به گزارش مشرق به نقل از برنا، عالمان ربانی و صاحبدلان اهل راز، آنان که با مهدی آل محمد(عجل الله تعالی فرجه الشریف) پیوند و عقلهای دیرینه دارند، و در ندبهها و نالههای شبانهشان، همواره فرج حضرتش را از درگاه دوست تمنا میکنند، مدام نفس خود را کشیک میکشند که مبادا کاری از ایشان سر زند که مطلوب و محبوب آن دلدار بیمثال نباشد. از این رو هم خود را میپایند و هم دیگران را نسبت به مراقبت بر این دقیقه سفارش می کنند.
فقیه فقید، و عارف دانای راز، حضرت آیت الله العظمی بهجت که به تعبیر مقام معظم رهبری، سرچشمه پایان ناپذیر فیوضات معنوی بودند، یکی از این نمونههاست. آنچه میخوانید سفارشهایی است از این عارف سفر کرده به منتظران ظهور حضرت مهدی(عج) که در پایگاه اطلاع رسانی ایشان منتشر شده است.
فقیه فقید، و عارف دانای راز، حضرت آیت الله العظمی بهجت که به تعبیر مقام معظم رهبری، سرچشمه پایان ناپذیر فیوضات معنوی بودند، یکی از این نمونههاست. آنچه میخوانید سفارشهایی است از این عارف سفر کرده به منتظران ظهور حضرت مهدی(عج) که در پایگاه اطلاع رسانی ایشان منتشر شده است.
چرا حال ما چنین نیست...
چنان چه در اطاقی در بسته باشیم و بدانیم که قدرت بزرگی مثل آمریکا یا شوروی پشت در ایستاده و سخنان ما علیه یا له خود را میشنود و ضبط مینماید و به موقع علیه ما به اجرا میگذارد، چه قدر حال ما فرق میکند و مواظب سخنان خود میشویم، با این که آنها را نمیبینیم ولی علم داریم و میدانیم که پشت در هستند؟! پس چرا حال ما نسبت به امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) چنین نیست در انجام آن چه بر له یا علیه او است؟
در فکر آن باشیم که...
یکی از امور مهم بلکه از اهم امور این است که بدانیم چه کار کنیم تا مثل کسانی از علما و متشرعه و صلحای تابع علما باشیم که فرج شخصی و ارتباط خاص با حضرت ولی عصر (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) داشتهاند، و محتاج نبوده اند که در امور خودشان یا غیر خودشان فی الجمله عدل عمومی را خواستار باشند. از قبیل نواب اربعه و علمای معاصر آنها که مقامات و کراماتی داشتهاند که ما نداریم، به طوری که نمیتوانیم بگوییم مثل آنها هستیم. باید مجالسی تشکیل دهیم و با رفقا و اصدقا بنشینیم و مذاکره کنیم که به چه راهی میشود به آن حضرت رسید و با آن حضرت رابطه داشت؛ زیرا بلاکلام هر فیضی به ما میرسد - چه خصوصی و چه عمومی و چه داخلی و یا خارجی، و چه جسمانی و چه روحانی - فقط از ناحیه همان یک فیض است و توجه به همه ائمه علیهم السلام هم به او راجع میشود؛ لذا شخصی به حضرت رسول اکرم (صلی اللّه علیه وآله) توسل نمود و حضرت رسول (صلی اللّه علیه وآله) او را به فلان امام و فلان امام و در آخر به امام زمان (عجل اللّه تعالی فرجه الشریف) حواله داد.
مداحی که خدمت امام زمان(عج) رسید
مداحی که حال خوبی هم دارد، به خدمت صاحب الامر عجل اللّه تعالی فرجه الشریف رسیده و آن حضرت به او فرموده است: «بعد از صلوات بر محمد وآل محمد علیهم السلام گفته شود: وعجل فرجهم.»
البته معلوم است که دعا کردن برای فرج مطلوب است. اگر ما برای تعجیل فرج دعا نکنیم، یا در دعا کردن جدی نباشیم، یا آثار جدیت در ما نباشد، به ضرر دنیای ما هم خواهد بود، چه رسد به آخرت؛ و از شروط استجابت دعا، توبه از معاصی است.
خلاصه این که: اگر در دعا کردن برای فرج قاصر باشیم، یا در آن تساهل و تکاسل و سهل انگاری و سستی کنیم و این مطلب را جداً نخواهیم، در حقیقت دنیا، دنیایی نخواهند داشت، چنان که میبینیم کفار، آنها را مال المصالحه خود و متعدد و متفرق کردهاند و هر کدام از آنها که مخالف منافع آنها است، دیگران را به جان او میاندازند و خودشان کنار مینشینند، و سرانجام هر طرف پیروز شد، به سود کفار خواهد بود.