به گزارش مشرق به نقل از مهر، حجت الاسلام محمد روحي در همايش پارساي پرهيزگار در پرديس قم دانشگاه تهران در سخناني به بيان خاطره ديدار شهرام جزايري با آيت الله العظمي بهجت پرداخت و اضافه کرد: شهرام جزايري که به خيلي ها پول داد، قبل از آنکه به آن سرنوشت مبتلا شود به ديدار آيت الله بهجت آمد و از ايشان توصيه اي خواست.

وي ابراز داشت: ايشان به او گفت بسيار استغفار کنيد، هم از کارهاي بدتان و هم از کارهاي "خوبتان"؛ ايشان به همه توصيه به استغفار مي کردند اما به جزايري توصيه کرد از کارهاي خويش هم استغفار کند و بعد از دو ماه مشخص شد که او چه وضعي داشت.

وي با بيان اينکه من مدت 27 سال با اين عارف و عبد بزرگ خدا آشنايي داشتم، تصريح داشت: آنچه در تمام گفتار و رفتار و درس و بحث ايشان سايه انداخته بود مسئله بندگي بود و اولين نشانه آن دوري از منيت است.

روحي با بيان اينکه انبياء علاوه بر دارابودن صفات الهي متجلي کننده صفتي خاص از خدا بودند اظهار داشت: پيامبر(ص) چون در همه مراتب وجودي بنده است عبدالله ناميده شده است.

بهجت به مقام بندگي رسيده بود

وي افزود: در هر عصري معمولا انگشت شمار کساني هستند که به مقام بندگي مي رسند و به طور قطع مي توان گفت آيت الله بهجت از اين دسته انسانها بود.

روحي تصريح داشت: قطعا يکي از برترين کساني که به اعتبار حالات و سير و استقامتي که ديده مي شد بهجت بود.

شاگرد آيت الله بهجت با بيان اينکه انبياء در رسالت و نبوت بر يکديگر برتري ندارند اما برخي بر برخي ديگر برتري داشتند و آن مقام ولايت و عبوديت محض بود خاطرنشان کرد: مراجع هم در مرجعيت با هم تفاوتي ندارند اما برخي ويژگيها برخي را بر برخي برتري مي دهد.

وي افزود: همه مراجع معظم هستند و ما خاک پاي آنها را مي بوسيم و نمي خواهيم ميان مراجع مقايسه کنيم ولي مي خواهم عبوديتي که از ايشان ديده بوديم را بيان کنيم.

منيت در وجود بهجت مرده بود

وي اظهار داشت: ايشان در جلسه درس کنار در و بر روي زيراندازي نامناسب مي نشست؛ در حين درس نظريات ديگران را بدون نام بردن مي گفت و در انتها هم نظر خودش را به صورتي غيرمستقيم و با اشاره بيان مي کرد.

روحي افزود: در رساله الولايه ابتکار علمي خود را به نحو خاصي بيان کرده است و آن را نشانه الهام و لطف خدا مي داند.
آيت الله بهجت علاقه اي به اظهار کرامت نداشت

وي تاکيد کرد: در طول 27 سال من حتي يکبار از ايشان "من" نشنيدم و مايل به اظهار کرامت نبود البته مواقعي پيش مي آمد که اينده زندگي انسان در مخاطره مي افتاد با صراحت تذکر مي دادند.

شاگرد آيت الله بهجت اظهار داشت: مشخصه اصلي او خود را نديدن و بندگي در تمامي موارد بود و هيچ انانيتي نداشت.