به گزارش مشرق، به نقل از روزنامه رای الیوم، شاید مبالغه نباشد اگر بگوییم که نشست سران سازمان همکاری اسلامی که پنجشنبه به میزبانی استانبول آغاز به کار کرد، بدترین نشست از زمان تاسیس این سازمان بود که پس از به آتش کشیدن مسجد الاقصی در اوت 1969 تاسیس شد.

ناتوانی حاضران در نشست استانبول در مهار فتنه مذهبی

همچنین بعید نیست که این نشست در این شکل کنونی، آخرین نشست این سازمان باشد زیرا نتوانست «فتنه» مذهبی را در جهان اسلام به ویژه در خاورمیانه مهار کند.

نشست استانبول آیینه تمام نمای بیماری های جهان اسلام

درست است که این سازمان سست و بی تاثیر بود و به محل تجمع تعدادی کارمند تبدیل شده بود که حقوق و امتیازات خوبی برایشان فراهم شده بود زیرا مقر این سازمان یا همان عربستان سعودی اینطور می خواست، اما نشست سران کنونی بیماری های جهان اسلام و اختلافات آن را در بدترین شکل منعکس کرد تا جایی که دیگر مضمونی از نام آن باقی نمانده است و بهتر است آن را نشست سران «اختلاف» و نه «همکاری اسلامی» توصیف کرد.

نگاهی به سطح حضور در نشست استانبول و نبود بسیاری از رهبران مهر تاییدی بر این واقعیت است.

اردوغان از السیسی برای نشست استانبول دعوت نکرد

برای اینکه به مبالغه متهم نشویم، همین بس که حتی تشریفات معمول در پایین سطح خود نیز در نشست سران در استانبول دیده نشد، به این معنی که رجب طیب اردوغان رئیس جمهور ترکیه ریاست این نشست را بر عهده گرفت بدون اینکه به طور رسمی عبدالفتاح السیسی را برای شرکت در آن دعوت کند.

فرار اردوغان و سامح شکری از دست دادن به یکدیگر

وی همچنین از دست دادن به سامح شکری وزیر خارجه مصر که به نیابت از السیسی در این نشست سخنرانی کرد، خودداری کرد.
شکری خیلی سریع تریبون را ترک کرد زیرا او نیز به نوبه خود نمی خواست با اردوغان که از یک قسمت دیگر سالن به سمت تریبون در حرکت بود، دست دهد.

رفتارهای مغرضانه در نشست سران

باور ما این است که رفتارهای این چنینی در جمع سران هیچ کشوری جز نشست سران عرب و اسلامی دیده نمی شود.
سوال این است که اگر عبدالفتاح السیسی در این نشست حضور می یافت چه اتفاقی می افتاد؟ اگر اردوغان از او دعوت می کرد یا به وزیر خارجه که میهمان این نشست بود دست می داد، چه چیزی را از دست می داد؟

سفر علنی اشغالگران اسرائیلی به کشورهای عربی

این در حالی است که رهبران عرب و مسلمان با همتایان اسرائیلی خود دست می دهند و روابط خود را با اشغالگرانی که در روشنایی روز عازم کشورهایشان می شوند، عادی می کنند و حتی از توصیف اسرائیل به عنوان «دشمن» پرهیز دارند و برخی از آنان نیز در تکاپوی همپیمانی راهبردی با آن هستند.

شیوع ویروس اختلافات در اتحادیه عرب و سازمان همکاری اسلامی

نشست سران عرب برخاسته از اتحادیه عرب از هم پاشید و نشست سران سازمان همکاری اسلامی نیز با سرنوشت مشابهی روبه رو است تا جایی که ویروس مسموم اختلافات عربی به آن رخنه کرده است و خدا می داند که هدف بعدی آن کجا خواهد بود؟

سازمان همکاری اسلامی از حل و فصل مشکلات جهان اسلامی عاجز است

نشست سران اسلامی با این میزان از آسیب پذیری و دسته بندی و «سستی» نمی تواند برای هیچ یک از مسائل مندرج در جدول کاری از جمله تروریسم، اسلام هراسی و فلسطین و بسیاری از مسائل دیگر راه حلی ارائه دهد بلکه موجب هرچه شعله ور تر شدن آن خواهد شد و خطرهای آن را دو چندان خواهد کرد.

اکسیژن مالی و نظامی ترویست ها را چه کسی تامین می کند؟

در این ارتباط اگر به عنوان مثال موضوع «تروریسم» را در نظر بگیریم باید بگوییم که این کشورهای شرکت کننده در نشست سران در استانبول و یا برخی از این کشورها هستند که اکسیژن مالی و نظامی و نیز رسانه ای حامی این تروریسم را تامین کرده و محیط مناسبی را برای آن را فراهم می کنند و آنچه در سوریه، عراق، یمن و لیبی جریان دارد یکی از بارزترین مثال های این موارد است.

اظهارات سرطانی اردوغان در نشست استانبول

بارزترین نقطه سخنرانی اردوغان در افتتاحیه نشست سران این بود که اظهار داشت: «دین من نه شیعه است و نه سنی، بلکه اسلام است».

این جمله اردوغان بیانگر بیماری سرطانی است که سراسر امت اسلام را تهدید می کند و تهدیدی برای غرق شدن آن در جنگ های طایفه ای ویرانگر یا همان جنگ های «طایفه ای» و «مذهبی» است که به طور عمدی و بررسی شده این روزها شعله های آن زبانه می کشد.

اردوغان برای میانجیگری بین ایران و عربستان پیشقدم شود

امیدواریم اردوغان که این عبارت را به زبان آورد، به عنوان رئیس نشست سران برای نجات جهان اسلام از فاجعه طایفه ای و جنگ هایی که به سرعت بی سابقه ای آن را در برگرفته است، تلاش های واقعی بعمل آورد و برای گفت وگو بین ایران و عربستان پیشقدم شود به ویژه اینکه روابط ترکیه با هر دو طرف بر اساس احترام متقابل و خوب است.

آشتی ایران و عربستان دروازه حل و فصل بسیاری از بحران ها

باید در نظر داشت که گفت وگو و آشتی بین ایران و عربستان دروازه ای است که می تواند موجب حل و فصل همه بحران ها و یا بیشتر آن در عراق، سوریه و یمن شده و سدی در برابر تروریسم اسرائیلی و تمام انواع تروریسم باشد و احترام اسلام و مسلمانان را در سراسر جهان حفظ کرده و به اشتباهات گذشته اعتراف کرده و در صدد بازنگری و اصلاح آن برآیند.
البته امیدواریم در این آرزوها زیاده روی نکرده باشیم.