به گزارش مشرق، اواخر دهه هشتاد هجری شمسی بود که بیش از صد نفر از دانشجویان، دانش‌آموختگان و استادان محبوب‌ترین دانشگاه ایران با امکاناتی که شاید برای ساخت یک ماهواره آنقدر زیاد هم نبود ولی سرشار از امید، کار ساخت یک ماهواره را آغاز کردند.
 
ساخت ماهواره با تمام زحمات و مشکلاتش پنج سال طول کشید و در تمام این پنج سال «شریف‌ست» صدایش کردند، آذر ماه 92 بود که دانشگاه شریف باافتخار از رسانه‌ها دعوت کرد تا برای تحویل شریف‌ست به سازمان فضایی به این دانشگاه بروند.
 
اما مراسم رونمایی بدون اعلام دلیل، لغو شد و از آن به بعد تنها شاهد وعده و وعید برای پرتاب ماهواره دانشگاه شریف بودیم.
 
مراسم لغو شد اما «شریف‌ست» را به سازمان فضایی تحویل دادند، ماه‌ها گذشت و این ماهواره آماده به فضا پرتاب نشد تا حاصل زحمات بیش از صدنفر از نخبگان کشورمان در گوشه‌ای از سازمان فضایی خاک بخورد و از همانجا آوازه‌های منع پرتاب ماهواره‌های دانشجویی به دلایل سیاسی اوج گرفت.
 
در آن زمان مسئولان سازمان فضایی می‌گفتند این ماهواره اشکال فنی دارد ولی در زمینه اشکال فنی آن حتی با متخصصان نیز صحبتی نمی‌کردند.
 
برخی می‌گفتند دولت یازدهم می‌خواهد شریف‌ست را دیرتر پرتاب کند که افتخار پرتاب آن به نام این دولت باشد.
 
بعضی دیگر می‌گفتند دولت یازدهم اصلا بنایی برای پرتاب ماهواره‌های دانشجویی ندارد چون در این دولت اعتقادی بر پیشرفت فضایی نیست.
 
دولت یک سری تحولات عمده در ساختار فضایی کشور ایجاد کرد و در تمام این مدت مسئولان از اعلام وعده وعیدها برای پرتاب ماهواره شریف کم نگذاشتند.
 
وعده وعید‌ها از سال 91 شروع شده بود و حتی در سال 94 هم جامعه علمی کشور منتظر تحقق این وعده‌ها برای پرتاب شریف‌ست بودند.
 
فاضلی: پرتاب شریف‌ست تا پایان سال 91
 
فاضلی: شریف‌ست تا پایان سال 92 پرتاب می‌شود
 
شریعتمداری: پرتاب شریف‌ست تا 22 بهمن سال 93
 
آبان ماه سال 94 هم محمود واعظی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات در نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری‌ها از پرتاب ماهواره شریف‌ست در دهه فجر سال 94 خبر داده بود که این وعده هم محقق نشد.
 
حتی دانشجویان دانشگاه شریف هم از وعده و وعیدها به تنگ آمدند و از عدم پرتاب شاهکار دانشجویی ایران ابراز تعجب کردند.
 
شریف‌ست از سال 91 تا 94 در میان وعده و وعیدهای مسئولان خاک خورد و همچنان در انتظار پرتاب بود به طوری‌که 16 آذر 94 وقتی رئیس جمهور برای گرامیداشت روز دانشجو به دانشگاه شریف رفت، یکی از دانشجویان این دانشگاه یک جاکلیدی با نماد شریف‌ست به روحانی هدیه داد و گفت: ماهواره شریف که به جایی نرسید، جاکلیدی‌‌اش را با خود حمل می‌‌کنیم که به یادشان بمانیم.
 
اما دو ماه بعد همزمان با گرامیداشت روز فضایی؛ رئیس جمهور از یک ماهواره رونمایی کرد به نام ماهواره دوستی؛ که گفتند همان شریف‌ست است ولی نامش را تغییر داده‌اند.
 
حال اینکه چرا شریف‌ستِ آماده، چند سالی بر زمین ماند و بعد از چند سال رونمایی از آن با نام جدید انجام شد و چرا برای پرتاب آن با اسم جدید هم فقط وعده دادند و حالا بعد از گذشت 4 ماه از رونمایی ماهواره دوستی یا همان «شریف‌ست» هنوز هم به فضا پرتاب نشده است سوالی است که ذهن بسیاری از دانشگاهیان را به خود معطوف کرده است.
 
* شریف‌ست قربانی محافظه‌کاری مسئولان؟!
 
