سرويس فرهنگي مشرق- مي گويند در بيابان يک لنگه کفش هم غنيمت است، اما اگر در بياباني که همه از هر گونه امکانات رفاهي از استخر و سونا و جکوزي گرفته تا شير مرغ و جان آدميزاد را در اختيار دارند نصيب صاحب خانه فقط يک لنگه کفش شود ديگر بايد نشست به حال اين صاحبخانه گريه کرد.
اينکه سيماي جمهوري اسلامي موظف است تا در در معرفي و بسط فرهنگ انقلاب فعاليت کند ديگر دارد تبديل به يک شعار دهن پر کن مي شود که بايد نگهش داشت محض راهپيمايي.حالا اگر در ميان برنامه هاي رنگارنگ تلويزيون، و بعد از هزار جور تبليغ در ساعات پاياني شب آن هم در شبکه اي با مخاطب خاص يکي دو ساعتي سهم فرهنگ و هنر انقلاب و فعالان آن مي شود، نيش مان تا بنا گوشمان باز مي شود که چه؟ که اينکه بالاخره زماني هم به بچه هاي انقلاب اختصاص پيدا کرده است. تازه بايد از آقاي ضرغامي هم تشکر کنيم که بعد از سريال هاي جراحت ، حاج آقا در سرزمين عجايب و نون و کباب و ريحون و باقي قضايا به پاپتي هاي ادبيات و هنر انقلاب هم التفات کريمانه اي کرده اند که محض سوپاپ اطمينان هم شده بيايند غرشان را بزنند و بروند پي کارشان.
بايد پرسيد که جمهوري اسلامي از ميان برنامه هايش تا به حال چقدر و کجا براي هنر انقلاب جا باز کرده است، مردم ايران چقدر شاعر، مستندساز، نويسنده، کاريکاتوريست و عکاس و... را که هم و غمشان بازخواني تصوير انقلاب در حيطه هنر و ادبيات است ديده اند.
اي کاش سهم جمع هنرمندان انقلاب اسلامي از رسانه ملي تنها يک راز نبود.