این جمع بندی که احتمالا تا ساعاتی دیگر طی یک نشست مشترک مطبوعاتی در میان خبرنگاران رسانه های جمعی اعلام خواهد شد، در یک فرصت زمانی مشخص در پایتخت های کشورهای حاضر در روند مذاکرات مورد بررسی قرار خواهد گرفت و از قرار معلوم، تا زمانی که در داخل کشورها به تصویب نرسد هیچ توافقی حاصل نشده است.
آنچه اما در این میان مهم به نظر می رسد اینکه؛ پس از طی فرآیند تایید و تصویب در پایتخت ها، آیا استادان «دبه» به آنچه توافق کرده اند متعهد خواهند ماند و آن را اجرا خواهند کرد؟
به بیان بهتر؛ آیا پس از این همه کش و قوس در فرآیند ماراتن مذاکرات، ضلع «خود کدخدا پندار» ماجرا تن به اجرای بی کم و کاست آنچه تعهد کرده است می دهد یا به بهانه های مختلف، باز هم از زیر بار اجرای آن یا حتی بخشی از آن شانه خالی خواهد کرد.
نگرانی در این مورد بی راه نیست اگر بر برخی مواضع آمریکایی ها طی ساعات گذشته نظری بیافکنیم، آنجا که «كروكر» رئیس کمیته روابط خارجی سنا روز یکشنبه بار دیگر مدعی شد که: «ایران چه با توافق و چه بی‌توافق هسته‌ای، در پی ساختن بمب اتم خواهد بود و همه بندهای توافق احتمالی را نیز زیر پا خواهد گذاشت.»
این در حالی است که علاوه بر فتوای رهبر معظم انقلاب در مورد حرمت سلاح های هسته ای، مطابق گزارش های ۱۷ مرکز اطلاعاتی آمریکا و همچنین اعتراف گزارش های آژانس به پایبندی ایران به اجرای توافق نامه ژنو، هیچ سند معتبر یا نشانه ای مبتنی بر انحراف برنامه هسته ای ایران وجود ندارد.
از سویی؛ سناتور «میچ مک‌کانل» رهبر اکثریت جمهوری‌خواهان سنای آمریکا در خصوص آینده توافق احتمالی ایران و ۱+۵ و امکان تبدیل آن به قانونی الزام‌آور برای دولت‌های بعدی آمریکا، ابراز تردید کرده است. این گزاره نیز در کنار موارد مشابه دیگر، نشان دهنده سابقه بدعهدی طرف آمریکایی است.
به هر حال به نظر می رسد که با وجود جمع بندی نهایی طرفین مذاکرات هسته ای در وین، همچنان دغدغه «دبه کردن» آمریکایی ها زیر فشار لابی های تندروی داخلی و صهیونیست ها وجود دارد، مسئله ای که ممکن است حتی اساس توافق را بر هم بزند.
