مشرق - دیدار آلمان و ایتالیا در یک چهارم نهایی یورو 2016 با پیروزی ژرمن ها طی ضربه های پنالتی پایان یافت.

یک

این دیدار نه چندان تماشایی و دو ساعته در خوش بینانه ترین نگاه، یادآور دو شطرنج باز بزرگ بود و در واقع بینانه ترین شکل تناسبی با انتظارات ما از فوتبال آلمان و ایتالیا نداشت. یوهان کرایوف جمله معروفی دارد "... ایتالیایی ها نمی توانند شما را ببرند، ولی این شما هستید که به آنها می بازید." یواخیم لو احتمالا این جمله یوهان را آویزه گوش کرده بود.

دو

ایتالیا با سه خط دفاعی بازی کرد و بسیار محافظه کارانه که با توجه به بازیکنانش قابل درک بود. غیبت دنیله ده روسی ضربه مهلکی به خط میانی ایتالیا زده بود (و جای پیرلو خالی تر از همیشه به چشم می خورد). پارولو جان می کند، ولی نمی توانست توازنی به خط میانی لاجوردی پوش ها ببخشد. استورارو بی وقفه می دوید ولی طی به ثمر رسیدن گل اوزیل اهمال کرده بود. نیمکت ایتالیا رنگ پریده بود و ورود دیرهنگام اینسینیه نشانگر دست های تنگ کونته به شمار می رفت. در حقیقت کونته پلان بی نداشت یا نمی تواست داشته باشد. شاید اگر زاتزا زودتر وارد شده بود می توانست با اینسینیه ترکیبی را شکل دهد. حقیقت این بود لاجوردی پوش ها در جریان بازی نمی توانستند دروازه نویر را تهدید کنند و آن ضربه پنالتی پس از ارسال فلورنتزی هم هدیه آسمانی به شمار می رفت: بواتنگ پشت سر کیلینی به هوا پرید و حالت بالا بردن دو دستش والیبالست ها و بسکتبالیست ها را به یاد آورد. او احتمالا برای آن که نشان دهد روی کیلینی خطا نمی کند دست هایش را بالا برده و توپ به دستش اصابت کرده بود. ولی داور نقطه پنالتی را نشان داد تا دروازه نویر سرانجام باز شود.

سه

آلمان سرانجام پیروز شد. آلمان در حقیقت به رغم دردسرهای پرشمار پیروز شد. مصدومیت زودهنگام سامی خدیرا چیزی نبود که یواخیم لو انتظارش را داشته باشد. شواین اشتایگر که نشانی از سال های خوبش ندارد بالاتر از انتظار ظاهر شد ولی تحرک خدیرا را نداشت. مصدومیت ماریو گومز – که بهترین پاس دیدار را روانه ساخت و زمینه ساز گل آلمان شد و سپس آن ضربه پشت پا به سوی دروازه بوفون را نواخت - ضربه دیگری به شمار می رفت. دراکسلر نمی توانست جای گومز را پر کند. در کنار همه این ها توماس مولر ضعیف ترین بازی اش را انجام داد، تونی کروس هم فروغی نداشت و کیمیش 21 ساله طبعا هنوز نتوانسته جای خالی شده فیلیپ لام را پر کند. با این وصف اوزیل گل 20 ملی اش را زد. همان بازیکنی که چهار سال پیش در نیمه نهایی یورو 2012  هم دروازه بوفون را – با ضربه پنالتی دیرهنگام طی شکست 2-1 آلمان - باز کرده بود. سه بازیکن برتر ژرمن ها، بواتنگ، هوملس و نویر بودند که جای هوملس در نیمه نهایی سخت خالی خواهد بود.

چهار

دو قانون/سنت در باره نبردهای آلمان – ایتالیا در ذهن مان جاری بود:

اول - آلمان در تورنمنت ها هرگز طی ضربه های پنالتی نمی بازد.

