به گزارش گروه تاریخ مشرق؛ شهید گرانمایه، سید حسین امامی، از پایه گذاران جمعیت فدائیان اسلام و یاران و حواریون شجاع و غیور آیت الله سید ابوالقاسم کاشانی در دوران نهضت ملی ایران به شمار می‌رود.
برای اولین بار، نام امامی آنگاه بر زبان ها افتاد که وی به فتوای مراجع وقت تقلید احمد کسروی تبریزی را مضروب ساخت و به زندان افتاد. او چندی بعد با درخواست قاطع علما و قاطبه جامعه مذهبی ایران و عراق آزاد شد و مورد استقبال گرم آنان قرار گرفت. امامی در سال 1327 و متعاقب تقلب در انتخابات مجلس شانزدهم، عبدالحسین هژیر وزیر وقت دربار را مورد هدف قرارداد. اقدامی که به ابطال انتخابات انجامید و در پی تجدید آن، چهره‌هایی چون آیت الله کاشانی و دکتر مصدق به مجلس راه یافتند. شاه بلافاصله پس ازمیان برداشته شدن هژیر، دستور اعدام امامی را صادر می‌کرد و نهایتا در سحرگاه 19 آبان ماه  1327در میدان توپخانه تهران به دار آویخته شد. در تمامی دوران نهضت ملی ایران و از سوی عمده جریانات سیاسی جامعه، نام امامی با احترام و به عنوان یکی از پیشکسوتان و جانبازان استقلال ایران برده می‌شد.

{$sepehr_album_32936}