البته یک مساله در میان دانشگاهیان مطرح است و آن اینکه در آن سال‌ها با لایحه‌ای از سوی اتحادیه اروپا از دانشگاه صنعتی شریف شکایت و این دانشگاه تحریم شد.
 
در دوره مدیریتی رضا روستاآزاد با یک وکیل انگلیسی در یک دادگاه فرانسوی و با هماهنگی وزیر امور خارجه وقت، حکمی علیه لایحه اتحادیه اروپا دریافت شده و تحریم دانشگاه لغو شد.
 
ولی با تغییر مدیریت دوباره اتحادیه اروپا دانشگاه شریف را تحریم کرد ولی گویا مدیریت جدید این ذهنیت را داشت که باتوجه به این تحریم باید چراغ خاموش و محافظه کار عمل شود و کاری نکنیم که به دوستان اروپایی بربخورد!
 
یکی از تجلیات این امر این بود که ماهواره شریف پرتاب نشد تا بهانه دست آنها ندهیم، حتی نام ماهواره شریف نیز به ماهواره دوستی تغییر داده شد تا ردی از شریف و شریفی‌ها در پرتاب ماهواره حاصل زحمت خودشان نباشد.
 
گویا دشمنان هر گونه کار جدی راهبردی که در دانشگاه صورت گیرد را سیاسی می‌دانند و علیه آن جبهه می‌گیرند و ما باید در دانشگاه کار علمی نکنیم تا خدای نکرده شبهه سیاسی برایشان پیش نیاید.
 
سعید سهراب‌پور رئیس اسبق دانشگاه صنعتی شریف نیز در تازه‌ترین اظهارنظر خود اعلام کرده است که یکی از دلایل اتحادیه اروپا برای تحریم دانشگاه شریف کار بر روی ماهواره و قایق‌های تندرو است.
 
سهراب‌پور البته بحث بودجه را علت تعویق در پرتاب ماهواره دانشگاه شریف عنوان کرده و گفته است که اگر امسال بخواهند ماهواره‌ای پرتاب کنند، اولین ماهواره دوستی یا همان شریف‌ست است.
 
البته با تمام این تفاسیر همچنان مسئولان فیتیله وعده و وعید را پایین نکشیده‌اند و باز هم از پرتاب ماهواره تا پایان امسال خبر می‌دهند ولی با روندی که از دولت یازدهم در پیشرفت علم فضایی دیدیم دانشگاهیان به پرتاب این ماهواره حتی با تغییر نام خوش‌بین نیستند ولی همچنان با کورسو امیدی به پرتاب این شاهکار دانشجویی کشور می‌اندیشند.  
 
* ماهواره‌ای که آن را شاهکار دانشجویی کشور می‌دانند
 
«شریف ست» که حالا باید آن را « ماهواره دوستی» صدایش کنیم، ماهواره‌ای است تحقیقاتی که قابلیت‌های بسیار بیشتری نسبت به ماهواره‌های ساخته شده تاکنون را داراست.
 
ماهواره شریف‌ست یک ماهواره دانشجویی است که باید با ماهواره‌بر بومی سفیر یک B به فضا پرتاب شود، این ماهواره کمتر از 50 کیلوگرمی در مدار لئو و ارتفاع 350 تا 500 کیلومتری قرار می‌گیرد و وجه تمایز عمده این ماهواره با ماهواره‌های پرتاب شده قبلی تهیه عکس رنگی با قدرت تفکیک بسیار بالا است.
 
ماهواره «دوستی» یا همان «شریف‌ست» حاصل زحمات و تلاش‌های بیش از صد نفر از دانشجویان، دانش‌آموختگان و اعضای هیئت علمی دانشگاه صنعتی شریف است که علاوه بر سنجش از راه دور، می‌تواند از فاصله 350 تا 500 کیلومتری از بخش‌های مختلف زمین عکس رنگی RGB با دقت کمتر از 10 متر تهیه و به ایستگاه زمینی مخابره کند.
 
زیرساخت‌های این ماهواره با همت و کمک بیش از صد نفر از دانشجویان، دانش‌آموختگان و استادان دانشگاه تهیه شد و ساخت آن نیز حدود پنج سال به طول انجامیده است و به‌دلیل ایجاد زیرساخت‌های لازم، ماهواره‌های بعدی در بازه زمانی کمتر از دو سال قابل ساخت است.
 
در هر صورت «شریف‌ست» را «دوستی» صدا کردیم ولی باز هم پرتاب نشد تا همچنان جاکلیدی نماد این ماهواره را با خود حمل کنیم تا به یادش بمانیم.