به گزارش مشرق، بروکس در ادامه مقاله خود افزود: مدتي قبل براي خريد قالي به فروشگاه رفتم. چهار قالي کف فروشگاه پهن شده بود و يکي از آنها با زمينه صورتي از زيبايي خيره کننده اي برخوردار بود. بافت پيچيده و ماهرانه اي داشت. اگر در آن لحظه از من مي پرسيديد کدام يک از آنها را مي خواهم، مي گفتم فرش صورتي را.

اين ايده پنج دقيقه در ذهن من بود. اما پس از آن فکر من به کار افتاد و برخي سوال ها به ذهنم رسيد. آيا اين فرش با وسايل منزل من همخواني دارد؟ آيا با رنگ کاغذ ديواري ها تناسب دارد؟ آيا الکتريسيته ساکن توليد شده از آن باعث آزار من نخواهد شد؟

ناگهان يک قالي نه چندان جالب که رنگ آن آبي کاملا معمولي بود توجه مرا به خود جلب کرد. قالي ها عوض نشده بودند اما ناگهان من خواهان قالي آبي رنگ شدم. فرش صورتي رنگ نوعي امتياز چشمگير و چشم نواز داشت. اما امتياز قالي آبي رنگ اين بود که فرشي بود که من از زندگي با آن لذت مي بردم.

براي بسياري از جمهوري خواهان، دونالد ترامپ همان قالي صورتي است. او همان کاري را انجام مي دهد که آنها در همان لحظه خواهان انجامش هستند. وي نمايانگر انزجار و بيزاري آنها از روند سياسي جاري است. او به آنها اين احساس خوشايند را مي دهد که کسي مي تواند وارد دولت شود، دستي تکان دهد و برخي مسائل را تغيير دهد. اما تصميم گرفتن يک سفر است نه يک اقدام آني؛ و مرحله به مرحله پيش مي رود.

تبليغات انتخاباتي شايد قديمي و ديرين به نظر برسد، اما ما هنوز در مرحله توجهات غيررسمي هستيم. هر چهار سال يک بار متصديان و ناظران انتخابات از راي دهندگان آيووا و نيوهمپشاير مي پرسند که چه وقت تصميم خود را خواهند گرفت. تقريبا 70 الي 80 درصد از مردم اين مناطق در آخرين ماه منتهي به انتخابات تصميم نهايي خود را مي گيرند. اگر از آنها بپرسيد از کدام نامزد انتخاباتي حمايت مي کنند شايد پاسخي بشنويد اما اين بدان معنا نيست که آنها واقعا همان نامزدي را انتخاب خواهند کرد که از آن نام برده اند.

نيت سيلور (Nate Silver) در وبلاگ FiveThirtyEight به بررسي جست و جوهاي مرتبط با کمپين هاي انتخاباتي در گوگل پرداخته است که چند هفته قبل از انجمن هاي حزبي آيووا صورت گرفته اند. يک يا دو هفته قبل از برگزاري انجمن ها فقط تعداد اندکي از افراد به جستجو و تحقيقات جدي در خصوص نامزدهاي انتخاباتي پرداخته اند و فقط بعد از اين زمان بود که راي دهندگان اين انجمن ها وارد صحنه شدند و جستجوهاي گوگل در اين زمينه افزايش پيدا کرد.

سيلور جدولي ارائه کرده و در آن نشان داده است که اگر ما سطح توجهات غيررسمي و سطح عدم اطمينان فعلي را جدي مي گرفتيم، انتخابات امسال چگونه مي شد. در اين جدول 80 درصد از افرادي که هنوز تصميم خود را نگرفته اند نسبت به يکي از نامزدها اعلام حمايت کرده اند. ترامپ 4 درصد، کارسون 4 درصد، کروز 3 درصد و روبيو 2 درصد از حمايت ها را به خود اختصاص داده اند.

از اين نتايج مي توان به بهترين شکل دانست که اکنون جايگاه جمهوري خواهان در اين رقابت چگونه است. اين که راي دهندگان هنوز تصميم نهايي خود را نگرفته اند به اين معنا نيست که آنها منفعل هستند. آنها در حال امتحان گزينه هاي مختلف هستند. اغلب آنها به اين نتيجه رسيده اند که به گزينه هاي متناقض متعددي علاقه مند هستند.

