به گزارش مشرق، جوان آنلاين نوشت: چشم‌انداز فعلي برخي اماکن عمومي و خيابان‌هاي کلانشهرها به ويژه شهر تهران و تعداد نامتعارف مانکن‌نماهاي خياباني، گوياي وجود شرايط و وضعيتي آسيب‌زا است که نه تنها با معيارها و هنجارهاي فرهنگي و اجتماعي کشوري اسلامي مغايرت دارد، بلکه امنيت اجتماعي ما را نيز در معرض تهديد قرار داده است، به گونه‌اي که نه تنها زمينه تحريک افراد هوسباز و لاابالي و افزايش آمار مزاحمت‌هاي خياباني و رفتارهاي خلاف عرف و مغاير با شئونات ديني را موجب مي‌شود، بلکه عدم اعتماد به عفاف، زندگي مجردي، تأخير در سن ازدواج، افزايش ميزان طلاق، مدگرايي ناشي از چشم و هم‌چشمي و... نيز مستقيم يا غيرمستقيم از پيامدهاي اين ناهنجاري به حساب مي‌آيد.
چنين وضعيتي نه تنها اعتراض علماي ديني و جامعه متدين کشور، بلکه نگراني کارشناسان مسائل اجتماعي و فرهنگي را نيز نسبت به آسيب‌هاي برآمده از اين پديده به دنبال داشته است، چراکه پديده‌هاي بدحجابي تنها به يک تبرج و نمايش خياباني محدود نمانده بلکه مي‌تواند مقدمه و زمينه‌ساز آسيب‌ها و مفاسدي باشد که در بالا به برخي از آنها اشاره شد.
اما آنچه بيشتر نگراني و حتي تأسف را برمي‌انگيزد رها ساختن اين پديده و ضعف اراده و اقدام براي کنترل و اصلاح آن است که گاه در پوشش ضرورت کار فرهنگي و بي‌تأثير بودن برخوردهاي اجتماعي و ارشادي صورت مي‌گيرد؛ موضوعي که گرچه موجه و قابل قبول به نظر مي‌رسد اما با گذشت چند سال از اين تأکيد و وعده اقدام، اکنون تشديد ميزان و نحوه بدحجابي و شکل‌گيري انواعي از بي‌حجابي، گوياي غفلت قطعي يا اثربخش نبودن آن است. از اين رو تکرار اين ادعا، بي‌ترديد نشانه‌اي از بدفهمي يا توجيهي براي فرار از مسئوليت‌ها به حساب مي‌آيد که حجتي براي قبول آن باقي نگذاشته و حال انتظار مي‌رود که به جاي حرف عمل کنند، والا عوامل و منابعي که به تشديد اين روند کمک مي‌کنند، مثل تأثيرپذيري از ماهواره‌ها و فرهنگ برهنگي غرب، کوتاهي نهادهاي مسئول آموزش ديني و فرهنگي اعم از خانواده، مدرسه، دانشگاه، تهاجم فرهنگي دشمن و اشاعه بي‌مبالاتي و تسامح و تساهل در بين برخي خانواده‌ها و عدم آگاهي از پيامدهاي اين رويه رفتاري و پوششي و... چنان ضرباهنگ اين پديده خطرناک را تند و سريع کرده که نه تنها امکان کنترل و مهار آن را سخت‌تر بلکه تلفات و آسيب‌هاي آن را نيز تلخ‌تر خواهد کرد. در آن صورت نه تنها فرياد کساني که ديروز و امروز هشدار داده‌اند، بلندتر خواهد شد، بلکه خانواده‌ها و حتي خود آسيب‌ديدگان نيز از مسئولان ذي‌ربط جواب خواهند خواست.
شايد با توجه به همين کارکرد و پيامد پديده بي‌مبالاتي و فرهنگ برهنگي است که روزي دشمنان از بدحجابي به عنوان يک شيوه نافرماني و مقاومت مدني ياد مي‌کردند، اما امروز بدون اشاره به اهداف سياسي خويش و با راه‌اندازي شبکه‌ها و کانال‌هاي به ظاهر اجتماعي و غيرسياسي به اشاعه و ترويج لاابالي، برهنگي، عادي‌‌سازي فرهنگ ليبرالي و قبح‌زدايي از روابط نامتعارف و غيرشرعي مي‌پردازند، چون آنان براي شکست در عرصه سياسي برنامه‌ريزي کرده و امروز در سکوت براي غوغاي فردا اقدام مي‌کنند، اما در مقابل برخي سياسيون ما با فاصله گرفتن از مباني ارزشي و حتي غفلت از پيامدهاي قطعي و توهم آشکار رأي سياسي با انفعال و سردرگمي تنها وعده کار فرهنگي مي‌دهند، اما نشانه‌هاي آسيبي در حوزه فرهنگ حجاب و عفاف نشان مي‌دهد ديگر فرصتي براي از دست دادن نمانده و همين امروز بايد به جبران برخاست و با نسيه کار فرهنگي مانع اقدامات امنيتي و ارشادي نشد، چراکه علاوه بر چشم و هم‌چشمي، مدگرايي و رفتارهاي ناشي از عدم آگاهي و ضعف بنيه اعتقادي و فرهنگي، اقدام برنامه‌ريزي شده و تهاجم هوشمندسياسي- فرهنگي دشمن نيز متصور است. همانگونه که ابزار جنگ نرم دشمن در اين عرصه امروز فعال شده و بخشي از ظرفيت خود را به ترويج فرهنگ برهنگي و لاابالي فرهنگي و اجتماعي اختصاص داده‌اند.
شايد هم برخي منتظرند تا فساد فراگير شده و زمينه ظهور فراهم شود، اما از دولت انتظار، انتظاري خلاف اين مي‌رود و حال که بحمدلله سقف اعتبارات فرهنگي افزايش چشمگيري يافته و برخي سخاوت‌هاي مالي در اين عرصه نيز عالمگير شده، انتظار شروع يا گسترش اقدامات فرهنگي و ترويج حجاب و عفاف در تراز فرهنگ انتظار امري بديهي است.
