به گزارش گروه تاریخ مشرق؛ روز اول فروردین ۱۳۵۵ در شهرری و بر سر مقبره رضاخان جشنی برگزار گردید. شایعه بدشگونی این مراسم از چند روز قبل بر سر زبان مردمی بود که واقعه ترور ناصرالدین شاه، در جشن پنجاهمین سال سلطنتش را در حرم حضرت عبدالعظیم حسنی (س) در شهرری به یاد می‌آوردند.
کالسکه شاه و ملکه برای ورود به محل
برگزاری مراسم جشن فروردین55
این شایعه به دربار هم راه پیدا کرده بود؛ اما آنجا حرف و حدیث دیگری در جریان بود. آنجا خرافاتی‌های دربار گفته بودند اگر عمر سلطنت خاندان پهلوی پنجاه را بگذراند دیگر حکومت و سلسله اش زوال نخواهد داشت و چه بسا همین انگیزه برپایی جشن بود. برگزاری مناسب مراسم لابد برای هویدا اهمیت بسیاری داشت که دستور داده بود تا به هر طریق ممکن مردم را به محوطه مقابل و اطراف مقبره رضاخان بیاورند تا به این طریق دولت و روزنامه‌های وابسته اش بتوانند حسابی روی مردمی بودن این جشن و استقبال ملت ایران از آن مانور بدهند.
اما مامورین و کارگزاران دولت نتوانسته بودند جمعیت مورد نظر را به منطقه بیاورند و ناچارا دست به دامان آموزش و پرورش شدند که با تعطیل کردن مدارس منطقه شهرری و نازی‌آباد و کهریزک و باقرآباد و سایر مدارس اطراف، کودکان و دانش‌آموزان در صف‌های طویل به محوطه مقابل آرامگاه آوردند تا هنگام ورود و خروج شاه، هورا بکشند و فریاد زنده باد … سردهند.
برای مراسم این روز تدابیر شدید امنیتی اتخاذ شده بود، به طوری که شاه و خانواده‌اش با هلی‌کوپتر تا صد متری میدان آرامگاه آمدند و از آنجا سوار بر یک کالسکه سلطنتی- که سواران نیزه‌دار تشریفات آن را اسکورت می‌کردند- فاصله اندک و چند ده متری میدان تا محوطه آرامگاه را طی نمودند. به محض ورود شاه به محل برگزاری مراسم تعداد ۲۱ تیر توپ نیز شلیک شد و بدین ترتیب مسابقه تملق‌گویی دولتمردان رژیم آغاز شد.
*جوان و تاریخ
کالسکه شاه و ملکه برای ورود به محل
برگزاری مراسم جشن فروردین55
این شایعه به دربار هم راه پیدا کرده بود؛ اما آنجا حرف و حدیث دیگری در جریان بود. آنجا خرافاتی‌های دربار گفته بودند اگر عمر سلطنت خاندان پهلوی پنجاه را بگذراند دیگر حکومت و سلسله اش زوال نخواهد داشت و چه بسا همین انگیزه برپایی جشن بود. برگزاری مناسب مراسم لابد برای هویدا اهمیت بسیاری داشت که دستور داده بود تا به هر طریق ممکن مردم را به محوطه مقابل و اطراف مقبره رضاخان بیاورند تا به این طریق دولت و روزنامه‌های وابسته اش بتوانند حسابی روی مردمی بودن این جشن و استقبال ملت ایران از آن مانور بدهند.
اما مامورین و کارگزاران دولت نتوانسته بودند جمعیت مورد نظر را به منطقه بیاورند و ناچارا دست به دامان آموزش و پرورش شدند که با تعطیل کردن مدارس منطقه شهرری و نازی‌آباد و کهریزک و باقرآباد و سایر مدارس اطراف، کودکان و دانش‌آموزان در صف‌های طویل به محوطه مقابل آرامگاه آوردند تا هنگام ورود و خروج شاه، هورا بکشند و فریاد زنده باد … سردهند.
برای مراسم این روز تدابیر شدید امنیتی اتخاذ شده بود، به طوری که شاه و خانواده‌اش با هلی‌کوپتر تا صد متری میدان آرامگاه آمدند و از آنجا سوار بر یک کالسکه سلطنتی- که سواران نیزه‌دار تشریفات آن را اسکورت می‌کردند- فاصله اندک و چند ده متری میدان تا محوطه آرامگاه را طی نمودند. به محض ورود شاه به محل برگزاری مراسم تعداد ۲۱ تیر توپ نیز شلیک شد و بدین ترتیب مسابقه تملق‌گویی دولتمردان رژیم آغاز شد.
*جوان و تاریخ