هر انساني از چندين شخصيت و 'خويشتن' متفاوت برخوردار است. ذهن از يک قالب به قالبي ديگر در حرکت است. زماني که مونتين (Michel de Montaigne) يکي از نويسندگان و فيلسوفان فرانسوي دوره رنسانس) سعي کرد ذهن خود را توصيف کند، اين گونه نوشت 'من نمي توانم ذهن خود را ثابت نگهدارم. ذهن من گيج و سرمست درون يک تاريکي طبيعي در تلاطم است.' از يک جهت ترامپ از نظر برخي مردم جالب است و از منظري ديگر کارسون، کروز يا روبيو جذاب هستند'.

اما در ماه آخر ذهنيت افراد تغيير مي کند. در آن زمان ديگر مساله اين نيست که چه هدف يا موضوع درخشاني در من احساس خوب ايجاد مي کند بلکه سوال اين است که من در اين لحظه براي انجام کار مورد نظر به چه کسي نياز دارم؟ انواع مختلف شيوه هاي تصميم گيري به کار گرفته مي شود.

مثلا دو نوع مغاير از ذهنيت تصميم گيري عبارتند از به حد اعلي رساندن (maximizing) و قانع کردن يا خشنودسازي (satisficing). اگر شما شريک زندگي خود را براي ازدواج انتخاب کنيد، احتمالا مي خواهيد هدف خود را به حد اعلي برسانيد. شما با عاشق شدن قصد پيداکردن بهترين شخص را داريد. براي مواجهه با لحظات دشوار نياز به احساساتي داريد که شما دو نفر را با يکديگر يکي کند. شما به فردي نياز داريد که الهام بخش و پيام آور بهترين آينده براي شما باشد.

اما سياست اين گونه نيست. سياست اغلب مواقع فعاليتي کسالت آور است. احتمالا هدف شما، قانع کردن يا ايجاد رضايت و خرسندي است، انتخاب کسي که به اندازه کافي خوب است و به نظر مسئوليت پذير مي رسد.

با ورود کمپين هاي انتخاباتي به ماه آخر، راي دهندگان به سمت کسي گرايش پيدامي کنند که منضبطتر به نظر مي رسد. با نزديک شدن مرحله مقدماتي، صبر و شکيبايي راي دهندگان براي خطر کردن نيز کاهش مي يابد. آنها بر معايب و نقايص بالقوه هريک از برندگان يا شگفتي آفرينان احتمالي انتخابات متمرکز مي شوند و از خود مي پرسند آيا اين افراد مي توانند باعث بدترشدن مسائل شوند؟

به نظر من زماني که اين تغيير ذهنيت اتفاق بيافتد، ترامپ خواهد لغزيد. تمام ويژگي هايي که جذاب به نظر مي آمدند ناگهان به ويژگي هاي مخاطره آميز تبديل خواهند شد. چشمداشت و آرزوهاي راي دهندگان براي تغيير و اصلاحات جاي خود را به بيم و هراس از هرج و مرج و آشفتگي خواهد داد. زماني که در انتخابات، ثبت نام راي دهندگان پايان يافت و راي دهندگان احتمالي به پاي صندوق هاي راي رفتند، طرفداران حزب محتاط سهم بيشتري از آرايي که روي آن حساب کرده بودند را نصيب خود خواهند کرد.

آنچه در اتاق اخذ راي اتفاق مي افتد بر ذهن متمرکز است. آزموني که در اين مرحله انجام مي شود ديگر به بيان احساس دروني يا داشتن احساس خوب در لحظه مربوط نيست. بلکه اين آزمون همانند انگشتي است که بر روي ماشه اسلحه اي گذاشته شده است و تير شليک شده از آن سرنوشت چهار سال آتي کشور را معين خواهد کرد. گمان نمي کنم که در عصر تشويش و نگراني هاي گسترده طرفداران حزب جمهوري خواه بخواهند با آراءشان آينده حزب خود- يا آينده کشورشان- را به مخاطره بياندازند.