دو- آلمان همیشه در تورنمنت ها برابر ایتالیا شکست می خورد.

آخرین باری که ژرمن ها در ضیافت پنالتی ها باخته بودند فینال 1976 برابر چکسلواکی – برابر "ضربه پاننکایی" – بود. ولی آنها این جا ایتالیا را در پنالتی ها به زانو درآوردند. نواخته شدن 18 ضربه پنالتی نویر و بوفون را شبیه دو مشت زن سنگین وزن کرد که برای کسب عنوان قهرمانی یکی در میان با ضربات مهلکی روبرو می شوند. این احتمالا بدترین ضیافت پنالتی بود که در چنین تورنمنتی می دیدیم. از کف رفتن 7 ضربه پنالتی رکوردی برای یورو به شمار می رفت. در صف ژرمن ها سه بازیکن آبدیده ضربه های شان را از دست دادند: اوزیل، مولر و شواین اشتایگر.

بونوچی که در جریان بازی ضربه پنالتی اش را به ثمر رسانده بود طی ضیافت پنالتی ها آن را بر باد داد، ولی برای ایتالیایی ها زاتزا و پله گرانبهاترین ضربه ها را – خصوصا آن که میان پنج پنالتی زن اصلی به شمار می رفتند و بوفون ضربه مولر را مهار کرده بود - از دست دادند. زاتزا به عنوان پنالتی زن وارد شد و احتمالا مضحک ترین ضربه پنالتی که دیده ایم را نواخت. ضربه پنالتی که یکی از کارشناسان ایتالیایی آن را یادآور "یک پیتزا مخلوط" خواند. او که هنوز گرم نشده و پایش به توپ نخورده بود تلاش کرد با آن حرکات خودش را گرم کند، ولی دیر شده بود. می توانستیم زیکو در جام جهانی 1986 طی دیدار برزیل و فرانسه را به یاد آوریم. بازی 1-1 جریان داشت و زیکو وارد میدان شد و داور دقایقی بعد نقطه پنالتی را به سود برزیل نشان داد. زیکو هنوز در جریان بازی قرار نگرفته پشت توپ ایستاد و فرصت جلو انداختن برزیل را از دست داد. بازی پس از 120 دقیقه به ضربه های پنالتی کشیده شد و زیکو این بار ضربه اش را به گل بدل ساخت ولی برزیل باخت و حذف شد. نویر دو ضربه پنالتی را دفع کرد و بوفون یکی را تا سنگربان آلمانی جایگاه رفیع تری بیاید. آلمان سرانجام 6-5 پیروز شد.

پنج

یادمان باشد ایتالیا سخت ترین مسیر را از ابتدا تا انتهای یورو طی کرده بود. در مرحله گروهی با بلژیک پرستاره روبرو شده بود و برابر سوئد و زلاتان جنگیده بود و در اولین گام مرحله پلی آف مقابل اسپانیا به میدان رفته و با شایستگی پیروز شده بود. آنها آلمان را هم متوقف کردند و میلیمتری طی ضربه های پنالتی شکست خوردند. در حالی که این ایتالیا را "ضعیف ترین ایتالیایی که دیده ایم" می خواندند! اگر آلمان مثل همیشه " Mannschaft " بود، ایتالیا هم مثل همیشه " Turniermannschaft " به شمار می رفت، یعنی "تیم تورنمنت".

شش

یک مقایسه: آخرین باری که انگلیس راهی یک فینال شد سال 1966 در جام جهانی بود. ژرمن ها از آن زمان تاکنون در آستانه سیزدهمین فینال قرار گرفته اند: یورو 1972، جام جهانی 1974، یورو 1976، یورو 1980، جام جهانی 1982، جام جهانی 1986، جام جهانی 1990، یورو 1992، یورو 1996، جام جهانی 2002، یورو 2008، جام جهانی 2014.

* حمیدرضا صدر (تحلیلگر سایت طرفداری)