اکنون و بعد از 6 سال از آن روزها، بی بی سی فارسی (BBCPERSIAN) به بازخوانی آن ایام پرداخته و نوشته است: «با فروکش کردن امواج جنبش سبز، رفته رفته روشن می‌شود که این جنبش عملاً به اهداف ادعایی خود نرسیده است.»
تحریریه رسانه انگلیسی بی بی سی فارسی
تمام سخن آشوبگران و فضاسازی رسانه‌های خارجی از جمله بی بی سی از آن سال به بعد را می‌توان در این سه جمله خلاصه کرد:
1. مردم ایران با به راه انداختن جنبشی به نام "جنبش سبز" به دنبال حق خود هستند.
2. انتخابات در ایران آزاد نیست. در انتخابات ریاست جمهوری سال88 تقلب شده است.
3. جنبش سبز، پیروز است و طرفداران بسیاری در میان ایرانیان دارد.
اکنون پس از گذشت شش سال از این ادعاهای آشوبگران و آشوب‌سازان، در مقاله‌ای با عنوان "شورشی که جنبش نشد؛ شش سال بعد 'جنبش سبز'" در بی بی سی فارسی منتشر شده، به نکات جالبی برمی‌خوریم:
*** شورش سبز، نه جنبش سبز
نویسنده بی بی سی فارسی پس از شش سال با استفاده از واژه "شورش" به جای "جنبش" اعتراف می‌کند که "به صرف گفتمان‌سازی شاعرانه، نمی‌شود از یک شورش جمعی به یک جنبش اجتماعی رسید."
سؤالاتی که ذهن نگارنده را به خود مشغول کرده، نشان می‌دهد که تمام تلاش بی بی سی در این سال‌ها برای "جنبش" خواندن فتنه 88 بیهوده بوده است:
««سؤالِ نپرسیده اما سرخورده‌کننده‌تری هم هست: آیا اعتراضات انتخاباتی هشتاد و هشت «جنبش» بود؟
آیا ناکامی «جنبش سبز»، تا حدی و از جهاتی، نتیجه‌ی ناتوانی ما در درک هویت اعتراضات انتخاباتی آن دوره و "جنبش" انگاشتن یک "شورش" نیست؟
این همان "آزمون بسیار دشوار" بود، آزمونی که یک پرسشِ پایه را پیش روی‌شان گذاشت: نه این که "چرا جنبش سبز شکست خورد؟" این که «چرا شورش جمعی هشتاد و هشت به یک جنبش اجتماعی مبدل نشد؟»»
وی به دلیل آنکه این شورش ادامه و استمرار نداشت و مردم در خیابان‌ها حاضر نشدند، انتقاد می‌کند و می‌گوید: «جنبش سبز، از جمله به همین دلیل عملاً امکان تحقق بخشیدن به هدف‌های خود را نیافت.»
تقلب نشده بود، احمدی‌نژاد برنده انتخابات بود
نکته دیگری که در نوشته منتشرشده در سایت بی بی سی فارسی به چشم می‌آید، اعتراف به رأی اکثریت مردم ایران به رئیس جمهور منتخب است.
بی بی سی، شش سال زمان نیاز داشت تا با این مقاله، ادعای اولیه خود را زیرسؤال ببرد. ادعایی که مبنای شورش و آشوب و تعرض به مال و جان مردم تهران در چندماه شده بود.
در این نوشته، به صراحت اعتراف شده است که «بسیاری از رأی‌دهندگان رأی خود را به نفع "کاندید برنده" به صندوق انداختند».
مقاله‌نویس سایت انگلیسی بی بی سی فارسی تأکید می‌کند: «خوب یا بد، کاندید برنده در میان اقشار فرودست جامعه و حتی بخشی از مرفهان حامیان فراوان داشت.» البته وی در ادامه بدون ارائه هیچ دلیل، انتخاب احمدی‌نژاد را ناعادلانه می‌خواند: «در نتیجه [این بخش از مردم] انگیزه جدی یا دلیل بسنده‌ای برای اعتراض به "وضع ناعادلانه" انتخاب او نمی‌دیدند.»
بی بی سی شش سال است که با هدف به چالش کشیدن آزادی انتخابات در ایران، بر تنور تقلب دمیده است.
در انتخابات ریاست جمهوری سال 1388 که با مشارکت 84 درصدی مردم همراه بود، محمود احمدی نژاد با 24٬592٬793 به ریاست جمهوری رسید. میرحسین موسوی با 13٬338٬121 نفر دوم شد.
"پیام یزدانجو" در نوشته‌اش از اعتراض گسترده مردم ایران به نتایج انتخابات سال 88 می‌گوید اما خود اعتراف می‌کند: «بخش بزرگی از اقشار کارگر، اقلیت‌های قومی و دینی، روستانشینان و ساکنان شهرهای کوچک عمدتاً به اعتراضات آن دوره نپیوست.»
«واقعیتی که عموماً از سوی هواداران حرکت اعتراضی نادیده گرفته شد، و همچنان می‌شود – این که ناخشنودی از نتایج انتخابات آن دوره شامل حال "عموم مردم" یا "تمام آحاد ملت" یا "تک تک شهروندان ایران" نبود.»
«شورش سبز» شکست خورد
حقیقت دیگری که پس از شش سال بی بی سی فارسی به آن اذعان کرده، شکست شورش سبز است.
اعتراف دیرهنگام بی بی سی با نوعی تأسف و ناامیدی همراه است: «شورشی که می‌شد زمینه‌ساز یک جنبش بالنده باشد از حرکت باز ایستاد.»
سرخوردگی آشوب‌سازان از شکست فتنه 88 در سؤالاتی که نویسنده از خود و دوستانش می‌پرسد، نمایان است:
««چرا جنبش سبز شکست خورد؟
اکنون، راسخ‌ترین طرفداران و هواداران جنبش سبز هم این سؤالِ سرخورده‌کننده را مقابل خود می‌بینند: چرا جنبش سبز شکست خورد؟
چرا چنین جنبشی، با وجود "مطالبات فروخورده"، "نیروهای بالقوه" و "سرمایه‌های نمادین" در جامعه، دستاورد عظیم و قابل انتظاری نداشت؟»»
به نوشته بی بی سی، جمهوری اسلامی "با تحریک هیجانات ملی‌گرایانه و مصادره آن‌ها به سود علائق مذهبی، همراهی و همدلی بخشی از هواداران حرکت‌های اعتراضی، از جمله جوانان «جنبش سبز»، را به دست آورد."
اعتراف پایانی بی بی سی، مهم‌ترین بخش از این اعترافات دیرهنگام است.
این رسانه انگلیسی فارسی زبان در بخشی از نوشته‌اش بر هدایت شورش سبز از سوی بیگانگان اذعان می‌کند و می‌نویسد: «هیچ‌یک از اقدامات و ایده‌ها برای برنامه‌ریزی نظری و هماهنگی عملی، برای مدیریت اعتراض‌ها در داخل کشور و هدایت آن‌ها از خارج کشور، به نتیجه لازم نرسید.»
با وجود همه آنچه که در مقاله بی بی سی بر آن اذعان شده، شبکه و سایت وابسته به دولت انگلستان با تولید برنامه‌های مختلف و بزرگداشت‌های سالانه، همچنان می‌کوشد این جریان شکست‌خورده را زنده نگه‌دارد تا بلکه فرصتی دیگر برای شورش و آشوب‌سازی خارج‌نشینان فراهم شود.
