و زخمي شدن دو نفر ديگر از پرسنل نيروي انتظامي گرديد. (چهارم فروردين 90)
22- حمله به گشت نيروي انتظامي محله غفور سنندج
(هشتم فروردين 90)
23- درگيري با نيروهاي سپاه پاسداران در روستاي تجره سنندج ( 15 فروردين 90)
24- درگيري با نيروهاي عمليات وزارت اطلاعات كه منجر به هلاكت چهار نفر تروريست گرديد (اول ارديبهشت 90).
امنيتي كه هست، امنيتي كه بايد بماند
در
كشورداري و اداره حكومت، امنيت گزاره‌اي نيست كه يك حكومت بتواند ناديده
بگيرد. كشوري كه امنيت نداشته باشد، چه فرقي مي‌كند در چه سطحي از توسعه
سياسي و اقتصادي و فرهنگي قرار دارد؟ وقتي امنيت استفاده از ظرفيت‌هاي
توسعه‌يافتگي وجود ندارد، سخن گفتن از پيشرفت و توسعه يك شوخي به نظر
مي‌رسد.
اين تازه زماني است كه فرض كنيم توسعه و پيشرفت و امنيت موجود بوده
و حالا امنيت از بين رفته است، وگرنه كه نبود امنيت باعث مي‌شود فضايي
براي پيشرفت و توسعه در هيچ زمينه‌اي نباشد. آيا جمهوري اسلامي براي انجام
ابتدايي‌ترين كارهاي تأمين امنيت مردمش بايد به ضدانقلابي كه اين روزها
مرثيه سوگواري براي تروريست‌هاي اعدامي راه انداخته است، پاسخگو باشد؟
اعدامي كه در غرب نيست؟
در غرب اعدام نيست و
اين روزها برخی‌ها با سني مذهب خواندن اعدام‌شدگان مي‌گويند در ايران بايد
از اعدام‌ها كاسته شود و شريعت اسلام مي‌خواهد كه اعدام‌ها به حداقل برسد،
البته به سادگي سياست‌زدگي در اين سخنان پيداست.
آنچه در اسلام آمده،
مفهوم احكام است، حكم كلي اعدام در اسلام زياد نيست و فقط چند عنوان را
شامل مي‌شود اما اگر ذيل يكي از اين عناوين، دهها نفر جاي بگيرند، چه بايد
كرد؟ بايد يكي را اعدام و بقيه را به جهت كاستن از تعداد اعدامي‌ها رها
كرد؟! اين عدالت و اجراي حكم اسلامي است؟! ايجاد ناامني در جامعه اسلامي،
قيام مسلحانه عليه مردم، قتل و ترور افراد همگي حكم اعدام دارد، چه يك نفر و
چه صدنفر!
از سويي در غرب بسياري از تروريست‌ها در صحنه درگيري كشته
مي‌شوند، همچون درگيري‌هاي پاريس يا تيراندازي در باشگاه شبانه‌اي در
امريكا و كسي هم ديگر نمي‌پرسد چرا علني محاكمه نشدند. همه مي‌دانند در
دنيا با تروريست‌هاي مسلح چه برخوردي مي‌شود، اما وقتي پاي ايران و اسلام
وسط مي‌آيد، همان افراد حامي حقوق بشر مي‌شوند و حتي كسي مثل مريم رجوي هم
براي تروريست‌هاي اعدامي پيام تسليت مي‌دهد!
منبع: روزنامه جوان
